www.starozytnyhogwart.fora.pl

Vivianne Howlett

Mało osób wiedziało o tym miejscu, a że Vivianne mieszkała tutaj jakiś czas dogłębnie zwiedziła posiadłość. Lucjusz nie pozwolił jej wejść tylko do lochów, ale ciągle miała w planach to nadrobić. Nie miała ochoty siedzieć z dorosłymi. Zawsze czuła się jak piąte koło u wozu. Nate'a też nie miała ochoty oglądać, przez wzgląd na ciągłą obecność w jego otoczeniu Audrey. Szczerze nie znosiła dziewczyny, głównie przez wzgląd na jej charakter. Ze Scorpiusem i Tyberiusem też nie mogła spędzić wieczoru ponieważ zrobili sobie jakieś męskie wyjście razem z Tomem. Zmuszona więc była sama zorganizować sobie czas.

Rozłożyła się na wygodnym puszystym dywanie blisko kominka. Zabrała ze sobą jedną z książek, która na pewno przyda się do powtórki przed końcowymi egzaminami. Chciała być odpowiednio przygotowana. Otworzyła gruby wolumin, oparła brodę na dłoniach i zaczęła go przeglądać.

James Howlett

Laxus pojawił się w drzwiach, szukajac spokoju i ciszy. Widząc Vivianne, przystanął. Nie zauważyła go, ale jednak postanowił dać znać o swojej obecności:- Wiedziałem, że jesteś ambitna, ale żeby mól książkowy....-zaczął żartobliwie wchodząc do pomieszczenia.

Vivianne Howlett

Vivianne uniosła na niego nieprzytomny wzrok. Po cheili uśmiechnęła się jednak nieznacznie. Zamknęła książkę i usiadła po turecku.
- cóż...to chyba po mamie..- wzruszyła ramionami i przyjrzała mu się - skąd Pan wie o tym miejscu?- spytała wyraźnie zaciekawiona

James Howlett

Laxus wzruszył ramionami.:- Nie wiedziałem... Słyszałem Twój rytm serca. I zdziwiłem się, bo wydawało mi się, że nikogo nie ma w tej części. I tak tu zawędrowałem. Nie mów mi,że rpzeglądasz Czarną Magię...

Vivianne Howlett

- nieee to tylko transmutacja...- odparła szybko - rytm serca ?- spytała zaskoczona podnosząc się z podłogi- jak się tutaj Panu podoba?- spytała od nagle

Vivianne Howlett

- nieee to tylko transmutacja...- odparła szybko - rytm serca ?- spytała zaskoczona podnosząc się z podłogi- jak się tutaj Panu podoba?- spytała od nagle

James Howlett

- Coz... nie powiem, to miejsce ma swoj urok. Na pewno. Nie patrz na mnie taka zaskoczona.... - odparl smiejac sie na widok jej miny:- Wendigo maja duzo bardziej wrazliwe zmysly niz Wilki. Mozemy wyczuc nawet emocje. Wiec bicie serca to nie problem. Nawet dla Wilkolakow.
Podszedl blizej stajac naprzeciwko dziewczyny:- Masz przexiwko bym sobie z Toba posiedzial?

Vivianne Howlett

- niee..właściwie tylko powtarzałam..- dodała siadając w fotelu po turecku. Widząc jego minę szybko poprawiła się i usiadła jak człowiek. Matka zawsze tego pilnowała. Vivianne nie wiedziała jednak, że Bellatriks w jej wieku była dokładnie taka sama. Podczas gdy jej siostra zawsze była damą, Bella pozostawała wolnym duchem. Bellatriks wpoiła sobie, że będzie dbała o opinie córki, skoro o swoją zadbać nie potrafiła. Kobiety właściwie nigdy nie obchodziło zdanie innych na temat jej osoby, zawsze ją to bawiło i uwielbiała skandale. Znając jednak wrażliwość Vivianne postanowiła ochronić ją przed oceniającymi spojrzeniami i złośliwymi szeptami - widział Pan może moich rodziców?..dzisiaj jakoś nie mogłam ich złapać..- spytała po chwili ciszy

James Howlett

Laxus zastanowil sie przez moment.:- Chyba dzies szli we dwojke..... coz. Nie mieli duzp czasu sami dla siebie.... moze pistanowili nadrobic to i owo. Jednak sie kochaja, prawda?
Rozlozyl rece. Gdy zobaczył mine dziewczyny rozesmial sie:- Tak mi sie wydaje. Pewne fakty pokazuja Twoja mame z zupelnie innej strony. Bylabys zdziwiona. Zreszta.... masz troche jej charakter. Ale serce... masz po ojcu. I masz w sobie krew Wilka jesli nie zauwazylas jeszze czrgps ciekawego. Dluzej wytrzymujesz szybkie tempo. Mniej odczuwasz zmeczenie. Minimalnie ale wiecej niz np chłopcy w Twoim wieku.

Vivianne Howlett

- może...chociaż ja zawsze lubiłam bardziej kiedy było chłodno..i lubię siedzieć do późnej nocy..ale myślałam, że to raczej geny matki..po za tym jestem zbyt niezdarna na to by dostrzec w sobie ten wilczy gen..Alex uważa że po prostu nie chce mi sie zająć rozwijaniem swoich zdolność ale on ciągle mówi, że robie coś nie tak...zupełnie jakby jemu wszystko wychodziło..- wesrchnęła krzyżując ramiona - no dobra może i mu wychodzi, ale to chyba nie znaczy, że mi też musi..ledwo wyrwałam się z nauk matki to teraz ten mnie dorwał..dlaczego nie mogą mnie zostawić w spokoju ?- spytała z wyraźnym wyrzutem. - wiedział Pan, że Pana ojciec chciał sobie zrobić ze mnie zwierzątko?- spytała nagle - kazał mi zamieniać się w pantere i trzymał mnie na łańcuchu...dlaczego? - spytała unosząc na niego wzrok - chciał ukarać moich rodziców?

