www.starozytnyhogwart.fora.pl

Howard Howlett Jr.

Howard westchnął:- Wiesz i tak, że Cię ogrzeję...-uśmiechnął sięczarująco do żony:- Ty także nie należysz do zimnokrwistych osób..... i cieszę się, ze suknia się podoba.
Przylgnął do niej stykajac się nosami:- Oby dobrze poszło, bo dom trzeba jakoś ochrzcić....

Blair Falcone Howlett

-Wiem, niemniej jednak myślę, że dawno nie miałeś okazji się za mną stęsknić i myślę, że wytrzymanie do końca uroczystości będzie dobrą ku temu.. okazją.. - ostatnie słowa praktycznie wyszeptała mu do ucha, owiewając je swoim ciepłym oddechem. Potem przylgnęła do niego całym ciałem i pocałowała mocno. - Co masz na myśli mówiąc o ochrzczeniu domu?

Howard Howlett Jr.

Howard poruszyl sie niespokojnie czujac jej oddech na szyi. Potem objal ja mocniej by przylgnela do niego szczelnie. Doskonale mpgl wyczuc kraglosci kobiecego ciala Blair. Usmiechnal sie przewrotnie:- Ochrzcic.... wypic wino w salonie... a potem ochrzcic sypialnie. Albo po prostu bawic sie przed kominkiem.- dorzucil cqlujac ja po szyi. Byl wyjatkowo hiperaktywny odkad nie musial wyjezdzac. Brakowalo mu zony na zapas.

Blair Falcone Howlett

-Howard.. - spojrzała na niego z rozbawieniem. Do czasu, aż będą mogli wprowadzić się do nowego domu minie jeszcze mnóstwo czasu. Najbardziej cieszyło ją, że nie będzie to wielgachna rezydencja, tylko tradycyjna, włoska winnica, podobna do tej, w której sama się wychowała. - Powstrzymaj trochę swoje żądze - cmoknęła go w czubek nosa. - Ciekawe, czy wszystko już się tam uspokoiło..

Howard Howlett Jr.

Howard uśmiechnął się i zrobił zbolałą minę:- Ty mnie nakręcasz tym swoim temperamentem, Kochanie...-przerwał jej wypowiedź pocałunkiem.:- Najważniejsze, że jesteś szczęśliwa. To mnie cieszy najbardziej.
Przyglądał się jej oczom przez dłuższa chwilę. Swieciły się tak samo jak w dniu ślubu i od tamtej pory codziennie wydawały się błyszczeć. Howarda urzekło to, jak właśnie Blair miała w sobie tą iskrę, która zawsze potrafiła do Niego trafić.

Blair Falcone Howlett

-Jestem szalenie szczęśliwa Howard - spojrzała na niego ciepło, przejeżdżając dłonią po jego policzku. Kochała męża całym sercem i zrobiłaby dla niego praktycznie wszystko, gdyby wiedziała, że sprawi mu to przyjemność. I już tak bardzo nie mogła się doczekać życia w nowym domu, że praktycznie każdego wieczora wybierała się na spacer by sprawdzić, jak szybko idą prace.

Howard Howlett Jr.

Howard przejechał dłonią po jej policzku i szyi:- Dlatego tak często odwiedzasz plac budowy?-spytał a widząc jej minę, zachichotał:- Robotnicy mi powiedzieli. Cieszę się, ze trafiłem z prezentem. A ten uśmiech, chcę oglądać już zawsze...-zakończył skłądając pocałunek na jej wargach.

Blair Falcone Howlett

Odchyliła głowę do tyłu i roześmiała się. jej rozpuszczone włosy opadły kaskadą na plecy. - Tak bardzo nie mogę się doczekać, aż będzie skończony, że codziennie chodzę sprawdzać, jak bardzo posunęli się w pracach. I jestem naprawdę pod wrażeniem, pracują od rana do zmierzchu. Czasem zanoszę im coś słodkiego, żeby chwilę odpoczęli. Budują nasze marzenia, nasze przyszłe, wspaniałe życie, więc zasługują na rozpieszczanie - wyjaśniła, widząc minę męża. Howard był zdania, że robotników powinno się krótko trzymać, żeby czas poświęcali na pracę, a nie na obijanie się. Blair, jako bezkonkurencyjnie dobra dusza, twierdziła że tym zmotywuje ich do działania i do staranniejszej pracy. Już z większością była na ty i po skończonym dniu pracy, któryś z nich oprowadzał ją po domu i pokazywał postępy w pracy. Blair zawsze wracała do domu z wypiekami na twarzy. Nie tylko od wysiłku, bo szła oglądać dom pod pretekstem wieczornego biegania, ale też od radości na widok coraz wspanialszej budowli. Ogrodnicy już zaczęli tworzyć ogród, a za domem, na zboczu opadającym aż do morza, rosły malutkie krzaczki winogron, które już za parę lat staną się wspaniałą winnicą. Blair nie mogła się doczekać, aż będzie obdarowywać bliskich butelkami wina pochodzącymi z ich własnej winnicy.

Howard Howlett Jr.

Howard pochylił się całując Ją w szyję. Sam oglądał często budowę i naciskał na robotników. Widział, że niektórzy mogli mieć na mysli próby poderwania mu żony, ale nie martwił się zazdrością. Nie jeśli chdoziło o Blair. Za każdym razem, gdy ćwiczył lub był na zadaniu z Laxusem, wracał do niej myślami. Nie umiał się bez tego obyć. Teraz, gdy wreszcie mieli czas dla siebie, chciał go spędzić tylko z Nią.
Howard uśmiechnął się lekko cmokajac żonę w policzek:- Cieszę się, Blair. Będziemy mieszkać we własnej posiadłości. I będziemy mieć dla siebie tyle czasu, ile zapragniemy...-splótł ich palce razem.

Blair Falcone Howlett

-Nie posiadłość. Dom. To ma być nasz przytulny dom, w którym będę osobiście zmieniać firanki i ścierać kurze ze zdjęć na kominku. Posiadłość kojarzy mi się z dworami, jakie mają niektórzy w Twojej.. naszej rodzinie. Niech to będzie.. jak Moupelie. Zatrudnimy jedną gosposie, która będzie dla nas jak rodzina. Będzie gotować nam obiady i rozpieszczać nasze dzieci. Taka.. włoska matrona, one mają w sobie najwięcej miłości i ciepła.. - oczy jej zabłysły, jak za każdym razem, kiedy mówiła o przyszłości. - I będziemy zapraszać na kolacje Elizabeth z rodzinką albo Twoich rodziców, a potem będziemy chodzić na spacery nad morze. Tak będzie wyglądać nasze życie.

Howard Howlett Jr.

Howard otworzyl szerzej oczy spogladajac na swoja zone. Spodziewał się, że bedzie chciała posiadłości. Takie marzenie zaskoczyło go kompletnie. Pogladzil Blair po policzku uśmiechając się szeroko.
- Dobrze, Kochanie. Tak będzie.

Blair Falcone Howlett

-Kochanie, jestem prostą dziewuchą, życie w pałacach nie jest dla mnie - roześmiała się na widok jego miny. Uwielbiała w Howardzie to, że spełniał wszystkie jej zachcianki. Ona odwzajemniała mu się tym samym i dzięki temu stanowili niezwykle zgodną parę.

Howard Howlett Jr.

Howard prychnal:- A tam pałac. Pałac Ci aie należy Kochanie. Wiem przeciez, ze nie lubisz przepychu. Ale wieksza posiadłość ma swoje plusy....