www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Lubię mleko.. - zaprotestowała natychmiast. - I wcale nie jestem śpiąca. Wszystko może przebiegać według Twojego planu - posłała mu uroczy uśmiech.

Valerian Lestrange

Valerian uśmiechnął się lekko i wytrącił jej kubek z mlekiem z ręki po czym popchnął na łóżko. Kiedy opadła na poduszki znalazł się nad nią, nadgarstki przytrzymał nad jej głową i pocałował ją mocno.

Rosalie Lestrange

Przymknęła z zadowoleniem oczy, nadstawiając się wręcz na pocałunki Valeriana, które równie ochoczo oddawała - to jest ten Twój plan?

Valerian Lestrange

_______________________________________

Valerian późnym wieczorem siedział w swojej komnacie i jak zwykle o tej porze przeglądał niezliczoną ilość dokumentów. On nigdy nie miał wakacji. Nie potrzebował ich, dlatego zabierał pracę na wszelkie wyjazdy. Oprócz tego znajdowało się kilka listów, które czekały w kolejce do odczytania. W pewnym momencie się podniósł i ruszył w stronę łazienki. Po drodze zrzucił koszulę na podłogę. Wrócił po kilkunastu minutach. Zaskoczyła go obecność..

Rosalie Lestrange

Rosalie. Dziewczyna siedziała przy biurku. Nawet nie spojrzała na walające się dookoła dokumenty. Valerian wpadłby w szał, gdyby zobaczył, że je przegląda.

-Chyba pierwszy raz udało mi się Ciebie zaskoczyć.. - zauważyła, sugerując się jego miną.

Valerian Lestrange

Mężczyzna natomiast wyciągnął kolejną koszulę z szafy i zarzucił ją na siebie
- jest późno,wracaj do siebie...- westchnął zapinając koszulę. Założył na siebie kolejno kamizelkę i marynarkę - ja i tak zaraz wychodzę..- dodał widząc, że dziewczyna nie rusza się z miejsca

Rosalie Lestrange

Popatrzyła na niego smutno. Ile to już dni był taki chłodny i obojętny?

-Dokąd idziesz? Mogę pójść z Tobą? - spojrzała na niego z nadzieją w oczach.

Valerian Lestrange

- oczywiście, że...nie..- dokończył obserwując jak z jej twarzy znika uśmiech

Rosalie Lestrange

-Dlaczego? Valerian, co się dzieje? - założyła ręce na piersi nie ruszając się z miejsca.

Valerian Lestrange

- nic co by Ciebie dotyczyło..a teraz zmiataj..- odparł ostatni raz spokojnie porządkując dokumenty w między czasie

Rosalie Lestrange

-Znów zachowujesz się jak ostatnio. Nie widzisz, że się o Ciebie martwię? - prychnęła, podnosząc się z krzesła. Nie uczyniła jednak żadnego kroku w stronę drzwi.

Valerian Lestrange

- nie obchodzi mnie to - syknął chwytając ją za ramię. Siłą podniósł z krzesła i popchnął ją w stronę drzwi - dobranoc..

Rosalie Lestrange

Posłała mu pełne boleści spojrzenie, a w kącikach oczu już zaczynały zbierać się łzy. - Nie musisz być taki wredny - warknęła i wyszła z jego komnaty, nie odmawiając sobie trzaśnięcia drzwiami. Odeszła kilka kroków i się rozpłakała, nie mogąc już dłużej hamować łez.

Valerian Lestrange

- już nie przesadzaj bekso..- westchnął wychodząc i zamknął drzwi od swojej komnaty po czym ruszył korytarzem - taką Ciebie mam zabrać gdziekolwiek? podziękuje..- dodał mijając ją i rzucił jej chusteczkę by otarła łzy.

Rosalie Lestrange

Dziewczyna uniosła na niego czerwone od płaczu oczy. -Jak masz mi robić łaskę albo nadal być taki, jak przed chwilą, to wolę zostać w domu - odpowiedziała cicho.