www.starozytnyhogwart.fora.pl

Victor Howlett

-Oczywiście... chce się trochę popisac, a troche pokazac, zę Ona może na Nim polegać....-przyznał Victor śmiejąc się. Po chwili spojrzał na Annę:- Gdy my zaczęlismy sie spotykac, ukradłem dla Ciebie szatę Dalajlamy..... kazałas mi wyjść w ciemnym dresie... i bez różdzki.

Anna Valerius Howlett

- nie pamiętam..- wzruszyła ramionami - On nie chcę się popisać..on po prostu trenuje..weź pod uwagę, że jeśli dobrze się wyćwiczy jako hybryda może spuścić nie jednej osobie manto..

Victor Howlett

-Mysle, ze potrzebny mu profesjonalny trening.... tata wciaz gdzieś trzyma Tsu i On trenuje pod Jego okiem....-powiedział po chwili.

Anna Valerius Howlett

- wiesz..Tsu jakoś szczególnie mnie nie interesuje szczerze mówiąc..- mruknęła mimochodem - wracając do Kate..rozmawiałyśmy od razu i powiedziała mi, że chce trochę bardziej poznać nasz świat..za równo ten magiczny wasz..jak i wampirzy..i tak sobie postanowiłam, że będę ją uczyć różnych przydatnych rzeczy..z tego co wiem może zagłębić się w astronomię, runy, numerologię..i w jeszcze kilka innych dziedzin bez używania różdżki..

Victor Howlett

-Uważam,z ę to dobry pomysł...-Victor uśmiechnał się łagodnie:- Myslisz, ze szybko się nauczy? wygląda na bardzo ciekawą...

Anna Valerius Howlett

- z pewnością..jest bardzo rezolutna..- uśmiechnęła się kobieta i oboje weszli do środka

James Howlett

--------------------------------------------------------------
Pod wieczór na klifach zjawiły sie dwie postacie. Pierwsza była wysoka blondynka, nieco podchodzaca pod średni wiek i młody chłopak. Kobieta z powagą rozejrzała sie dookoła i ostrożnie wysuneła różdzkę, po czym skinęła na chłopaka, by zbliżył sie do niej:- Trzymaj się blisko, Sylwanie....-rzekła:- Nie wiem, czego możemy się po Nim dzisiaj spodziewać.....

Po chwili smuga szarej mgły pojawiła się przed Nimi, materializując mężczyznę ubranego w czarno, fioletowe szaty. Szedł lekko, jakby czuł się u siebie i przyjrzał się z usmiechem kobiecie.
-Liwia.....cóż, widze, ze wiek już Cie tak nie oszczędza.... wilcze lata się kończą?

Kobieta odparła siląc się na uśmiech:- James..... dziwię się, ze wybrałeś takie miejsce.....na spotkanie.

Wzrok Howletta przesunał sie na chłopca:- A Ty kim jesteś, chłopcze?

Zapytany zajaknał się, przełykając ślinę:- Ssss....Sylwan.-pochylił głowę.

James powrócił spojrzeniem do Liwii:- Twoje dziecko? Długo go ukrywałaś.... jak wszystko inne, zresztą....-rozejrzał się po okolicy:- Dużo sie nie zmieniło... ale to tylko pozory. Wiesz, czego chcę, prawda?-spytał.

Liwia cofnęła sie o krok:- Znasz zasady. Nie możesz ot tak przejąć watahy na Twoje rozkazy....
-Ale to robię...-przerwał jej James:- Wiesz, z kim mamy do czynienia....
-Co nie znaczy, ze możesz udawać...
-Króla?-dokończył Howlett i schował spojrzenie w dłoni:- Ech..... nic nie rozumiesz.
-Rozumiem doskonale:- odparła Liwia:- Kim jesteś?
James w odpowiedzi pokazał jej swoje ramię, gdzie świeża rana układała się w literę "M".
Kobieta zasłoniła usta ręka:- Nie.... Ty chyba zwariowałeś..... zgodizłeś się na propozycję tych maniaków?
-Nie tym tonem...-warknał Howlett:- Tak.... cel uświęca środki.... nawet, jesli poświęciłbym wszystkich, to przetrwam to, byle dojść do celu. Kontrakt.-wyciągnął rekę.

Liwia powolnym ruchem wyciągnęła kawałek pergaminu, który bez słowa podała Jamesowi. Ten rozwinął go i uśmiechnął się, a oczy mu zabłysły:- Świetnie.... Mają się stawić jutro rano tam, gdzie wskażę....-schował pergamin i zerknał na chłopca:- Tak, jak obiecałem... Wy znikacie.... a ja.....-odwrócił się:- Ide rozwiązać pare spraw... na początku zająć się swoim synem-zdrajcą, a potem odzyskać córkę.

Liwia przytuliła Sylwana, a James rozpłynał się w powietrzu, zostawiajac kobietę samą z chłopakiem.