www.starozytnyhogwart.fora.pl

Blair Falcone Howlett

Na samym końcu ogrodu, tuż przy jednym z wielu kanałów otaczających ogromną posiadłość, był mały zagajnik. Rosły w nim same egzotyczne drzewa. Było to bardzo przyjemne i ciche miejsce, do którego nie docierał gwar wesela.
Blair wymknęła się ze sali. Mama Rose nie potrzebowała aż takiego zbiegowiska, a ona należała do ludzi, którzy nie lubią zbytnio zawadzać innym. Po ogrodzie spacerowała bez większego celu. Nie szukała Howarda. Rodzina miała racje, nie musieli nieustannie za sobą chodzić. W końcu usiadła na jednej z małych ławek i zapatrzyła się na wspaniale oświetloną, przepiękną posiadłość.

Howard Howlett Jr.

Howard spacerował w tym czasie z pergaminem od Laxusa. Kolejne zlecenie..... dużo większe, ale i pieniędzy starczyłoby by Blair miała godne życie, na jakie zasługiwała. Z drugiej strony..... ile blizn jeszcze może sobie pozwolić wyciąć lub wypalić? Nie może ciągle znikać.

Zamyślony nagle stanął widząc Blair na ławce:- Uciekłaś z imprezy?-spytał z lekkim uśmiechem.

Blair Falcone Howlett

Blair podniosła głowę i spojrzała na niego swoimi ciemnymi oczyma. - Powiedzmy. Mama Rosalie zemdlała, nie wiedzą dokładnie dlaczego, więc wolałam nie pałętać się im pod nogami.. - zasłoniła dłonią usta tłumiąc ziewnięcie. Było już naprawdę późno.

Howard Howlett Jr.

-Wiesz, że nie pałętasz.
Howard podszedł do Blair i usiadł obok. Pochylił Ja do siebie i przytulił:- I jak się bawiłaś dzisiaj? Jesteś szczęśliwa?-spytał.

Blair Falcone Howlett

-Wiem, że nie pałętam, jednak tłum nad jej głową nie pomoże.. - wzruszyła ramionami i utkwiła nieruchome spojrzenie w pałacu. - Bardzo dobrze. To była jedna z najwspanialszych uroczystości na jakich byłam.

Howard Howlett Jr.

-Cieszę się, naprawdę...-powiedział wtulając ją w siebie:- Laxus.... zaproponował mi zlecenie.-dodał sprawiając przez moment, że wokół nich ucichło. Chwilę wpatrywał się w dziewczynę, po czym spolótł jej dłoń ze sobą:- Odmówiłem. Wrócę jeszcze bardziej pokiereszowany to mnie nie poznasz...-zaśmiał się cicho:- Poza tym.... dośc nawyjeżdżałem.

Blair Falcone Howlett

Blair przytuliła głowę do jego ramienia. Tyle się dzisiaj natańczyła. Nawet nie potrafiła przypomnieć sobie twarzy kolejnych partnerów. Poza tym rozmawiała z Rose, Sophie, nawet z ich braćmi, którzy okazali się być bardzo zabawni. Długo będzie pamiętać ten dzień. Zesztywniała, kiedy usłyszała o kolejnym zleceniu. Nie chciała, żeby wyjeżdżał znowu, ale z drugiej strony nie chciała trzymać go ściśle przy sobie. - Howard.. wiesz, że nie jestem za tym, ale jeśli chcesz, to nie będę Cię zatrzymywać.

Howard Howlett Jr.

Howard podniósł jej twarz za podbródek:- Jesli wyjadę, to będe egoistą. Wiem, że się martwisz. Mamy dośc funduszy i nie zamierzam tak znikać. Nie zamierzam Cię zostawić wiedząc, jak się czujesz. Poza tym...-rozszerzył usta w czarującym uśmiechu:- Czyj słodki głos będzie mnie budził każdego dnia? Od wielu rzeczy i nałogów mozna się odzwyczaić. Od Ciebie.... nigdy.
Pochyił sie i musnał jej usta wargami.

Blair Falcone Howlett

-Nie będziesz egoistą. Wiem, jak wiele przyjemności sprawia Ci praca tego typu. I owszem, martwię się. Bez względu na to, co będziesz robić, będę się martwić.. - dotknęła dłonią jego policzka. - Ale jeśli bardzo Ci zależy, to.. nie będę trzymać Cię w domu.

Howard Howlett Jr.

=Nie trzymasz mnie w domu. To mój wybór, owszem. Ale chcę być z moją żoną i nic mi dodatkowo nie jest potrzebne...-powiedział Howard:- Uśmiechnij się, Blair. Wtedy zawsze wyglądasz najpiękniej...-rzejechał kciukiem po jej policzku i pocałował.

Blair Falcone Howlett

Kąciki ust dziewczyny mimowolnie podniosły się do góry. Kamień spadł jej z serca, kiedy dowiedziała się, że Howard naprawdę rezygnuje z wyjazdów. - To może teraz już najwyższy czas się ustatkować? - spojrzała na niego sugestywnie, odwzajemniając pieszczotę.

Howard Howlett Jr.

Howard nie ukrywal usmiechu:- Owszem. Poza tym Blair...
Wiem ze sie klocilismy i bylo nerwowo ostatnio. Ale to jest to czego chce. Chce widziec ten usmiech gdy otworze oczy rano...- schylil sie skladajac pocalunek na jej szyi:- Chce czuc ta blogosc z bycia blisko....- tym razem troche dluzej muskal jej szyje ustami k posniosl wzrok:- Ty jestes moja stabilnoscia. Jestes tym czego chce i pragne najbardziej, Blair. I nie ma sily ktora by to zmienila..- konczac zdanie rozchylil jej usta by namietnie je pocalowac.

Blair Falcone Howlett

Blair uniosła lekko brew. Pewnie myślał o czymś zupełnie innym niż ona, jednak teraz jej to nie przeszkadzało. - Zawsze znajdą się chwilę gdzie będzie nerwowo, kiedy będziemy się kłócić albo na siebie gniewać. Chociaż te chwile... jak ta.. podobają mi się stokroć bardziej.. - powiedziała cicho, prawie szeptem, przytulając się do niego mocno.

Howard Howlett Jr.

Howard odwzajemnil usmiech po czym jeto ton zmienił barwe:- A wiesz.... wygladasz bardzo ponetnie w tej sukni....- przyznal z tajemniczym usmiechem:- Ale Twkje kraglosci..... osobiscie wolalbym Cie z niej wydostac.....- mruknal jej do ucha. Nagle zlapal Ja i posadzil sobie na kolanach tak ze wykonujac ruch musieli sie k siebie ocierac.

Blair Falcone Howlett

-Wiesz Howard, rozumiem, że jako wilk możesz nie do końca odczuwać temperaturę, jaka panuje na zewnątrz, ale jest koniec listopada, środek nocy i mniej niż dziesięć stopni - spojrzała na niego z rozbawieniem w orzechowych oczach. - A suknia.. szalenie mi się podoba. Świetny prezent.