www.starozytnyhogwart.fora.pl

Tsu Black

Obszerny salon z trzema kanapami i pięcioma fotelami. Duży kominek zazwyczaj się pali, roznosząc ciepło po całym pokoju. Misternie zdobione ściany i meble przywodząca na myśl XVII wieczny styl. Nad nim znajduje się sala posiedzeń. Z tego pomieszczenia można dostać się do kuchni, jadalni, czy wyjść na taras.
-------------------------------------------------
Tsu pojawił się w posiadłości chociaż nie wiedział czy to o tym miejscu jako o "tam gdzie zawsze" mówił Victor. Właściwie nie bardzo go to interesowało bo wiedział, że nawet jeżeli to nie tutaj chciał się spotkać znajdzie go. Poza tym chciał zobaczyć kogoś kto może ucieszy się na jego widok, że jest cały i zdrów.
Wszech ogarniająca cisza zaczęła go po chwili niepokoić.
-Wygląda na jakby nikogo tu nie było... -powiedział sam do siebie rozglądając się. -I to od dłuższego czasu.

Anna Valerius Howlett

Bardzo się jednak mylił. Dom istotnie wydawał się pusty, ale po poręczy dużych schodów spacerowała Anna. Wbiła w przybysza spojrzenie swoich czerwonych oczu i przechyliła lekko głowę. Śmierdziało psem. Czyli miał w sobie jakiś wilczy gen. To oznaczało, że ma jakieś powiązania z Howlettami

- witam w de Wolf..- odezwała się w końcu, nagle stając za nim

Victor Howlett

-Też to usłysze? Czy planujesz cos mi zrobić?-usłyszała za sobą.

Do pomieszczenia wszedł Victor, ubrany nieco lżej niz ostatnio. Mial na sobie szkarłatne koszulę i ciemne spodnie. Różdzkę miał w dłoni, ale spoglądał na Annę łagodnie. :- Nie wiem, czy dostane buzi, czy po buzi, ale spodziewam się tego drugiego....

Tsu Black

Owszem, Black się pomylił lecz wywęszył ją zanim zdążyła się odezwać.
~Lekko kwaskowaty zapach... wampir. Tutaj? -był nieco zdziwiony aczkolwiek skoro nadal żył to był to przyjazny wampir. Odwrócił się ku niej nie ukazując żadnych emocji.
-Czyżby nie było gospodarzy? -zapytał lekko się uśmiechając. Przyjrzał się jej dokładnie i wydawało mu się, że skądś ją zna.
-Aczkolwiek dziękuje za powitanie. -odparł lekko się kłaniając. Właściwie chodzi mi o Victora. -powiedział wprost dla kogo tu przybył.

Anna Valerius Howlett

- to mój mąż..- westchnęła Anna rozbawiona po czym odwróciła się do Victora - wiesz..nie będę Ci robiła wstydu przy przyjacielu..- westchnęła z niewinnym uśmiechem - podać panu coś do picia? - kontynuowała przenosząc wzrok znów na Tsu

Tsu Black

Spojrzał po obojgu zmieszany.
-Wiedziałem, że skądś Cię kojarzyłem. -powiedział wprost. -A za propozycję dziękuje, niestety nie skorzystam. -odparł kobiecie. -Postaram się długo nie zatrzymać tego przystojniaka. -znów zwrócił się do niej.
-Przejdźmy od razu do rzeczy, chyba że nie tutaj. -tym razem mówił do mężczyzny.

Victor Howlett

Victor westchnał:- Ciebie tez miło widzieć, Kochanie.....-po czym uśmiechnał się do Tsu:- Potrafi byc zabójcza....-skinał w stronę Anny:- Poza typowym dla kobiet sposobem zabijania, czyli gadaniem. Tu leży...... tak czy siak, dobrze, ze przyszedłeś....

Anna Valerius Howlett

Anna zapaliła papierosa i wyszła do ogrodu dając im tym samym trochę więcej prywatności.

