www.starozytnyhogwart.fora.pl

Sophie Riddle

Andromeda uwielbiała gotować. Była to jedna z jej licznych pasji. Przygotowała na dzisiejszą kolację wspaniałą pieczeń i dwie sałatki. Oprócz tego na stole postawiła półmisek z owocami moża. Spoczywał też tam koszyk z chlebem, jeden dzbanek z herbatą a drugi z sokiem, owoce i krem z dyni z imbirem.

Stół był okrągły więc nigdy nikt nie mógł zająć miejsca na szczycie stołu. Było to ważne dla kobiety bo sybolizowało równość między wszystkimi.

Tonks zajęła jedno z miejsc i nałożyła sobie sałatki na talerz. Zaraz zeszła Sophie z chłopcami, którzy ochoczo zasiedli do stołu oraz Kate, która trzymała się bardziej z boku. Dziewczyna usiadła obok Tyberiusa i nałożyła sobie kawałek pieczeni. Sophie usiadła zaraz obok niej i skosztowała jedną z sałatek.

Liliana Malfoy

Liliana usiadła na jednym z krzeseł. jej twarz nie wyrażała smutku. Na razie postanowiła grać przed chłopcami, że wszystko jest w porządku, a kiedy nadejdzie odpowiednia chwila, czyli zapewne niedługo po kolacji, wszystko im powie. Nalała sobie pełną miseczkę kremu z dyni, który z ochotą zaczęła jeść. Po pewnym czasie cisza przy stole zaczęła robić się coraz bardziej nieznośna.

-Unikasz naszych rodzinnych spotkań, Rebastianie? - zapytała, by zagaić rozmowę.

Sophie Riddle

- jak wiesz..raczej z garstką czarodziejów potrafię znaleźć wspólny język..i jakoś nigdy nie było mi to do szczęścia potrzebne..bez urazy..- spojrzał na Sophie, która zmrużyła oczy słysząc jego słowa.
Mężczyzna nałożył sobie kawałek pieczeni i zajął się nią. - Ciebie nie znam...- zwrócił się po chwili do Kate

Dziewczyna przełknęła ślinę z obawą. Patrząc na mężczyznę od razu można było uświadczyć się w przekonaniu jakie zasady wyznaje. Już tyle nauczyła się przebywając w śród ludzi z magicznymi zdolnościami i innymi istotami.

- właściwie to nie jestem z rodziny..- zaczęła powoli - jestem dziewczyną syna Victora Howletta..

- hmm...Howletta...on nie był ostatnio Szefem Biura Aurorów ? - spojrzał na Andromedę. Ta kiwnęła tylko głową i nalała sobie soku - to za pewne z tych Howlettów ?..

- do czego Pan zmierza ? - spytał Tyberius gotowy stanąć w obronie honoru swojej rodziny

- znałem jednego Howletta..w zasadzie..przelotnie..uganiał się za Bellatriks..i w końcu ją..capnął..- dodał rozbawiony

Liliana Malfoy

-Szkoda. Znalazłoby się kilku... starych znajomych - uśmiechnęła się lekko. Poczuła dziwną sympatię do tego człowieka. Pamiętała go jako wymagającego, ale nigdy nie był w stosunku do niej okrutny, czy niemiły. Oczywiście, jak na śmierciożercę.

-Cóż, trzeba być wytrwałym - Liliana wzruszyła ramionami, posyłając uspokajające spojrzenie Kate i Tyberiusowi.

Sophie Riddle

- nie chciałaś walczyć u boku swojego ukochanego ? - spotał mężczyzna zaabsorbowany w zasadzie bardziej pieczenią
- musiałam zostać z dzieckiem..po za tym nie wiem czy w czymkolwiek bym im pomogła... - wyszeptała spuszczajac głowę
- cóż..nie każdy musi dobrze się pojedynkowac...eliksiry i lecznicywo też są bardzo przydatne na polu walki..
- w zasadzie..to nie mam nic wspolnego z żadną z tych dziedzin..
- to w czym się specjalizujesz ? - dopytywał zaciekawiony Rebastian

Kate spojrzała na Sophie niepewnie
- ja..nie jestem czarodziejem..- dodała w koncu

Rebastian który właśnie upijał z kieliszka wina, oblał się nim a kieliszek pękł mu w dłoni

- siedze przy stole z mugolem ?! - wrzasnął wpatrując się w Andromedę

- jakoś nie było okazji...- kobieta spojrzała niego wymownie

Liliana Malfoy

Liliana westchnęła cicho. Ta dyskusja nie wróżyła niczego dobrego. Większość z nich już dawno nie brała udziału w torturowaniu, czy zabijaniu mugoli, Rebastian do tej grupy nie należał, więc wspominanie o tym było wysoce ryzykowne. Chciała dać znać Kate, żeby lepiej nie mówiła prawdy, ale było już za późno.

-Widzisz, gdybyś nie zapytał, to nawet byś nie wiedział - powiedziała spokojnie, próbując jakoś załagodzić sytuację.

