www.starozytnyhogwart.fora.pl

Bellatriks Lestrange

Bellatriks długo spacerowała po Pokątnej. W końcu zdecydowała się odbić w jedną z bocznych uliczek i tym samym trafiła na Nokturn. Westchnęła i z racji zrywającego się wiatru, zawiązała szczelniej szal. Minęła kilka witryn sklepowych i skręciła w kolejną uliczkę. Na bruku stukot jej obcasów stał się jeszcze głośniejszy. Z zadumy wyrwał/a ją..

James Howlett

znajomy głos, należący do mężczyzny, który odbierał paczke z jednego ze sklepów. Szata plus kaptur zakrywały osobe, ale głos należał z pewnością do Jamesa Howletta
:- Dziękuję..... licze, że nie było problemów z przesyłką....
-Ależ skąd...-odpowiedział nieco nerwowy sprzedawca:- Ciesze sie, ze mogłem to Panu przechować!
- Jak widać....-odparł James i obrócił się, idąc w kierunku Pokątnej. Na widok Bellatriks, zwolnił, chociaż ukrył konsternację graniczacą ze złościa pod kapturem.

Bellatriks Lestrange

Kobieta od razu przystanęła w bezruchu. Początkowo nie rozpoznała postaci, którą właśnie mijała, ale głos był zbyt charaktarystyczny. Niczego się już po nim nie spodziewała. Nieczego nie oczekiwała, to by było zbyt trudne.

- Vivianne ciągle o Ciebie pyta..odwiedź ją czasem..- rzuciła tylko bo w polu widzenia znalazła się grupa typowych szumowin, a nie miała zamiaru roztrząsać swoich sprawa przy obcych, a co dopiero przy ludziach takiego pokroju. Kobieta założyła kaptur na głowę i powolnym krokiem ruszyła w swoją stronę.

James Howlett

Postac powoli wyminęła Ją i gdy wykonywała mijanie, spod kaptura odezwał się głos Jamesa:- Taki mam zamiar..... bądźcie obie na błoniach zamkowych o północy... Tak, Ty też...-dorzucił cicho, chociaż głos wydawął się chłodniejszy w tym momencie.

Bellatriks Lestrange

- zabrałam Vivianne z Hogwartu..- odparła z lekkim uśmiechem - przy mnie będzie bezpieczniejsza..póki co..muszę z Tobą coś umówić, bo to w końcu również Twoje dziecko..do mnie Rudolph Cię nie wpuści, już całkiem się rozpanoszył..możemy spokojnie porozmawiać w posiadłości mojej siostry jeśli dla Ciebie to nie problem..- kontynuowała wchodząc po schodkach

James Howlett

James ukradkiem zerknał na Nią spod kaptura:- Mówisz, jakbyś tego nie chciała, by się rozpanoszył....-pokręcił głowa:- Nieważne i nieistotne. U Malfoyów? W porzadku... będe tam.. dla pewności, nie sam....-mruknał.

Bellatriks Lestrange

- nikt nie zrobi Ci tam krzywdy..ale proszę bardzo..Rudolph postawił mnie przed faktem dokonanym...w imieniu gospodarzy..zapraszam jutro na obiad..- rzuciła z przelotnym uśmiechem i nim zdąrzył zareagować rozpłynęła się w czarnej mgle

James Howlett

James syknął:- Uparta....-po czym uśmiechnął się przelotnie. Jednak wyraz jego twarzy stwardniał, gdy ujrzał gapiących się na niego kanciarzy na Nokturnie. Meżczyzna deportował się z trzaskiem.

Bellatriks Lestrange

________________________

Uliczką jak czasami miała w zwyczaju, spacerowała sobie Bellatriks. Umówiła się z Augustusem na Nokturnie i jak również miała w zwyczaju słowa dotrzymywała. Obok niej kroczył Valerian. Mimo zapewnień matki, że nikt w ogóle nie będzie przypuszczał iż odebrano jej w pewnym sensie moce postanowił jej towarzyszyć, tak na wszelki wypadek.

