www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Bo jesteśmy przyjaciółmi. Cały czas jesteśmy tą samą paczką, co w Hogwarcie. I właśnie dlatego... Valerian wie, co wcześniej między nami było.. I jest zły, kiedy się z Tobą widuję. A kiedy jest zły, nie wyładuje się na mnie, tylko na Tobie.. Nie boisz się o to? - zmarszczyła czoło, spoglądając na niego smutno.

Bella Howlett

Howard odparł:- Owszem, trochę tak. Ale to za mało, by mnie trzymać z daleka od Ciebie, Rose...-uśmiechnął się ciepło:- Trzeba by dużo więcej. A i tak łatwo się nie dam. To nie lezy w mojej naturze...-puścił jej oczko.

Rosalie Lestrange

-Nie mów tak nigdy więcej, jeśli chcesz przeżyć.. - mimo początkowego błysku w oku, jej twarz spoważniała. - Mówię serio Howard. Lepszy jesteś żywy albo przynajmniej pamiętający wszystko. Już nie wiesz, jak to było? Nie potrafiłeś rozpoznać swojego rodzeństwa. Bellatriks budziła w Tobie paniczny lęk, a jedyna osoba z którą dobrze się czułeś to Elizabeth.

Bella Howlett

Howard żachnął się:- Ja.... Ok..... tylko...-na moment spochmurniał. Wciąż pamiętał jak się czuł po wszystkim. Sam, odosobniony. Przerażony. Pamięć i wiedza wróciły częściowo, ale to wciąż nie było wszystko. No i Rose. Jak mógł o niej zapomnieć?
- Poradzę sobie, jestem silny. Zawsze byłem, nieprawdaż?-przyjrzał się dziewczynie:- To urocze, ze się tak o mnie martwisz, ale nie moge się chować i bać. To nie lezy w mojej naturze.

Rosalie Lestrange

-Pewnych rzeczy już sobie nie przypomnisz. Taki zresztą był ich cel. Ale może to i dobrze? Wiesz.. był moment, że stałeś się okropnym człowiekiem.. - posłała mu półuśmiech. Sama wolała o pewnych kwestiach nie pamiętać. Nawet jeśli było to dawno i już sobie poradziła z emocjami po tym wszystkim. - Nigdy się nie poddajesz, prawda? Nie wiem, co mogę Ci więcej powiedzieć.

Bella Howlett

Skoro tak mówisz.... Ale chyba nie zrobiłem Ci wtedy krzywdy, prawda?-spytał z nadzieją. Po ujrzeniu jej uśmiechu w Jego oczach zagrały wesoło ogniki:- Jeśli spytasz kogokolwiek, to dowiesz się, że Wilki praktycznie nigdy się nie poddają.... Taka natura.-stwierdził beztrosko opierajac się o najbliższy murek.

Rosalie Lestrange

-Ja przez Ciebie robiłam sobie krzywdę.. - nie widząc zrozumienia na jego twarzy podjęła wątek. - Należałeś do tego rodzaju silnych mężczyzn, którzy i tak wiedzą, że bez względu na to, co robią, kobiety tracą dla nich głowę. Kiedy zaczęliśmy się spotykać, wszystko poświęcałam dla Ciebie; szkołę, rodzinę, nawet naszą paczkę. Zupełnie zwariowałam na Twoim punkcie, a Ty coraz bardziej zacząłeś to wykorzystywać i mną.. pomiatać. Potem zupełnie Ci odbiło, odciąłeś się od nas wszystkich i skończyłeś, ledwo żywy i bez pamięci. Został na Ciebie wydany wyrok śmierci. Postawiłeś się Voldemortowi.. - roześmiała się gorzko. - No a mi groziło wydalenie ze szkoły, jeśli do końca roku nie pozaliczam dziewięćdziesięciu procent wszystkich przedmiotów. To był trudny okres. Dowiedziałam się, że mama zabiła tatę i jest z tym nowym, i lepszym, tatą w ciąży. Ty miałeś zginąć. Miałam wrażenie, że mój świat się kończy. I wtedy poznałam Valeriana. Wiem, że myślisz o nim same złe rzeczy, ale to on postawił mnie na nogi. Sprawił, że bez problemu zaliczyłam rok, że na świadectwie ukończenia Hogwartu mam prawie same wybitne. Umarłabym gdyby nie on.. - uśmiechnęła się czule na myśl o wampirze. Czasem miała wrażenie, że tylko ona, no i może Suniv, wiedziały, jaki jest naprawdę. Kiedy w tych krótkich momentach pozwalał wyjść na jaw uczuciom.

Bella Howlett

Howard słuchajac o Valeriania spochmurniał jeszcze bardziej:- Taa, to prawdziwe słoneczko chodzace.....-westchnął naburmuszony, po czym spojrzał na Nią:- Rose..... Nie wiem, dlaczego to zrobiłem, ale nigdy bym Cię świadomie nie skrzywdził....-spojrzał na Nią poważnie.

Rosalie Lestrange

-Raczej chmura gradowa, jeśli mamy być dokładni. Co nie umniejsza jego zasług. Nie należę do najsilniejszych osób, bez wsparcia.. nie wiem, co by ze mnie zostało.. - uśmiechnęła się pod nosem. - Taki wtedy byłeś. Takim uczyniło Cię życie. Po tym, co zrobili Ci z pamięcią.. dopilnowaliśmy, żeby to się nie powtórzyło.

Bella Howlett

Howard odsunął się na moment:- Co chcesz przez to powiedzieć?
Spoglądał na Nią z mieszaniną fascynacji i zgrozy:- Czy Wy... zrobiliscie coś jeszcze oza wymazaniem mi pamięci?

Rosalie Lestrange

-Nie. Nie zrobiliśmy nic więcej. Po prostu.. trzymaliśmy Cię z dala od pewnych spraw, o których raczej nie powinnam mówić. To one sprawiły, że stałeś się taki.. zły.. - przekrzywiła lekko głowę i spojrzała na niego ze spokojem w zielonych oczach.

Bella Howlett

Howard usiadł na murku, trawiąc informacje, które otrzymał:- Ale nie mogę też być zbyt dobry..... Każdy ma Ciemną Stronę. Popatrz na Alistera...-skinął głową w kierunku restauracji:- Każdy ma swój powód. Może miałem dośc tego, że ktoś kontroluje moją rodzinę i nazywa siebie niezwyciężonym?

Rosalie Lestrange

-Cóż, znam to aż zbyt dobrze. Tom do dzisiaj ma prywatne lekcje u Bellatriks z Czarnej Magii. Tylko.. żaden z nich nie chciał zastąpić Voldemorta. A Ty? Dążyłeś do samozagłady. Miałeś umrzeć.. - dodała już ciszej.

Bella Howlett

Howard podszedł bliżej:- I mimo to, że Cię zraniłem, nie mogłaś znieśc tej mysli, prawda?-spytał się cicho, spoglądając jej w oczy.

Rosalie Lestrange

-Wiesz.. wtedy nadal dałabym się zabić za Ciebie.. przynajmniej częściowo.. - przymrużyła oczy w uśmiechu.