www.starozytnyhogwart.fora.pl

Liliana Malfoy

Był to bardzo jasny i raczej mały pokój. Prócz dwuosobowego łóżka, mieściło się tam małe biurko i komoda. Na jasnych ścianach wisiało kilka pasteli, a okna wychodziły na morze.

Liliana jako pierwsza weszła do pokoju. Była już zmęczona. Dzisiejsza przejażdżka dość dała jej w kość i po prostu miała ochotę położyć się w ciepłej pościeli i zasnąć.

-Chłodno tu - zauważyła jakby od niechcenia, zdejmując marynarkę. Stanęła przed lustrem i splotła luźnego warkocza.

Draco Malfoy

Draco skierował różdżkę na mały kominek co zaskutkowało pojawieniem się płomieni. Ich ciepło powoli zaczynało wypełniać pokój. Draco stanął za żoną i przytulił ją delikatnie do siebie
- czyżby humor Ci się popsuł ?

Liliana Malfoy

-Przemyślałam kilka kwestii i uznałam, że zareagowałam zbyt emocjonalnie na Twoje przybycie - powiedziała, odwracając się w jego kierunku z błyskiem złości w oczach. - Bo niby czemu mam być miła i kochana po tym, jak uziemiłeś mnie na kolejne kilka lat.

Draco Malfoy

- nie musisz być miła i kochana...ja lubię kiedy jesteś złośnicą...- westchnął i jednym pewnym ruchem pociągnął za materiał jej koszuli i rozerwał ją na pół. Guziki posypały się po podłodze - i lubię kiedy reagujesz emocjonalnie...- dodał delikatnie przyciskając ją do ściany

Liliana Malfoy

-Przestań Draco. Nie możesz tak sobie przychodzić i udawać, że wszystko jest w porządku, bo nie jest. Ja nie czuję, żeby było w porządku - złapała poły bluzki i zakryła się nią z powrotem. Czuła rosnącą w sobie wściekłość, której wcześniej nie okazywała. - Zrobiłeś ze mnie idiotkę przy wszystkich i to.. nawet nie wiesz, jak mi przykro.

Draco Malfoy

- myślałem, że już sobie wyjaśniliśmy to jak nieodpowiednio postąpiłem..nie ma sensu tego rozpamiętywać..skoro można spożytkować czas, na coś..bardziej finezyjnego...- odparł krzyżując ramiona

Liliana Malfoy

-Nie jestem pewna czy do końca i czy faktycznie zdajesz sobie sprawę z tego, jak bardzo mnie skrzywdziłeś, czy może nadal w duchu gratulujesz sobie świetnego pomysłu. Bo w końcu i tak złość mi przejdzie, a efekt osiągniesz zamierzony. - zrobiła identyczny gest co mąż. - I jak ja mam Ci znów zacząć ufać?

Draco Malfoy

- nie musisz...wystarczy byś przeniosła swoje piękne kształty tam..- wskazał na łóżko. Widząc jednak jej lodowate spojrzenie po prostu się roześmiał - jak tam sobie chcesz...- westchnął po czym ruszył w stronę łazienki. Wrócił po ok 10 minutach w luźnych ciemnych spodniach po czym bez słowa władował się pod kołdrę, rozłożył wygodnie i przymknął oczy

Liliana Malfoy

Spojrzała na niego nieco zszokowana, ale i jeszcze bardziej wściekła. Chciało jej się płakać i krzyczeć i nie wiedziała, czy to przez wzgląd na złość, jaką czuła do Dracona, czy szalejące w jej ciele hormony. Poczekała aż mężczyzna wyjdzie z łazienki i bez słowa wymijając go, udała się pod prysznic. Ubrała się w piżamę składającą się z czarnej, satynowej koszulki i koronkowych bokserek. Na wierzch narzuciła krótki szlafrok i tak ubrana ułożyła się w łóżku, gdzie zajęła się przerwaną przed południem lekturą. Skoro Draco nie chciał z nią rozmawiać, to ona nie będzie go do tego zmuszać.

