www.starozytnyhogwart.fora.pl

Valerian Lestrange

Valerian postanowił wykonać polecenie Czarnego Pana. Właściwie co to dla niego było. W głębi lodowatego serca cieszył się z jego powrotu bo to wróżyło dobre czasy dla wampirów. Rozmawiał z ojcem, z siostrą i z matką i cała czwórka doszła do wniosku, że na razie póki nie dowiedzą się jakimi siłami dysponuje i czy nie może zaszkodzić wampirom - to nie należy mu się stawiać. Od razu jak pojawił się w Hogwartce stał się obiektem westchnień, maślanych oczu i nerwowych chichotów. Uwielbiał to i nienawidził na raz. Od jednej z dziewcząt dowiedział się gdzie znajdzie Rose i nie bawiąc się w pukanie, czy inne tego typu uprzejmości wparował wieczorem do saloniku. Na szczęście dziewczyna była sama. Otaksował ją spojrzeniem. Kiedy dotarła do niego informacja, że jest w krótkiej koszulce nocnej uśmiechnął się perfidnie
- mi osobiście Rosalie Twój strój nie przeszkadza, ale pamiętaj, że Czarny Pan jest draniem i może to wykorzystać..- zaczął i opadł na fotel na przeciwko niej - masz 5 minut by założyć na siebie coś bardziej stosownego, jeśli nie zdążysz to wparuję do Twojej komnaty i zabiorę Cię do niego w tym co będziesz miała wtedy na sobie..- dodał rozbawiony i wskazał na wiszący zegar - teraz już 4 i pół minuty..

Rosalie Lestrange

Rosalie leżała na łóżku. Przed sobą miała rozłożone pergaminy i książki, z których namiętnie korzystała. Porobiło jej się mnóstwo zaległości, które musiała nadrobić. Sophie gdzieś wyszła, czasem po prostu miała jej dosyć i Rosalie wcale nie miała jej tego za złe. Chociaż minęło pięć miesięcy, to Rosalie nadal bardzo tęskniła za Howardem i nie mogła się pogodzić z ich rozstaniem. Z racji późnej pory była już umyta i ubrana w piżamkę-prezent od Toma-więc łatwo sobie wyobrazić, co też jej kupił. Kiedy Valerian tak po prostu wpadł do jej komnaty, podskoczyła jak oparzona i błyskawicznie usiadła.
-Mógłbyś nauczyć się pukać, wtedy nie świeciłabym pół nagim tyłkiem.-Prychnęła, naciągając koszulkę bardziej w dół i rumieniąc się popisowo.-Jaki Czarny Pan?-Mężczyzna zignorował jej pytanie i po prostu wyszedł, więc Rosalie podniosła się z łóżka i szybko zaczęła ubierać. Założyła na siebie czarne rurki i tego samego koloru koszulkę na ramiączkach oraz marynarkę. I szpilki. A to wszystko przez to, że nie potraktowała słów Valeriana na serio.
-Więc serio pytam, gdzie idziemy?-Wyszła z komnaty i spojrzała na niego uważnie. Rumieniec całe szczęście jej nieco zbladł.

Valerian Lestrange

Valerian zmierzył ją krytycznym spojrzeniem
- świetnie..a miniówki nie miałaś czasami..- sarknął chwytając ją za ramię i zaczął prowadzić szybkim krokiem za sobą

Rosalie Lestrange

-Gdybyś mi powiedział, gdzie idziemy, to ubrałabym się stosowniej.-Odpowiedziała, prawie za nim biegnąc.-To boli.-Syknęła, kiedy mocniej ścisnął ją za ramię.