Tsu Black

-A jak już pogadamy to przydałyby mi się nowe ciuchy. Bardziej poważne. Na pewno masz coś na zbyciu. -dodał wprost po wyjściu kobiety. Miał mieszane uczucia widząc kolejne szczęście innych. Na szczęście po rozmowie z Lilianą jakoś panował na emocjami.

Victor Howlett

Victor przyjrzał mu sie:- Fakt... wyglądasz jak duzy chłopczyk.......-usmiechnał się szeroko:- Jak się prawuje Twoja różdzka? -spytał przechodzac do szafy. Po chwili machnął swoją i z góry zleciały ku nim przerózne koszule, marynarki i spodnie.:- Wybierz sobie coś...-zachęcił:- Prawie wszystko z herbem Wilka, ale..nie powinno Ci to przeszkadzać.

Anna Valerius Howlett

W tym samym momencie do salonu zeszła Kate. Kiedy zobaczyła, Victora w dodatku z gościem zamarła. Tym bardziej, że był jeszcze jeden bardzo istotny fakt. Była w ciąży z Marcusem i cholernie bała się reakcji jego ojca. Zupełnie inaczej było z Anną, która jak tylko się o tym dowiedziała, to kazała jej tu zamieszkać razem z Marcusem. Co więcej nie wtrącała się w to czy chcą brać ślub czy nie, po prostu była dla nich wsparciem.

Dziewczyna odruchowo pogładziła lekko widoczny już brzuszek i powoli zeszła z ostatnich stopni z nieśmiałym uśmiechem
- Marcus czekał na Pana bardzo długo, ale jakieś dwa miesiące temu wyjechał..- odparła po czym przeniosła wzrok na Tsu

Otuchy postanowiła jej dodać Anna, która jak tylko zobaczyła jej konsternację wróciła do salonu.

Victor Howlett

Victor skierował wzrok na Kaqte i utkwił oczy w jej brzuchu. Slyszal wyraxne bicie dwoch serc. Spojrzalł na dziewczynę zaskoczony i zamarł:- kate.. ale.... Marcus....-uśmiechnał się:- To wspaniale!-krzyknał uradowany:- Tak się ciesze! Co z marcusem, gdzie wyjechał?

Anna Valerius Howlett

- moja siostra obiecała go ugościć więc wybrał się do Japoni..- odparła Anna i pogłaskała Kate po brzuszku - już niedługo i malec będzie z nami..

- w cale mnie to nie uspokaja szczerze mówiąc..- westchnęła dziewczyna i usiadła w fotelu

- nie ma się czego bać..zobaczysz, weźmiesz je w ramiona i wszystko inne przestanie się liczyć..- Anna usiadła obok i pozwoliła dziewczynie przytulić się do siebie.

- a ja w końcu zostanę ciocią..- wtrąciła Daphne, która obecnie była trochę niższa od matka. Różnica była obecnie dobrze widoczna bo młoda wampirzyca miała na sobie płaskie obówie, obcisłe czarne spodnie i ciemną koszulkę. jej czekoladowe włosy związane byly w koński ogon. Rysy jej twarzy wciąż po Annie były egzotyczne. Wróciła właśnie z biegów, które co jakiś czas sobie urządzała. Spojrzenie natomiast utkwiła w Tsu

Victor Howlett

Victor zerknał na córke po czym podszedł i objał Daphne:- Steskniłem sie za Wami!-powiedział uradowany:- Przepraszam, że tak długo nas nie było..... i..- rzucił spojrzenie Tsu pod tytułem:"Ani slowa".

Odchodzac od córki spojrzał na dom:- Śmierciożercy tu jeszcze nie byli?-spojrzał na Anne poważnie.

Anna Valerius Howlett

- jeszcze nie..- odparła Anna - i raczej się tu nie pojawią...nie muszą..wszystkie wampiry wiedzą, że muszą żyć z nimi w zgodzie..- rzuciła wstając

- dopra zrobiło się słodko, ale ja potrzebuję prysznica - rzuciła Daphne i czmychnęła na górę