www.starozytnyhogwart.fora.pl

Draco Malfoy

- cudownie...znaczy jest cudny...jak wy wszyscy..- odparł Draco - Isabelle nie była tylko zadowolona na początku...spodziewała się siostry...musieliśmy też wytłumaczyć też dlaczego na razie nie będzie więcej dzieci...ale jakoś poszło...prawda kochanie ? - westchnął mężczyzna tuląc do siebie żonę - odziedziczył piękne oczy po Twojej mamie..

Rosalie Lestrange

-Serio muszę Was odwiedzić. Czasem mam wrażenie, że zaniedbuję swoją rodzinkę, ale z drugiej... mam tyle obowiązków. Poza tym, moja praktyka w Wizengamocie cały czas na mnie czeka - westchnęła cicho dziewczyna. - Nie chcecie więcej dzieci? Jestem zdziwiona.

-Rose, tylko nie Ty. Bo jeszcze tatuś ulegnie i znów mnie w coś wrobi.. - Liliana spojrzała znacząco w sufit.

-Oj mamo, nie mów, że tego nie lubisz - uśmiechnęła się lekko. - Pod wieczór będę musiała znaleźć Valeriana, jak już ochłonie z tego wszystkiego.

Draco Malfoy

- nie chcemy teraz...może, kiedyś..na stare lata jeszcze nam się zachce..ale póki co...chcemy nacieszyć się sobą...tymi dziećmi, które już mamy..i czwórką wnucząt...- wyjaśnił i ucałował żonę w czoło

W tym samym momencie drzwi się otworzyły i stanął w nich Valerian

- ooo i o wilku mowa...- zaczął Draco wstając i witając kuzyna - gratuluję Wam obojgu...jest...idealna...- wskazał na dziewczynkę - każde wasze dziecko takie będzie..

- z pewnością..- odparł krótko wampir

- no na nasz kochanie już czas...Christian czeka...- Draco wyciągnął do żony rękę

Rosalie Lestrange

-Te słowa dają mi nadzieję - Liliana uśmiechnęła się zadowolona. Nymeria znów znalazła się w ramionach matki, czego nawet nie poczuła, gdyż od kilku minut miała mocno zaciśnięte oczka. Rosalie uśmiechnęła się pod nosem i przytuliła ją delikatnie do siebie.

-Wpadnę do Was w najbliższym czasie. Ucałujcie wszystkich - poprosiła, posyłając uśmiech odchodzącym rodzicom. Potem zwróciła wzrok na Valeriana.

Valerian Lestrange

Mężczyzna podszedł do łóżka dopiero kiedy zostali sami.

- mam dla Ciebie prezent...- zaczął i wyciągnął w jej stronę grzebyk ze szmaragdami, który idealnie komponował się z kolorem jej włosów - miałem przygotowane różne alternatywy, ale myślę, że przez wzgląd na to, że urodziłaś córkę..jest odpowiednie...- oznajmił kładąc szkatułkę na szafce nocnej - czujesz się dobrze ? - spytał po chwili chcąc się upewnić, czy dobrze przeszła poród

Rosalie Lestrange

Rosalie spojrzała rozczulona na prezent od Valeriana. Uwielbiała dostawać od niego prezenty. Za każdym razem widziała, że był on bardzo przemyślany i od razu trafiał w jej gusta.

-Już nie pamiętam, jak to było. Ale wszystko przebiegało pomyślnie - odpowiedziała cicho, patrząc na swojego męża.

Valerian Lestrange

- to dobrze, że wszystko przebiegło bez komplikacji...potrzeba Ci czegoś...chcesz by niania zabrała dziecko, czy wolisz położyć je tutaj ? - spytał wstając

Rosalie Lestrange

-Ona ma imię Valerianie - uśmiechnęła się do niego łagodnie. Wiedziała, że długo będzie się przyzwyczajał do dziecka i miała zamiar nie popędzać go w tym. Nymeria, słysząc nieznany sobie głos, otworzyła oczka i popatrzyła na swojego ojca.

Valerian Lestrange

- dobrze...za tem wolisz by Nymerią opiekowała się niania czy zostaniesz z córką tutaj ? - poprawił się i przeniósł wzrok na żonę - ja będę w alkowie..- zapowiedział

Rosalie Lestrange

Rosalie spojrzała na niego smutno. Położyła Nymerię w kołysce, która tymczasowo została wstawiona do sypialni. Dziewczynka miała przygotowaną wspaniałą komnatę, zaraz na przeciw ich pokoju. - Przepraszam, że urodziłam Ci córkę, a nie syna.. - powiedziała, podchodząc do męża.

Valerian Lestrange

- nie było by w tym nic złego gdybyś przez taki długi czas nie nawała mi nadziei...nie chciałaś iść na badania...nie chciałaś poznać płci..wielokrotnie podkreślałaś to, że dasz mi syna..., który okazał się dziewczynką...trudno jest cieszyć się z cukierka kiedy obiecano cały tort..- wyjaśnił stając przy drzwiach po czym otworzył je - nikt nie ma prawa wejść do tej komnaty...- zwrócił się do wampirów stojących przy wejściach - odpoczywaj Rosalie...

Rosalie Lestrange

-Sama żyłam tą nadzieją Valerianie. Myślisz, że.. wolałabym, żeby to był chłopiec. Bo teraz czuję tylko, jak wielki zawód Ci sprawiłam - westchnęła cicho, odwracając się od męża i podchodząc do kołyski. - Miłego dnia, Valerianie - powiedziała, nie patrząc już na niego.

Valerian Lestrange

- wzajemnie..- rzucił tylko na odchodne po czym opuścił komnatę, w której znajdowała się Rose z ich córką. Wampir kompletnie nie mógł odnaleźć się w tej sytuacji. Tłumaczył sobie, że gdyby Rosalie urodziła syna, wszystko byłoby prostsze.