www.starozytnyhogwart.fora.pl

Suniva Lestrange Howlett

Suniva szła korytarzem. Było tutaj niezwykle jasno jak na lochy. Była pochłonięta rozmyśleniami. Myślała o chorobie Elizy, o kłopocie Emily i o tysiącach innych spraw. Po chwili wpadła na..

Valerian Lestrange

Klucznika stojącego tyłem do niej w swojej czarnej pelerynie. Jego głowa skryta była w kapturze.
- Pani dyrektor? - spytał cicho odwracając się do niej.

Suniva Lestrange Howlett

Suniva pozbierała sie z podłogi - nie...sierotka marysia.. - syknęła poprawiając ubranie

Valerian Lestrange

- Sunivo, daj spokój - uśmiechnął się do niej. - Nie musisz być sarkastyczna. Gdzie tak pędzisz? - spytał pomagając jej wstać.

Suniva Lestrange Howlett

- patruluje korytarze...ale troche się zamyśliłam....robisz za śmierciożerce w tej szacie? - spytała rozbawiona

Valerian Lestrange

- Nie, po prostu ją lubię - zdjął kaptur i uśmiechnął się do niej. - To miejsce ma niezwykłą aurę... I napewno kryje w sobie wiele tajemnic nie opisanych jeszcze w "Historii Hogwartu". Czy Ty też czujesz te nieodkryte tajemnice parujące ze ścian wszędzie wokół nas? - powiedział z błyskiem w oczach.

Suniva Lestrange Howlett

- mało jest tutaj przedemną tajemnic...to wszytsko przez to że nie śpie...nie mam co robić więc zwiedzam zamek..a noc to moja ulubiona pora dnia...

Valerian Lestrange

- Nie zaskoczyłaś mnie tym - powiedział. - Jak to się stało - zapytał patrząc jej poważnie w oczy.

Suniva Lestrange Howlett

- ale co? - spytała zaskoczona

Valerian Lestrange

- Twoja przemiana... - wyjaśnił. - Kto Ci to zrobił? i przede wszystkim: dlaczego? Chciałbym poznać prawdę.

Suniva Lestrange Howlett

Suniv oparła się o ściane - szczerze..nie wiele pamiętam...uczyłam się jeszcze w Hogwartcie..poszłam kiedyś do lasu...potem czułam tylko przeszywający bół, okropnie dreszcze i wszytsko mnie paliło...

Valerian Lestrange

- Czy ten wampir był dla Ciebie później nauczycielem? Pomagał Ci odnaleźć się w nowej sytuacji?- zapytał z zaciekawieniem

Suniva Lestrange Howlett

- najpierw nie..ale miałam szczęście...pewnego dnia znalazł się...dowiedziałam się wtedy że zostałam ugryziona przez władce...a on potrzebował spodkobiercy...na poczatku byłam wściekła...ale w końcu tyle mi dał...nieśmiertelność, nadludzką siłę i szybkość i wiele więcej..na początku myślałam że zostałam szczęśiarą...ale później zrozumiałam że jestem przeklęta.. - westchnęła - teraz próbuję przejść na krew zwierzęcą.....

Valerian Lestrange

- Czyli mam do czynienia z Królową Potępionych tak? - spytał

Suniva Lestrange Howlett

- nazywaj to jak chcesz.. - wspomnienia tego wszytskiego nie wywołały u niej przyjemnych odczuć - wybacz...musze iść po Vivian.. - ruszyła w dalszą część korytarza