www.starozytnyhogwart.fora.pl

James Howlett

-Szczerze powiedziawszy... przychodzi mi do głowy parę pomysłów... Ale na razie.... może powinnaś się odziać. Jakkolwiek to przyjemne dla oka, zmarzniesz niedługo....-rzucił spoglądając jej w oczy:- Nie chciałbym, byś przeze mnie się zaziębiła.....

Vivianne Howlett

- w końcu powiedział Pan coś z sensem..- wypaliła i długo się nie zastanawiając ruszyła przed siebie. Nie zdążyła ominąć jednak wody, którą sama na posadzkę wyniosła, poślizgnęła się na niej widowiskowo ii...w zasadzie zamknęła oczy nie chcąc widzieć tego co stanie się za moment

James Howlett

Dziewczyna w momencie zaczeła lecieć w dół. Zdążyła zamknąc oczy. laxus wywrócił oczami do góry:- Przynajmniej zasłoniła kawałek twarzy...-westchnął rozbawiony gdy niewiele myśląc złapał dziewczynę w ramiona. Nie chciał, by wywaliła się na posazkę, ale ręcznik zaczął mu się zsuwać, a obie ręce były zajęte trzymaniem Vivianne. Próbując zmniejszyć wykrok, który zrobił łapiąc ją, Laxus pokręcił głową, nachylając się nad wiszącą na jego rękach diewczyną:- Vivianne.... możesz otworzyć oczy...-powiedział z lekkim uśmiechem

Vivianne Howlett

Dziewczyna przez chwilę biła się z myślami czy aby na pewno powinna to zrobić. W końcu otworzyła jedno oko, a później drugie. Kiedy zobaczyła jego twarz nad swoją i poczuła ich stykające się ciała momentalnie ją sparaliżowało. Nie potrafiła wydusić z siebie słowa, a co dopiero się ruszyć.

James Howlett

Laxus westchnął:- Wiesz, jakkolwiek to miłe..... okoliczności są takie a nie inne...-powiedział przyglądajac się jej wyrazowi twarzy. Zachichotał a potem korzystając z tym, że się stykają, posłał falę spokoju przez skórę. :- Nie martw się... Nie podglądam ani nie gryzę...-rzucił uśmiechajac się szerko do niej, nie odwracając od niej wzroku.

Vivianne Howlett

Vivianne jakby się ocknęła i momentalnie od niego odsunęła - przepraszam..czasami niezdara ze mnie...- odparła zakładając kosmyk włosów za ucho - ach..- dopiero teraz dotarło do niej, że tak na prawdę stała przed drzwiami do łaźni i blokowała mu drogę - proszę..- odsunęła się szybko na bok - mógł Pan powiedzieć wcześniej to nie byłoby tego całego przedstawienia..

James Howlett

Laxus zaśmiał się krótko:- No widzisz..... Nie chciałem Cię wyprowadzać z błędu.-rzucił zapominając o zsuwającym się reczniku:- Ale jeseś lekka... Możesz upadać częściej, zawsze Cię złapię...-rzucił czarująco.

Vivianne Howlett

- zapamiętam..- odparła z mimowolnym uśmiechem i ruszyła w stronę komnaty - ach..bym zapomniała..jak tak dalej pójdzie...do ręcznik zsunie się na posadzkę..- do powiedziawszy z pokrętnym uśmiechem zniknęła za drzwiami swojej sypialni