www.starozytnyhogwart.fora.pl

Tsu Black · Gość

-Ujawnią się zobaczysz. -powiedział chłodno. -A teraz znikam. Papa. -i zniknął jak powiedział.

Serena van der Woodsen

-Cześć-odpowiedziała, a gdy została sama, korzystała z ciszy najelpiej jak mogła...

Serena van der Woodsen

Kilka godzin później dziewczyna nagle obudziła się-No pięknie-powiedziała do siebie-znowu usnęłam na dworze.Yh-popatrzyła na siebie z pogardą po czym wstała i skierowała się w stronę zamku.

Tsu Black · Gość

Tsu siedział w tym miejscu i obserwował błonia i jezioro. Usłyszał nagle piękny śpiew. Poszedł w jego strone i znalazł jakąś dziewczyne. Wyglądała tak pięknie. Nagle odwróciła się uciekła do jeziora. -Musez wiedzieć kim jesteś. -po tych słowach pobiegł i zanurkował za nią. W wodzie rzucił jakieś zaklęcie i już normalnie oddychał pod wodą. Niestety zgubił trop. Za ok 10 min znowu usłyszał ten śpiew. Rozejżał się a za nim była ONA.
-Czego tu chcesz? -usłyszał głos tak piękny, że nie wiedział co odpowiedzieć.
-Przyszłem za tobą. Chciałem wiedzieć kim jesteś. -wydusił z siebie.
-Nieważne kim jestem. -po tych słowa znikła.
-Gdzie... -powiedział rozglądając się. -Kogo mi ona przypominała? -zadał sobie pytanie wypływając. Wyszedł z wody i spotkał...

Suniva Lestrange Howlett

Suniva biegła jak najszybciej mogła. Dotarła do cichego spokojnego miejsca. Przysiadła na kamieniu i wybuchla nie kontrolowanym płaczem - na Selazara co się ze mną dzieje....czy ja płacze - weszeptała do siebie

Malwina Smith

Malwina miała właśnie iść do zamku, kiedy usłyszała że ktoś coś mówi. Odwróciła sie w stronę, z której dobiegał głos i zobaczyła pewna smutną dziewczynę. Kiedy podeszła do niej bliżej zauważyła że ta płacze. Malwina wyciągneła w stronę dziewczyny rękę podając jej chusteczke.
-Jestem Malwina...Yyy...chyba sie jeszcze nie znamy-powiedziała niezbyt pewnie, bo nie wiedziała jak sie zachować w takiej sytuacji- Może ci w czymś pomóc?

Suniva Lestrange Howlett

- a ja jestem najbardziej wredną i pozbawioną uczuć dziewczyną w Hogwartcie...jestem Suniva Lestrange i właśnie dowiedizałam się że umiem płakać....

Malwina Smith

-Bardzo sie ciesze że cię poznałam - odpowiedziała Malwina promiennie się uśmiechając -Hmm... A ja jestem najbardziej miłą i sympatyczną dziewczyną na całym świecie.-dodała ze śmiechem

Suniva Lestrange Howlett

- dzięki za chustkę ale nie zadawaj się ze mną bo możesz mieć kłopoty...wiesz tak myślę że naraziłam sie ciotce pozatym ten Tsu chce zrobić mi krzywde ja nie jestem bezpieczna osoba..chodźby z uwagi na moje pochodzenie

Malwina Smith

Będę się zadawać z kim chce...A o co chodzi z Tsu?-zapytała z zaciekawieniem

Suniva Lestrange Howlett

- kiedy uslyszał moje nazwisko...ah nie ważne prosze zostaw mnie w spokoju .......

Malwina Smith

-No dobrze...skoro chcesz zostac sama - powiedziała zasmucona Malwina .
-"Dlaczego ostatnio nikt nie chce ze mną rozmawiać?Czy to jakieś fatum że nikt mnie nie lubi?"-pomyślała odwracając sie na pięcie i kierując się w stronę zamku...

Suniva Lestrange Howlett

Suniva posiedziała chwile sama i udała się do zamku. Nie wiedziała jednak że zgubiła srebrną bransoletkę.

Christoper Black

W ciemnym zaułku, pod bliżej nieokreśloną rośliną siedział Chris. Patrzył w niebo, na tyle, na ile pozwalały mu gałęzie. Jego twarz była maską, nic nie można było z niej wyczytać, tylko gdzieś w środku czuł zawód i smutek. Nagle usłyszał cichy szelest, nie dosłyszalny dla pierwszego lepszego, tylko dla tych którzy wiedzieli co on oznacza.
-Co ty tu robisz? - zapytał cichym sykiem, nie oglądając się za siebie.
-Szukam Cię. - duży wąż zatrzymał się obok chłopaka - Ale widzę, że trafiłam nie w porę. Coś się stało?
-Rozstaliśmy się. - odparł spoglądając na Avade.
-Co? Ty i Liliana? Dlaczego?
-Sam nie wiem, jaki był prawdziwy powód.
-Zapytam ją. – oplotła się wokół jego ramienia.
-Nie. - zaprotestował stanowczo - To i tak nic nie zmieni.
-Więc dobrze, nie zapytam...Co teraz zamierzasz?
-Sam nie wiem. Mówiłem Ci, że...chyba tak zrobię, ale jeszcze nie teraz.
- Jeśli będziesz czegoś potrzebował, czegoś co wąż może...
-Nie. – przerwał Avadzie – Nie ja jestem twoim właścicielem. Twoja pani może sobie tego nie życzyć. Lepiej wracaj do niej.
-Jesteś na prawdę w porządku. – stwierdził pełznąc powoli w kierunku zarośli.
-Chyba tylko czasem mi się to zdarza. – uśmiechnął się słabo. Po chwili kiedy Avada już znikała przypomniał coś sobie – Zaczekaj! Myślisz, że powinienem powiedzieć jej coś o czym wiedzieli tylko moi rodzice, póki jeszcze żyli?
-Jeśli uważasz, że jesteś jej to winny, to powiedz.
-Nic to nie zmienia. Może kiedyś się dowie. Dzięki, idź już do pani. – powiedział, a kiedy Avada znikneła sam wstał i wrócił do zamku.

Gość

Alex wyszedł na błonia. W uszach miał Mp4. Zmierzał w bliżej nie określonym kierunku. Po dosyć długim spacerze usiadł na gałęzi pochylonego drzewa.