James Howlett

Laxus na moment spochmurniał.:- Mój ojciec? Heh.... Po części.... chciał utrzec nosa Twojej mamie, owszem. Ale najbardziej chciał upokorzyć Twojego ojca.
Usiadł w fotelu pzyglądając sie oczom młodej dziewczyny:- Wendigo miały chronić niewinnych. Ty taka byłaś, gdy byłaś mała... cóż, nadal jesteś niewinna. Ojciec nie mógł Cię zabic, bo natura mu nie pozwalała do końca. Można zignorować naturę, ale... są tego konsekwencje. Poza tym, ojciec miał do mnie żal, że nigdy nie polowałem, nie przemieniałem się, choć wiedziałem jak.... aż do momentu, gdy udało mu sie to wymusić dużym kosztem-dodał ciszej.

Stał czując chłód nocnego powietrza, trzymając ciało wykrwawionej kobiety w ramionach. Ostatnie słowa, jakie jeszcze szeptał do niemych już uszu:" Diana..... juz nigdy się nie spóźnie, rozumiesz? Nie pozwolę Cię skrzywdzić, przysięgam..." i opadająca blada już dłoń kobiety.
Wybuch gniewu i furii, jaki to wyzwoliło sprawiło, ze przemiana stała się czymś koniecznym. Srodkiem dla zemsty. Czymś pożądanym. Pamiętał gdy oczy błysnęły mu fioletowym swiatłem, gdy poczuł dzikośc i siłę, przejmującą kontrolę, gdy zmienił się w olbrzymią bestię. Gdy biegł za wampirami, które to zrobiły. Gdy urwał głowę jednemu z nich. Gdy odgryzł rękę drugiemu i powoli rozrywał mu pazurami kark. Gdy rozrywał ich nieżywe ciała gołymi rękoma.
Laxus ocknął się. Vivianne patrzyłą na Niego dziwnie, wiec dotknął oka, z któego spłynęła mała łza. Laxus otarł oko iuśmiehnął się:- Alex widzi ten potencjał. A On był złotym dzieckiem. Jak Gabriel. Wiecznie najlepsze wyniki. Świetny w czarach i w przemianie. Król pojedynków. I jedyna osoba w rodzinie, która talentem dorównuje Twojej matce gdy chodzi o walkę na różdżki. Poza Suniv. I Toba wkrótce.- badał jej spojrzenie przez chwilę:- Rodzina chce Cię chronić. Jesteś dla nich ważna. Mój ojciec.... nie da się ego cofnąc, co zrobił. A i lepiej o tym nie rozmawiać.

Vivianne Howlett

- tutaj o wielu sprawach się nie rozmawia..- zauważyła dziewczyna - powiedziałam coś nie tak ? - spytała wpatrując się w ślad po łzie - myśli Pan, że moja matka umrze ? - spytała wstając. Podeszła do barku i nalała sobie nieco wina - słyszałam rozmowę mojego brata i Vlada..jakoś specjalnie się przy mnie nie krępowali..- wyjaśniła wpatrując się w kominek - po co to zrobiła ? - spytała przenosząc wzrok na niego - czasami po prostu jej nie rozumiem...momentami robi bardzo dziwne rzeczy nie licząc się z tym co ja i tata mamy do powiedzenia..tyle razy prosiłam ją, żeby pozbyła się Rebastiana...ten człowiek uprzykrza mi życie na każdym kroku...dlaczego ona nie robi tego o co ją proszę ?..- zadała kolejne pytanie podchodząc bliżej - wybaczy Pan te pytania, ale wydaje mi się jakby znał ją Pan lepiej ode mnie..

James Howlett

Laxus odwrócił głowę i spojrzał dziewczynie prosto w oczy:- Zajmowałem się informacjami psychologicznymi na temat między innymi Twojej matki. I wierz mi... kocha i Ciebie i Jamesa bardzo mocno. James gonił za nią całe życie, mógł odpuścić tyle razy...... nigdy tak naprawde tego nie zrobił. Możesz nie rozumieć tego, jak myśli... ale to nie zmienia faktu że na przykład, woleliby obydwoje, byś się ze mną nie zadawała bliżej...-powiedział ukazując białe zęby:- Co do czarnego kryształu... myslę, że takie lekko desperackie zabezpieczenie. A wierz mi, Twój ojciec pozbędzie sie Rebastiana. I zrobi to z przyjemnością.- zignorował temat swoich wspomnień.

Vivianne Howlett

- czemu..przecież nic złego nie robimy ? to przez to co zrobił Pana ojciec ? - spytała siadając bliżej niego. Wbrew pozorom bardzo lubiła z nim rozmawiać. Nigdy jej nie zbywał, zawsze mówił tak, że mogłaby słuchać go godzinami - akt desperacji przed czym ? - dopytywała nie bardzo rozumiejąc o co chodzi

James Howlett

-Jest osoba skupiającą uwagę. A wampiry lubią kosztowac tego, co ich interesuje. Taka ich natura. Krew z krwi i tym podobne...-zaczął spoglądając na niektóre książki:- Możliwe.... a może też kwestia tego, że jak mnie widzisz, to się rumienisz...-zaśmiał się cicho.