James Howlett

Chwilę później mężczyzna spokojnym krokiem pojawił się na Nokturnie, ignorując ludzi, którzy go mijali, jak słupki przydrożne. Zobaczył Bellatriks i przyspieszył nieco kroku. Gdy zobaczył Valeriana, uśmiechnął się nieznacznie i skinął młodzieńcowi głową. Samej Bellatriks ucałował dłoń:- Dziękuje za przybycie.

Bellatriks Lestrange

- obiecałam to przyszłam..- odparła zdystansowana kobieta i spojrzała porozumiewawczo na syna.

Wampir skłonił się teatralnie i zniknął im z oczu

- nie rozsądnie jest zatrzymywać się tutaj..- westchnęła ruszając powoli przed siebie - słucham więc..- dodała, gdy oddalili się od przeludnionych miejsc Nokturnu

Emily Black

______________

Emily pojawiła się w okolicach Hogwartu po niepamiętnych czasach. Życie skierowało ją w inną stronę świata i tam potoczyło się jej życie, lecz powróciła na stare śmieci i powróci pewnie jeszcze nie jeden raz. Los ciągle obsypuje nas niespodziankami, tak i tym razem kobieta znalazła się tutaj za jego przyczyną. Przechadzała się z wolna ulicą, odrobinę zła na siebie na obcasy, które włożyła na nogi. Szpilka uparcie wpadała jej w szczeliny między brukiem, mimo to starała się iść z wdziękiem, tak jak przystało. Była silnie wpatrzona w wystawy sklepików szukając odpowiedniej księgarni. Czarna magia to wielka potęga, nie sposób spisać jej w jednej, treściwej księdze. To była jej ostatnia deska ratunku więc nie zniechęcała się ilością ksiąg i księgarni, wiedziała że w Hogwarcie zawsze wszystko znajdą ci, którzy szukają. W duszy jednak modliła się by spotkać choć jedną sympatyczną osobę, która nieco ją nakieruje, co graniczyło jednak z cudem biorąc pod uwagę na jakiej ulicy właśnie była...

Bellatriks Lestrange

W pewnym momencie załopotało i przemknęła obok niej szybkim krokiem Bellatriks. Kobieta wyraźnie miała jakiś cel by się tu znaleźć. Stanęła pod jedną z witryn i spojrzała na zegarek wyczekująco. Znudzona oparła się finezyjnie o barierkę przy sklepowych schodkach i przyglądała się omijającym ją szerokim łukiem ludzi. Niektórzy kłaniali się jej wymownie a inni po prostu przemykali chcąc pozostać niezauważeni.

Emily Black

Tak specyficzna kobieta nie mogła umknąć uwadze Emily i jednocześnie zadziałała jej pamięć, gdyż natychmiast poznała osobę ze swojej hogwarckiej młodości. Ruszyła w jej stronę niewiele przyspieszając, bo na tyle pozwolił jej dyskomfort chodzenia. Wiaterek otulił twarz Emily wonią z perfum Bellatriks co mimowolnie uniosło jej kąciki ust w górę. Tyle lat minęło, a ta mimo tego czasu nie utraciła elegancji i wyrafinowania, którymi niegdyś bardzo się obnosiła.
Emily została zauważona przez Bell akurat gdy się zatrzymywała. Skinęła głową na przywitanie.
- Kogo moje oczy widzą... Witaj Bellatriks, wiecznie młoda i wiecznie sroga. - patrzyła na nią wzrokiem ciekawym, nie wiedziała czy kobieta ją pamięta, a jeśli pamięta to na ile by swobodnie z nią porozmawiać.

Bellatriks Lestrange

Lestrange przyjrzała się młodszej kobiecie
- Black'ów rozpoznam na kilometr...- odparła z ironiczym uśmiechem - powróciłaś zaciśniać rodzinne więzy..Emily?..- spytała przechylając lekko głowę