www.starozytnyhogwart.fora.pl

Elizabeth Shepperd

Przez wilczy gen Elizabeth odczuwała chłód o wiele mniej niż zwykli ludzie. Kiwnęła jednak głową z uśmiechem i usiadła we wskazanym miejscu
- przepraszam, za tamtą niezręczną sytuację, ale mój brat jest nadopiekuńczy...wiesz to taka więź między bliźniakami..- dodała pół żartem pół serio - na prawdę tutaj ładnie..nie mogę się doczekać już naszych następnych spotkań..- odparła po czym przyjrzała się dziewczynie, która korzystała ze swojego dotykowego telefonu - a co to jest ? - spytała zaciekawiona i prawie wstała by podejść do nieznajomej - to jest jak grające pudełko, tylko, że mniejsze ? - spytała spoglądając na niego

Jeremy Shepperd

Chłopak zamówił dwa kubki czekolady i już chwilę później mogli cieszyć się jej smakiem. - To chyba nic dziwnego, że brat pilnuje siostry. Nie myślałem, że jesteście bliźniakami, wydawałaś się być starsza.. bez obrazy oczywiście - dodał szybko. Odwrócił się przez ramię, by spojrzeć, o czym Elizabeth mówi. - To jest.. telefon. To jest mój - położył przed nią na stole swoją komórkę. Była raczej z tych starszych wersji, jeszcze z klawiszami i bez dotykowego ekranu. - Gdybyś miała też takie coś, to mógłbym do Ciebie dzwonić. Przykładając ją do ucha słyszałabyś mój głos, a ja słyszałbym Twój, nawet gdybyśmy byli po drugiej stronie świata. Możesz też pisać smsy, czyli krótkie listy, które pojawiłyby się na moim ekranie. Mugole wynaleźli sieć komórkową, czyli fale, które nas otaczają i których nie widzimy i to one przenoszą wszystkie wiadomości i rozmowy, które możesz prowadzić za pomocą telefonu. Oczywiście ma on wiele innych funkcji, jak gry, budzik i internet.

Elizabeth Shepperd

Elizabeth zrozumiała zaledwie połowę z tego co powiedział. Przejechała palcem po ekranie, a później dotknęła jednego z klawiszy, kiedy z telefonu odezwała się melodyjka dziewczyna prawie odskoczyła od telefonu. Zauważyła, że ściąga na siebie zbyt wiele uwagi to też przełknęła ślinę i usiadła na swoim miejscu
- przepraszam..- wydukała nieco zawstydzona swoją reakcją - chyba wolę sowy..po za tym w magicznym świecie pewnie to nie działa..

Jeremy Shepperd

Chłopak widząc jej reakcję roześmiał się serdecznie. Była taka słodka, kiedy na jej twarzy pojawiło się autentyczne przerażenie. - To ja przepraszam.. byłaś świetna. Nauczę Cię kiedyś, jak to działa. To beznadziejnie łatwe. Po prostu trzeba wiedzieć co i kiedy nacisnąć.

Elizabeth Shepperd

- ach...może dasz się dzisiaj zaprosić na kolację i pokażesz to..- wskazała na telefon komórkowy - moim rodzicom..?..nie zrozum mnie źle..to miejsce jest piękne, a ja chciałabym spędzić z Tobą więcej czasu, po prostu...mam córkę..- dodała nieco zakłopotana - zrozumiem jeśli masz inne plany..

Jeremy Shepperd

Jeremy spojrzał na nią zaskoczony. Nie spodziewał się, że tak szybko obdarzy go zaufaniem, by zaproponować mu kolację w domu. - Nie, nie mam planów na dziś. Rozumiem, że martwisz się o..Alice?

Elizabeth Shepperd

- tak..- skinęła głową - co prawda mama jest w domu, ale po raz pierwszy, wyszłam bez niej..i tęsknie..- odparła. Zdawała sobie sprawę, że chłopak może być zdziwiony tym nagłym przypływem zaufania, ale gdyby wiedział z jakiej jest rodziny..po za tym czuła, że jest dobry. - mówiłeś, że to..robi zdjęcia..- wskazała na telefon - może zrobimy sobie jakieś na tle zachodzącego słońca ? - spytała

Jeremy Shepperd

-Jasne.. bardzo chętnie skorzystam z Twojego zaproszenia.. - uśmiechnął się, marszcząc delikatnie kąciki oczu. Potem przez moment grzebał w telefonie, kiedy znalazł funkcję aparatu, przysunął się bliżej niej i ustawił go odpowiednio. - Uśmiech proszę.. - zakomunikował, przed naciśnięciem migawki.

Elizabeth Shepperd

Elizabeth przybliżyła się do swojego kompana i uśmiechnęła w stronę aparatu.

Jeremy Shepperd

Z lampy błyskowej mignęło krótko światło i chwilę później para mogła obejrzeć zdjęcie. - Ślicznie wyszłaś.. - skomplementował Jeremy. Elizabeth była naprawdę śliczną dziewczyną i w zasadzie od razu wpadła mu w oko.

Elizabeth Shepperd

- dziękuje..- odparła z delikatnym uśmiechem po czym, żeby się czymś zająć dopiła to co zamówił Jeremy - to co..idziemy ? - spytała po chwili ciszy

Jeremy Shepperd

-Idziemy. - zadecydował i podniósł się pierwszy z krzesła, potem poczekał na Elizabeth i zaprowadził ją w zaciszne miejsce, gdzie mogli się deportować do domu dziewczyny. Z ciekawością podał jej dłoń, by mogła to zrobić. Chwilę później już ich nie było.