www.starozytnyhogwart.fora.pl

Alister Fox

James spojrzał na Toma surowym wzrokiem. Potem odpowiedział synowej:- Scarlett, mam nadzieję..... Po prostu.....- czuł coś jeszcze. Bliżej nieokreślonego.

Jason odparował do TOma:- Potrzebowałbyś paru dodatkowych lekcji w dziedzinie Iluzji chyba, żeby zrozumieć..... Sa klątwy, które latami moga się trzymać, i aktywowac w konkretnym momencie. I nie pozwolę traktowac mojego kuzyna jak zdrajcy!

Alister odetchnął i ruszył do kominka:- Załatwię to sam.- podszedł do okna i rozpłynął się w Ciemności.

Liliana Malfoy

___________

Minęło kilka kolejnych, pełnych niepokoju dni. Co wieczór spotykali się w sali posiedzeń, by przedyskutować nowe wiadomości i pomysły, a także ustalić strategię działania. Liliana prawie nie zabierała głosu. Małe miała pojęcie o tego typu walkach i wolała się nie wtrącać. Ufała swojej rodzinie i w stu procentach zdawała się na nich. Zresztą jej rola była znikoma. Miała siedzieć u Andromedy i pilnować dzieci. Ewentualnie zajmować się rannymi, którzy mieli być transportowani do domu jednej z sióstr Black.
Wstała wcześnie rano. Jeszcze nie było siódmej na zegarze, kiedy ona, ubrana dość ciepło i wygodnie, usadowiła się na kanapie z kubkiem kawy i opasłą księgą, jedną z wielu, które przejrzała w ciągu minionych dni. Każdy z domowników starał się znaleźć słabe punkty wroga, ona zdała się na książki. Ciszę panującą w domu przerwało pojawienie się...

Draco Malfoy

Pojawienie się Dracona, który zabrał chłopców na spacer. Scorpius i Nate zostali jeszcze w ogrodzie, a mężczyzna wszedł do środka
- kolejna książka ..- bardziej stwierdził niż spytał ściągając z siebie płaszcz

Liliana Malfoy

-Łudzę się, że może w tej będzie coś istotnego.. - zatrzasnęła ją, wzbijając w powietrze małe drobinki kurzu. - Nakarmiłam bliźnięta i nie mam co ze sobą zrobić. - spojrzała na męża ze smutkiem.

Draco Malfoy

Draco usiadł obok niej i uśmiechnął się nieco blado. Był wykończony ciągłymi zebraniami, zamartwianiem się o swoich bliskich i nocnymi misjami. Nikt z nich nie miał jednak innego wyboru.
Mężczyzna objął Lilianę ramieniem, drugą rękę włożył pod zgięcie jej kolan i jednym ruchem usadowił ją sobie na kolanach
- na pewno znajdę dla Ciebie jakieś...zajęcie..- mruknął jej do ucha i pocałował delikatnie

Liliana Malfoy

Każdy z nich był wyczerpany. I coraz mniej osób było dla siebie miłych; co chwila się kłócili albo krzyczeli na siebie. Tylko po to, by kilkanaście minut uśmiechnąć się przepraszająco. Kiedy znalazła się na kolanach Dracona, najpierw przygryzła lekko wargę, a potem uśmiechnęła się nieśmiało.

-Myślę, że to dobra myśl - odpowiedziała mu równie delikatnym pocałunkiem.

Draco Malfoy

- a jak radzi sobie Sophie z Louise? - spytał nagle odgarniając jej włosy na jedno ramię po czym zaczął składać pocałunki na jej szyi

Liliana Malfoy

-Od czasu porwania..dziewczyn, bardzo się zmieniła. Chyba w końcu ją pokochała, albo przynajmniej polubiła - Liliana uśmiechnęła się pod nosem. Cieszyło ją to, że jej córka w końcu poczuła coś do swojego dziecka, że przestała być taka.. obojętna. - Przynajmniej tyle dobrego..

Draco Malfoy

- jeszcze będzie dobrze zobaczysz...pamiętaj, że jest młoda...nie każda dziewczyna w wieku 17 lat jest gotowa na macierzyństwo..- westchnął przyglądając się jej uważnie - może pójdziemy na górę ? - zaproponował uśmiechając się wymownie

Liliana Malfoy

-Chcę w to wierzyć - uścisnęła go za dłoń. - Potrzebowała tego, teraz tylko liczyć na to, żeby wszystko inne się rozwiązało - uśmiechnęła się pod nosem. Miała ogromną ochotę, tak dawno nie mieli czasu dla siebie. - Myślę, że to dobra myśl..

Draco Malfoy

Draco uśmiechnął się nieco spokójniej i wstał razem z Lilianą na rękach. Swoje kroki skierował ku jednej z gościnnych komnat, którą zajmował wraz z żoną.

