www.starozytnyhogwart.fora.pl

Marlena Rakicka

To bardzo dobrze. Z jeden strony. -dodała-Z drugiej strony-teraz nie będę mogła cię już pocałować-powiedziała z uśmiechem

Martin Merson

Bo jesteś nieśmiała?-było to raczej pytanie retoryczne.Po chwili oczy mu "zabłysły"bo wpadł na pewien pomysł-Umiesz pływać?

Marlena Rakicka

Trochę-odparła zdziwiona-A co?

Martin Merson

Moglibyśmy popływać-wstał nagle i stanął przy samym brzegu kładki-Co ty na to?

Marlena Rakicka

Czemu nie-powiedziała ochoczo. Wstała i podeszła do chłopaka

(ja spadam. Tylko mnie tam nie utop:))

Martin Merson

No to wskakujemy-popchnął lekko dziewczynę,a kiedy już była w wodzie sam wskoczył-Zimna ta woda-zaśmiał się i zanurkował

(papa)

Marlena Rakicka

Marlena również zanurkowała. Dopłynęła do dna, znalazła chłopaka i chwyciła go za nogę, nie pozwalając mu wypłynąć na powierzchnię Jezyk

Martin Merson

Chłopak mógł oddychać pod wodą,ale dziewczyna nie mogła bo była człowiekiem."Długo tak zamierzasz mnie tutaj trzymać"usłyszała nagle w swojej głowie glos Martina.Uśmiechnoł się do niej

Marlena Rakicka

"Tak" odpowiedziała z uśmiechem. Zaczynała się już dusić, ale nie zamierzała się jeszcze poddawać i pociągnęła Martina jeszcze głębiej

Martin Merson

"Marlenko...mi się nic nie stanie...możemy iść nawet na dno,ale ty nie wytrzymasz"usłyszała w swojej głowie,a chłopak uśmiechał się tryumfalnie

Marlena Rakicka

"No wiesz co? To nie fair" uśmiechnęła się, wypłynęła na powierzchnię, złapała oddech i już po chwili wróciła na dno"Ile możesz wytrzymać?"

Martin Merson

"Ja mogę tak cały czas"-wyszczerzył się

Marlena Rakicka

"Kurczę"jęknęła"A już myślałam, że będę mogła cię utopić" -uśmiechnęła się szeroko

Martin Merson

"Mogę poudawać"Stłumił w sobie śmiech

Marlena Rakicka

Marlena o mało się nie roześmiała. Wolała tego uniknąć, bo sama by się utopiła:dobra, udawaj"