www.starozytnyhogwart.fora.pl

Liliana Malfoy

-Co zrobiłeś?-Spytała go.

Victor Howlett

-Nic, pokaż co napisałaś.
Usmiechnał sie do niej.

Liliana Malfoy

-Nie.-Zaśmiała się.

Victor Howlett

-Hej, pokaż....
Podszedł do nich i odsunał jej rękę.
-Co tu pisze?
Parę kropli krwi kapło mu z ramienia na skałkę.

Liliana Malfoy

-Pobrudziłeś.-Jęknęła.

Victor Howlett

-Wybacz....
Wytarł to i spojrzał na napis:
-Co tu pisze?

Liliana Malfoy

-Nie nauczyli Cię czytać?-Zaśmiała się.

Victor Howlett

-Przeczytaj to sama....
Poprosił, poczuł, ze krew splywa po ręce.

Liliana Malfoy

-Pokaż.-Sięgnęła po jego ręke.-Coś Ty narobił.-Westchnęła wyjmując różdżkę.

Victor Howlett

-Nie! Zostaw...
Wyczarował bandaże, które oplotły miejsce nacięte.
Czytaj, nic mi nie jest.

Liliana Malfoy

-Jak uważasz.-Wzruszyła ramionami. Na skale znajdował się długi wiersz napisany ognistymi literami. Liliana zaczęła czytać:

Jeśli któregoś dnia poczujesz
Że chce Ci się płakać
Zadzwoń do mnie...
Nie obiecuję, że Cię rozbawię
Ale mogę płakać
razem z Tobą...

Jeśli któregoś dnia
zapragniesz uciec
Zadzwoń do mnie...
Nie obiecuję, że Cię zatrzymam
Ale mogę pobiec razem z Tobą...

Jeśli któregoś dnia nie będziesz
chciała nikogo słuchać
Zadzwoń do mnie...
Obiecuję być wtedy z Tobą i
obiecuję być cicho...

Ale jeśli któregoś dnia
zadzwonisz i nikt nie odbierze...
Przybiegnij do mnie
bardzo szybko
Bo to ja mogę Cię wtedy
potrzebować...
-To mój ulubiony.-Dodała na końcu.

Victor Howlett

-Piekny!!
Pochwalił ja Victor. usiadł i zaśmiał się.

Liliana Malfoy

-Dziękuję.-Powiedziała czarując tak, by wiersz nigdy nie zniknął ze skały.-Drugi, taki sam jest na błoniach, na ławce pod drzewem.

Victor Howlett

-Super....
Odrzekł i położył się na skale.

Liliana Malfoy

Spoglądała na chłopaków siedzących (bądź leżących) przed nią.