Sophie Riddle

- zamilcz kobieto...- syknął i wbił nieodgadniony wzrok w Kate - jak to jest możliwe że Ty po prostu tak tu sobie siedzisz ?!- spytał okrążając stół. Pod wpływem jego podniesionego glosu Isabell znów zaczęła płakać.
- ma takie same prawo siedziec przy tym stole jak Ty !- drogę zastąpiła mu Andromeda. - chyba dobrze zrobi Ci spacer..
Przez chwilę Rebastian wyglądał tak jak by chciał coś zrobić kobiecie. Ostatecznie jednak ujął jej dłoń i ucałował ją- wedle życzenia.. - dodał kłaniając się teatralnie. Jego wzrok mówił jednak co innego. Spojrzal na Kate jak na coś do jedzenia po czym wyszedł do ogrodu

Liliana Malfoy

Liliana zacisnęła mocno usta i nie odezwała się ani słowem. Kiedy usłyszała głośny płacz Isabelle, wstała od stołu i wyszła do salonu, by tam wziąć ją na ręce i nucąc jedną z francuskich kołysanek, znów ją uspokoić. Kiedy w końcu przestała płakać, zabrała ją ze sobą do jadalni i posadziła sobie na kolanach, gdzie Isabelle całą swoją uwagę poświęciła srebrnej łyżeczce.

-Nie przejmuj się Kate. Rebastian nic Ci nie zrobi - powiedziała do dziewczyny, która wyglądała, jakby się miała zaraz rozpłakać.

Sophie Riddle

- oczywiście, że nie..i tak świetnie sobie radzisz..- Sophie objęła ją ramieniem - musisz się nauczyć być dumną z pochodzenia..mam wparwę mogę Cię pouczyć..- dodała Sophie zabawnie poruszając brwiami co rozbawiło Andromedę

Kate uśmiechnęła się blado - ja nawet nie znam swoich rodziców..- westchnęła po czym przeniosła wzrok na Lilianę - nie musisz się silić na uprzejmość..słyszałam Twoją rozmowę z Panią Tonks..wiem, że uważasz mnie za gorszą kategorię..i nie potrzebuje magicznych zdolności by to zauważyć..dziękuje za kolacje..- zwróciła się do Andromedy - wrócę do Chrisa..- oznajmiła wstając ze łzami w oczach po czym poszła na górę

- brawo..- Sophie warknęła w stronę macochy po czym pobiegła za Kate

Andromeda przyglądała się całej sytuacji po czym uśmiechnęła do chłopców
- mam jeszcze czarodziejskie szachy jeśli chcecie pograć i eksplodującego durnia...

- super...- ucieszył się Scorpius - Dureń to gra z czasów szkolnych mojego taty..- zauważył

- nie tylko jego..- dodała Andromeda i puściła im oczko - dokończcie kolację..a ja pójdę po to wszystko..- dodała i już jej nie było

Liliana Malfoy

Liliana otworzyła usta, żeby zaprzeczyć, ale koniec końców nic nie powiedziała. Miała wrażenie, że i tak zawsze jej słowa były inaczej odbierane niż powinny. Zamyślona kołysała lekko Isabelle w ramionach. Potrzebowała chwili ciszy i samotności.

-Nathaniel, możesz zerknąć raz po raz na siostrę? - spytała swojego syna. Ten zaabsorbowany rozmową z przyjaciółmi tylko kiwnął potakująco głową. Liliana wzięła z wieszaka swój płaszcz i wyszła na taras, który chwilowo był pusty. Rebastian spacerował w tę i z powrotem po dalszej części ogrodu.

Sophie Riddle

Ostatecznie mężczyzna przysiadł na ławce i zapalił papierosa. Obecność mugola była jednak czymś obok czego nie mógł przejść obojętnie. W końcu nie wytrzymał i zaczął się przechadzać wzdłuż ogrodu i w drugą stronę. Wyglądał praktycznie jak lew w klatce. "cholerna wieczysta przysięga" - warknął w myślach - "cholerna Bellatriks..i jej nakazy".

Liliana Malfoy

Liliana westchnęła głośno. Gdyby tylko mogła teraz zapalić, to nie pogardziłaby papierosem. Nerwy zżerały ją od środka, a napięta atmosfera dodatkowo pogarszała wszystko.

Sophie Riddle

Kiedy mężczyzna uniósł głowę spostrzegł Lilianę. Uśmiechnął się drwiąco i ruszył w jej kierunku
- szlag jasny mnie trafia jak widzę, w jakich kręgach opracasz się Ty..a co za tym idzie Malfoy'owie...i najgorsze..moja szwagierka...poznała ją?! - warknął stając przed kobietą

Liliana Malfoy

-Toleruje ją - powiedziała cicho. - Brakuje mi dawnych czasów. Nie potrafię się zmienić, nawet jesli chcę, to nie mogę. I czuję się nieswojo.

Sophie Riddle

- toleruje ją...i jeszcze te umizgi do Howletta zdrajcy krwi...oni nigdy nie przykładali wagi do czystości..gdzie był mój brat, że pozwolił Bellatriks na coś takiego..co się z nią w ogóle stało ?.. - syknął odwracając się - widujemy się od czasu do czasu..i dajemy rozrywkę mugolom..a ona wpuszcza jednego pod swój dach...a może ta dziewczyna jest jakaś specjalna ?..nie wiem..- rzucił zniecierpliwiony - stara wiedźma...wiedziała, że tak zareaguje..i nic nie mogę zrobić temu szlamowatemu wytworowi po złożyłem tej cholernicy przysięge! - wrzasnął