Scarlett Howlett

________________________________

Nastał już wieczór kiedy rodzina Jasona zeszła do salonu. Scarlett siedziała z Cygnusem na kanapie i czytała mu jedną z jego ulubionych baśni. Chłopiec nie przejawiał już wilczych zdolności. Wyrósł trochę, ale zatrzymał się na etapie trzy latka. Nic nie wskazywało na to by miało się to w najbliższym etapie zmienić. Kobieta doszła do wniosku, że moce częsciowo uaktywniły się na skutek stresu dziecka i silnych emocji. Po bitwie na pewno będą musieli to obserwować.

Trzynastoletni Tyberius siedział na dywanie razem ze swoją siostrą. Rozgrywali właśnie partię czarodziejskich szach.
- on oszukuje..- stwierdziła po chwili Elizabrth krzyżując ręce

- wcale nie..po prostu Ty nie masz cierpliwości to tego typu gier..gdybyś trochę poczekała to w następnym ruchu przesunęłabyś tą figurę - wskazał na przedmiot dłonią - i byłby szach..

- jasne...- westchnęła rozeźlona - gramy od nowa...- zarządziła

Tyberius westchnął i zaczął przywracać figury do pierwotnego ustawienia. Podczas gdy trójka pozostałych dzieci Howlettów była podobna do Scarlett, Tyberius z racji ciemnych włosów i charakteru był doskonałym odzwierciedleniem Jasona.

Podczas gdy chłopak zajęty był szachami Elizabeth zamyśliła się. Brakowało jej Rose. Każdego dnia zastanawiała się co teraz robi jej przyjaciółka i czy nic jej nie dolega. Z Sophie spędzała bardzo mało czasu z uwagi, że ta niedawno urodziła Louise. Bardzo często myślała też o swoim bliźniaku. W ciągu ostatniego roku, wspólnych treningów zbliżyli się do siebie. Jego brakowało najbardziej.

Kątem oka spojrzała na matkę. Wiedziała jak kobieta wszystko przeżywa. Ostatnio jednak stała się mniej wybuchowa. Ona w końcu też rozumiała, że najważniejsze jest teraz odbicie zakładników. Na początku nie chciała się zgodzić na to by Elizabeth walczyła, ale później zrozumiała, że nie ma innego wyjścia.

Scarlett Howlett

________________________________

Nastał już wieczór kiedy rodzina Jasona zeszła do salonu. Scarlett siedziała z Cygnusem na kanapie i czytała mu jedną z jego ulubionych baśni. Chłopiec nie przejawiał już wilczych zdolności. Wyrósł trochę, ale zatrzymał się na etapie trzy latka. Nic nie wskazywało na to by miało się to w najbliższym etapie zmienić. Kobieta doszła do wniosku, że moce częsciowo uaktywniły się na skutek stresu dziecka i silnych emocji. Po bitwie na pewno będą musieli to obserwować.

Trzynastoletni Tyberius siedział na dywanie razem ze swoją siostrą. Rozgrywali właśnie partię czarodziejskich szach.
- on oszukuje..- stwierdziła po chwili Elizabrth krzyżując ręce

- wcale nie..po prostu Ty nie masz cierpliwości to tego typu gier..gdybyś trochę poczekała to w następnym ruchu przesunęłabyś tą figurę - wskazał na przedmiot dłonią - i byłby szach..

- jasne...- westchnęła rozeźlona - gramy od nowa...- zarządziła

Tyberius westchnął i zaczął przywracać figury do pierwotnego ustawienia. Podczas gdy trójka pozostałych dzieci Howlettów była podobna do Scarlett, Tyberius z racji ciemnych włosów i charakteru był doskonałym odzwierciedleniem Jasona.

Podczas gdy chłopak zajęty był szachami Elizabeth zamyśliła się. Brakowało jej Rose. Każdego dnia zastanawiała się co teraz robi jej przyjaciółka i czy nic jej nie dolega. Z Sophie spędzała bardzo mało czasu z uwagi, że ta niedawno urodziła Louise. Bardzo często myślała też o swoim bliźniaku. W ciągu ostatniego roku, wspólnych treningów zbliżyli się do siebie. Jego brakowało najbardziej.

Kątem oka spojrzała na matkę. Wiedziała jak kobieta wszystko przeżywa. Ostatnio jednak stała się mniej wybuchowa. Ona w końcu też rozumiała, że najważniejsze jest teraz odbicie zakładników. Na początku nie chciała się zgodzić na to by Elizabeth walczyła, ale później zrozumiała, że nie ma innego wyjścia.

Jason Howlett

Do salonu wszedł Jason. Zdjął nieco poszarpaną szatę i wyglądał na wykończonego. Ostatnie godziny odbiły się na Nim równie mocno, co na rezcie. Nie spodziewał się Bariery i dwóch Golemów. Podszedł do rodzinki i uśmiechnął się do Tyberiusa oraz Elizabeth. Kucnął i ucałował obojga w czoło, po czym przeniósł wzrok na Scarlett:- Cześć...-wychrypiał w końcu.

Scarlett Howlett

- dobry wieczór..- odparła Scarlett ale jak uniosła wzrok to zdębiała - coś Ty robił ? - spytała taksując go uważnym spojrzeniem

Elizabeth i Tyberius również utkwili wzrok w ojcu