www.starozytnyhogwart.fora.pl

Anna Valerius Howlett

______________________________________________________

Wesele Marcusa i Kate trwało w najlepsze. Najmłodsze dzieci położono już spać, a starsze szalały na parkiecie i biegały między stołami.

Anna i Victor natomiast wybrali się na spacer po kamienistym brzegu, obok było szerokie pasmo zielonej trawy, po którym teraz się poruszali
- widziałeś kiedyś Daphne tak zachwyconą ?..świata nie widzi po za swoim kuzynem i Japonią..i w dodatku jak wydoroślała...

Victor Howlett

Victor pokiwał głową:- Tak.... Naprawdę, mnie też zaskoczyła. A Gin...... osyć małomówny chłopak, ale widać po nim, ze sporo umie. Unika wszelkich zbędnych ruchów, jakby doskonale umiał rozłożyć siły. Jestem pod wrażeniem, biorąc pod uwagę jego wiek...
Odwrócił wzrok i skierował go na swoją żonę:- Chociaż wydaje mi się, że to ma w genach, pewnie trochę ma z ciotki również...-ujął Annę za chłodną dłoń:- Nic się nie zmieniło, od czasu, gdy się spotkaliśmy na misji...

Anna Valerius Howlett

- oj tak...ma wiele naszych genów...rozmawiałam z Daphne...w przyszłym roku chcą się pobrać..na jasień...chcą założyć własną szkołę...właściwie moja siostra ich do tego namówiła...wiesz jak dobrą opinię ma jej szkoła...Sayuri uczy walczyć młodzież od kilkuset lat....na pewno im pomoże...mam nadzieję, że Marcus i Kate zostaną z nami...było by szkoda gdybyśmy zostali sami..

Victor Howlett

Victor spojrzał na Anę i uśmiechnął się szeroko:- Popatrz no.... Zapomniałem jaka bywasz towarzyska. Nie wiem, jakie mają plany, Marcus nic nie mówił, gdy pracowaliśmy.

Gdy bywali w Ministerstwie lub ścigając jakieś zagrożenia, często rozmawiali, ale Marcus nic nie wspominał o wyprowadzce. W zasadzie, ledwo ruszał temat mieszkania po ślubie. Mężczyzna zastanowił sie przez moment:- Jeśli zostaną, to będzie chyba najlepiej. W końcu to duży dom. Starczy miejsca i na prawnuki....-powiedział obejmując Annę:- Widziałem Sayuri w akcjii... Ale mam nadzieję, ze nie będzie już większych wojen ani strat. Chcę tylko zapewniać szczeście żonie i dzieciom. A skoro dzieci umieją o siebie zadbać, to mogę poświęcić więcej uwagi żonie....

Anna Valerius Howlett

- Sayuri dała słowo, że jeśli będzie taka konieczność to nam pomoże...wiele zrozumiała...z resztą sam wiesz...a co do czasu dla żony...- kontynuowała i naciągnęła nieco materiał sukni, przypominającej kimono, ukazała w ten sposób delikatnie zaokrąglony brzuch - nie będę sama...- dodała z finezyjnym uśmiechem

Victor Howlett

Victor spojrzał na nią w niemym zdumieniu:- Od kiedy? W sensie, ale..... Czyli będę ojcem, znowu? Anna....-zrobił duże oczy i poczym pocałował żonę mocno i namietnie. Objął ją delikatniej, by nie uszkodzić brzucha, ale i tak nie chciał jej puszczać:- To wspaniałe!-wychrypiał, gdy już się odkleił.

Anna Valerius Howlett

- no wiem już jakiś czas, ale czekałam na odpowiedni moment...ale zaczyna być widać, więc doszłam do wniosku, że nie ma sensu dłużej tego ukrywać..termin mam na listopad.- wyjaśniła z uśmiechem - czyli się cieszysz?

Victor Howlett

Victor spojrzał na Annę nieco oniemiale, i otrząsnął się:- Żartujesz sobie? Oczywiście, zę tak! Przecież sami to ustaliliśmy, ze chcemy kolejne dziecko! Sam się cieszyłem, gdy Ty się zadeklarowałaś....-położył rękę na jej brzuchu i przejechał delikatnie:- Wiesz coś wiecej? Płeć?

Anna Valerius Howlett

- jeszcze nie...- Anna spojrzała na niego rozbawiona - jak wrócimy z wakacji to będę już wiedziała..wiesz?...nie mogę się już doczekać...

Victor Howlett

Victor przytulił Anne do siebie:- Ja równiez..... Ale.... możesz chya jeszcze....-spojrzał na nią dosyć ugestywnie, uśmiechajac się od ucha do ucha.

Anna Valerius Howlett

- ja zawsze mogę..- odparła wyraźnie rozbawiona i przytuliła się - myślisz, że Marcus i Daphne się ucieszą ?...to trochę tak jakbyśmy przeżywali drugą młodość..

Victor Howlett

Victor pokręcił głową:- Nie wierzę, ze o to pytasz. Na pewno się ucieszą! Druga młodość, wiesz.... my strzejemy się wolniej. Ty w ogóle się nie starzejesz, więc... u nas młodośc jest praktycznie zawsze.

Spoglądał na Nią przez moment, po czym wziął jej dłonie i obie ucałował:- Nie wyobrażałem sobie życia bez Ciebie odkąd pamiętam. I jestem szczęśliwy, że znowu będziemy mieć kolejne dziecko.

Anna Valerius Howlett

- serio ?...ale bajer!...- Sophie stanęła w pół kroku - muszę powiedzieć Rose...i Elizabeth...no chodź...- pociągnęła za sobą Toma

- cóż...jeśli chodzi o rozgłaszanie dobrych wiadomości mamy to już z głowy..- westchnęła Anna rozbawiona - spacerek ? - spytała mijającej ich Bellatriks, która powolnym krokiem snuła się po wybrzeżu

- tak to można nazwać..- odparła z przelotnym uśmiechem - tak się cieszycie z ożenku syna ?

Victor Howlett

Victor westchnął:- Taaak. Tyle z niespodzianki.... Ale zaraz wpadną ojciec i Suniv by nam gratulować. Albo że się ścigamy z nimi jeśli chodzi o ciąże....

Widząc Bellatriks, spytał:- Nie widziałaś Jamesa? Zniknął chwilę temu i myślałem, że jest z Tobą.....

Bellatriks Lestrange

Bellatriks szła jednak swoją drogą i nic nie odpowiedziała.

- wracajmy do namiotu...to wesele naszego syna..nie powinniśmy znikać na tak długo..- przypomniała i pociągnęła męża za sobą

Mniej więcej godzinę po nich na plaży zjawiła się Lora. Usiadła na jednym z większych kamieni, opróżniła przyniesiony kieliszek. Krew Gabriela była na prawdę pyszna. Valerian już jakiś czas temu zapytał jej się, czy nie chciałaby znów kogoś mieć. Powiedział, że jeśli tylko będzie chciała może odejść, ale ona nie wiedziała czy te kilkadziesiąt lat które minęło od śmierci jej dziecka i syna to wystarczająco dużo