www.starozytnyhogwart.fora.pl

James Howlett

Laxus uśmiechnął się:- Na pewno chcesz znać odpowiedź na to pytanie?-spojrzał jej głęboko w oczy uśmeichając się półgębkiem.

Vivianne Howlett

- oczywiście...uważam, że każda młoda kobieta powinna byś świadoma stopnia swojej atrakcyjności..- odparła beztrosko i odstawiła pusty kieliszek na ławę po czym przyjrzała się Laxusowi uważnie - jak tak na Pana patrzę to przypomina mi Pan teraz wilka z takiej mugolskiej babci.....znaczy baśni..- poprawiła się zaraz czując jak alkohol zaczyna plątać jej język

James Howlett

-Babcia poczuła by się urażona...-odparł śmiechem Laxus, napełniając sobie drugą szklankę:- Viianne... jesteś młodą i atrakcyjną dziewczyną, a ja mam sporo lat na karku, choć nie wyglądam. Jakkolwiek pociągająca jestes.-uśmiechnął się puszczajac jej oczko:- Widziałem dosyć dużo już i podobieństwo do wilka uznaję za komplement...-uniósł szklankę:- Ale nie wiem, czy jesteś pewna, ze chcesz badać ten teren.....

Vivianne Howlett

- teren ? - Vivianne wpatrywała się w Laxusa nie bardzo wiedząc o co mężczyźnie chodzi. Owszem lubiła sobie pożartować i się podroczyć, ale często ludzie wytrącali ją teraz z równowagi. Patrzyła mu w oczy jeszcze przez kilka chwil, w końcu zrozumiała sytuację i czując gorąco na twarzy powstała - chyba powinnam wrócić się uczyć...te egzaminy..takie wyczerpujące..dużo materiału, mało czasu i w ogóle..- zaczęła wyliczać widowiskowo przewracając oczami

James Howlett

Laxus potakiwał głową dopijając burbon. W końcu rpzełknął ostatnią szklankę i podszedł do Vivianne. Znalazł się nagle blisko niej:- Widzisz.... taka gra ma dwa końce. Wolałbym, byś się nie sparzyła. Jesteś na to zbyt młoda i zbyt urodziwa. -przejechał palcem po jej ramieniu i po policzku:- Cóż.... w takim razie chyba na mnie już czas...-rzucił patrząc jej prosto w oczy.

Vivianne Howlett

Kiedy przejechał dłonią po jej policzku bezwiednie przymknęła oczy. Po chwili odsunęła się jednak
- zdaję sobie sprawę, że może nie jestem dla Pana zbyt...wykwalifikowaną...towarzyszką, ale to nie powód by tak uciekać..- odparła bystro

James Howlett

-To nie kwestia kwalifikacji....-rzekł Laxus spoglądajac na Nią:- Mówiłaś, zę się uczysz.... oczywiście mogę zostać, jeśli to oczywiście jest przychylne Twoim planom...-rzucił z uśmiechem.:- Poza tym, podaj mi dłoń. Pokaze Ci coś....-wyciągnął do niej rękę:- Śmiało...

Vivianne Howlett

Dziewczyna po dłuższym zastanowieniu podeszłą bliżej mężczyzny i podała mu rękę, zastanawiając się co takiego chce zrobić
- tylko..chciałabym ją zachować... - szepnęła szybko

James Howlett

Laxus uśmiechnął się i przymknał oczy. Po chwili błysnęły fioletem i wyczuł, że dziewczyna chce cofnąć rekę, ale zaraz skoncentrował się wokół spokojnych myśli. Najbardziej rzuciło mu sie w oczy wspomnienie wodospadu w Chinach, gdy był mały. Uczucie spokoju wśród swobodnie płynącej wody. Pozwolił, by to uczucie przepłynęło przez Jego rękę, i przez palce do Vivianne. Po chwili, gdy wyczuł, że uczucie zaczyna przepływac przez dziewczynę, rozluźnił nieco dłoń i spojrzał na Nią:- I jak?

Vivianne Howlett

Vivianne nie bardzo wiedziała jak się zachować
- yyyy....co to było ? - spytała mało elokwentnie. Wielu rzeczy się spodziewała, ale nie tego

James Howlett

-Jedna ze zdolności Wendigo. Potrafimy wpływać na przepływ emocji u ludzi i zwierząt.-wyjaśnił:- Wendigo byli strażnikami natury, jak wilki. Opiekowanie się fauną i florą należy do obowiązków. Ale można działać i w inny sposób.
Ujął jej dłoń, ale nagle coś się stało.
Tym razem nieświadomie przypomniał sobie jak zobaczył Vivianne w ręczniku. I fala gorąca i ciepłego odczucia przepłynęła przez jego rekę prosto do Vivianne.

Vivianne Howlett

- o merlinie...a to co ? - spytała już odskakując. To było dziwne uczucie. Wampiry manipulowały ludzkimi emocjami wyłączając je i zwiększając te pożądane..ale to było coś innego. Zupełnie jakby czuła to samo co on

James Howlett

LAxus spojrzał na Nią:- A to.... ups..... coś mi się z wczoraj rpzypomniało..... Przypadek, widocznie alkohol robi swoje...-spojrzał na pustą szklankę z uśmiechem:- Chyba nic Ci nie jest?

Vivianne Howlett

- ale co miało by mi być ? - spytała niepewnie stojąc bez najmniejszego ruchu - to jest niesamowite...tak można przekazać wszystkie emocje?...strach, ból, radość...? to niesamowite..- powtórzyła wpatrując się w jego dłoń oniemiała

James Howlett

=Taaa.... ale słuzyło do uspokajania istot żyjących.... Taki był pierwotny cel.:- powiedział Laxus nlewajac sobie kolejną szklankę:- Łatwiej mi komuś przekazać niektóre rzeczy w ten sposób...