Draco Malfoy

Mężczyzna nie miał zamiaru kontynuować z nią tego przedstawienia. Czuł się źle z tym jak ją potraktował. Coś niezidentyfikowanego przysłoniło mu trzeźwe myślenie. Coś czego nie potrafił nawet sobie wytłumaczyć. Przepraszać kilkanaście razy też jej nie zamierzał. Powiedział to co miał jej do powiedzenia, że żałuje i, że zachował się jak idiota. Zapytał co ma zrobić by poczuła się lepiej. Czasu i tak nie cofnie. Nie rozumiał dlaczego kobiety nie mogą przyjąć spraw po męsku tylko rzucać fochami na prawo i lewo. Co się stało to już się nie odstanie, a drogie panie swoimi scenami myślą, że zmienią bieg wydarzeń. Draco kilkanaście minut bił się z myślami. Ostatecznie podniósł się, zabrał swoją poduszkę i leżący na fotelu koc po czym ruszył w stronę drzwi z zamiarem ulokowania się w salonie. Skoro Liliana postanowiła się do niego nie odzywać, to on równiedobrze może siedzieć w ciszy bez niej i jej wściekłych spojrzeń.

Liliana Malfoy

Liliana wbiła wzrok w książkę i chociaż oczy przebiegały po kolejnych wyrazach, nie pamiętała ani jednego zdania, które przeczytała. Rozmyślała na temat tego, co ma teraz zrobić i jak się zachować. Czuła, że braknie jej doświadczenia, ale znowu tylko na podstawie własnych przeżyć mogła się tego dowiedzieć. Czuła wzbierającą irytację Dracona, jego specyficzny oddech, kiedy zaczynał się złościć. A przecież nie tak to miało wyglądać. Znów czuła, że słabnie. Faktycznie, potrafiła się spektakularnie rozzłościć, ale nigdy nie potrafiła utrzymać się zbyt długo w tym stanie. Westchnęła cicho, kiedy mężczyzna podniósł się z łóżka i skierował się w stronę drzwi z zamiarem spania w salonie. - Draco.. - odezwała się, kiedy jego dłoń sięgała już klamki.

Draco Malfoy

Mężczyzna odwrócił się w jej stronę i posłał wyczekujące spojrzenie. Widząc zakłopotanie na jej twarzy - słucham..- rzucił i podszedł nieco w stronę łóżka, na którym siedziała jego żona

Liliana Malfoy

Kobieta przez dłuższą chwilę nic nie mówiła, próbując zebrać myśli, co nie było w tej chwili łatwym zadaniem. Starała się myśleć trzeźwo, chociaż pod natłokiem kłębiących się w niej emocji nie było to łatwe. - Nie chcę, żebyśmy się kłócili, nie chcę się jednocześnie na Ciebie złościć, ale z drugiej strony.. to nie błahostka, co się stało. I nie wiem, co mam.. Czy wybaczenie tak od razu będzie na miejscu? - zmarszczyła lekko czoło i podniosła na niego wzrok.

Draco Malfoy

- nie wiem Liliano...przyznałem się już wielokrotnie, że moje zachowanie było idiotyczne, przeprosiłem...czasu już nie cofnę...Twoje obrażanie też nie zmieni biegu zdarzeń...jak chcesz...możliwe, że przyjechałem tutaj zbyt szybko..powinienem dać Ci więcej czasu byś się uspokoiła...jutro z samego rana wracam do pracy, więc będziesz mogła rozmyślać tyle czasu ile będziesz potrzebowała..- oznajmił - nie mam zamiaru siedzieć tutaj z Tobą kiedy się dąsasz więc zdrzemnę się w salonie...nie wiem co masz zrobić...zbierz wszystkie kobiety z naszej rodziny i niech każda się wypowie..- rzucił ironicznie - nie ma nic lepszego niż te wasze ploteczki...Liliano..nie jestem z siebie dumny..w wielu aspektach..ale cholernie męczą mnie kobiece wyrzuty..

Liliana Malfoy

Kobieta skrzywiła się lekko, słysząc jego słowa. Czuła się źle. Czuła się źle z powodu ciąży, źle z powodu utraty swoich marzeń, źle z powodu tego, że Draco wykorzystał podstęp, żeby zatrzymać ją w domu, a także źle dlatego, że to wszystko stało się przedmiotem kłótni między nimi. - Nie mam zamiaru zwoływać narady w tym pokoju, ani nie chcę się na Ciebie obrażać. Po prostu jestem zła, jestem.. boję się, że kiedy przyjdzie na świat to wcale się nie ucieszę. Bo teraz.. nie cieszę się, jest mi smutno.. - ten smutek wyraźnie odmalował się na jej twarzy, kiedy popatrzyła na swojego męża. - I może przez to taka jestem dla Ciebie.