Valerian Lestrange

- przepraszam, ale potwornie się wleczesz..- westchnął gdy znaleźli się przy jednym z kominków i zatrzymał ją za obie ramiona - a teraz posłuchaj dziewczyno..Czarny Pan nie będzie szczędził Ci przykrości..ani Tobie..ani Twojej matce..ani żadnemu z nas..nie błagaj, nie odzywaj się nie pytana, nie podnoś się bez pozwolenia, wybawienie może Ci przynieść jedynie pokora..- dodał i przyjrzał się jej. Sam nie wiedział dlaczego jej to mówi. Może dlatego, że jest córką Liliany? Bo przecież z jakich innych względów mogłaby go obchodzić. Widząc przerażenie w oczach dziewczyny dał jej pstryczka w nos by trochę ją rozweselić i wprowadził do kominka. Po chwili oboje zniknęli w płomieniach.

Sophie Riddle

_________________________________

Sophie i Rose były już właśnie po pierwszym dniu zajęć. Kończyły dwugodzinnymi eliksirami, na których Anastazja za brak przygotowania nie pozostawiła na nich suchej nitki.
- ale zołza..- warknęła Sophie krzyżując ramiona po czym przyniosła wzrok na Rose - ja zdaję sobie sprawę, że to ostatni rok i niedługo egzaminy..ale esej ?..eliksir Rodwana ?..na 2 rolki pergaminu ?..gdzie my mamy znaleźć niby o nim informacje ?...

Rosalie Lestrange

Dziewczyna wzruszyła ramionami, wykładając wszystkie książki na stolik. - Jest zła, bo babcia zabrania jej spotykać się z Alisterem i musi się na kimś wyładować. Co z tego, że całe dwa tygodnie siedziałam w zamku tych dwóch kretynów, a dwa dni temu brałam udział w pogrzebie mojego dziewiętnastoletniego wuja? jej eliksiry są najważniejsze - prychnęła.

Sophie Riddle

- nie chce mi się tego pisać Rose..- westchnęła Sophie otulając się kocem - chciałabym by Louise była tu ze mną..- dodała spoglądając na nią smutno

Rosalie Lestrange

-Wyślij Tomowi, on się zna na tym cholerstwie - roześmiała się, robiąc sobie listę rzeczy do napisania i do nauczenia. Od pewnego czasu tak robiła i bardzo jej to pomagało. - Minął dzień, już tęsknisz?

Sophie Riddle

- zrozumiesz jak będziesz matką..- westchnęła do przyjaciółki po czym spojrzała na stos książek, które Rose wyciągnęła - nie przesadzasz trochę ?..egzaminy są dopiero za pare miesięcy..- Ślizgonka przechyliła lekko głowę

Rosalie Lestrange

-O ile będę matką, chciałaś powiedzieć.. - westchnęła. Spojrzała na listę, potem na stertę książek. - To na cały tydzień. Wiesz, że jeśli chcę iść tam, gdzie chcę, to muszę mieć wszystko zdane na maksa. Zaczynam się tym denerwować.

Sophie Riddle

- a musisz ?..oj daj spokój Rose..po co Ci to ? - spytała Malfoy wpatrując się w nią - chociaż z drugiej strony ja boję się, że zwariuję..w domu..Tom pracuje..a ja ..nie znalazłam jeszcze nic co by mi odpowiadało..

Rosalie Lestrange

-Bo wiem, że będąc z Valerianem będę postrzega tylko przez jego pryzmat. Chcę coś osiągnąć, zanim to się stanie. Poza tym, naszej rodzinie ktoś z takim wykształceniem może się przydać, a praca zawsze jest dobrą ucieczką od życia. Mężczyźni robią tak zawsze - stwierdziła, zamykając dopiero co otwartą książkę. Pouczy się później.

Sophie Riddle

- cóż..to racja..dziadek..tata..Tom..ciekawe czy Scorpius też taki będzie - westchnęła i spojrzała na kominek - jesteś bardzo ambitna Rose..mi zawsze tego brakowało..nigdy nie miałam większych problemów z nauką.., ale w zasadzie nigdy też nie zastanawiałam się kim chce być..

Rosalie Lestrange

-Zawsze, jak Ci się znudzi siedzenie w domu i niańczenie dzieci to możesz pójść na studia jeszcze. Kto Ci zabrania? A przecież nie warto robić nic na siłę. - stwierdziła po dłuższej chwili. - Boję się mojej przyszłości..