www.starozytnyhogwart.fora.pl

James Howlett

Alastor usiadł na krzesle i obserwował Anastazję na wpół łakomym zrokiem. Z tyłu słychać było, jak Augustus wydaje jakieś rozkazy.

Rosalie Lestrange

Rosalie uniosła się do pozycji siedzącej. Spała krótko i źle, co bardzo odbijało się na jej wyglądzie. Oczy miała przepełnione smutkiem, a cera nabrała niezdrowego odcienia. Żołądek bolał ją z głodu, jednak była swoistego rodzaju buntowniczką i postanowiła jeść tylko niezbędne minimum.

-Zamknij się, czubie. Mało krzywdy nam robisz, musisz tu jeszcze sterczeć? - warknęła, uderzając pięścią w szklane drzwi.

James Howlett

Alastor założył sobie nogę na nogę i wyciągnął różdzkę:- Och, ale nie zamierzam dać Wam spokoju.....-uśmiechnął się przelotnie.:- Wszystko idzie zgodnie z planem, który był dopracowywany ponad 50 lat...-rozłożył ręce:- Powinnyście się cieszyć, że macie w Nim jakikolwiek udział. My...
-Myślę, ze już dość...-westchnął Augustus wchodząc do pomieszczenia. Miał na sobie szatę, stalowe naramienniki i rózdzkę u pasa. Włosy miał rozpuszczone, jako że nie były na tyle długie, by przeszkadzać mu w walce. Wendigo miały świetnie wyczulone zmysły:- Rozchmurzcie się, drogie Panie...-wyjaśnił:- Obiecuję, że zapewnię szybki koniec tego krwawego konfliktu. No, przynajmniej niektórym...-wyszczerzył zęby:- Przygotujemy Was wkrótce do transpotu....

Anastazja Malfoy

- do jakiego transportu ? - spytała Sophie mrużąc oczy. Z jednej strony wolała się już stąd nie ruszać. Kto wie co mogli jeszcze wymyśleć. Z drugiej zaś strony może to być sposób na ucieczkę.

Rosalie Lestrange

-Zapomnij, że gdziekolwiek z Wami pójdę. Przynajmniej na pewno nie z własnej woli - założyła ręce na piersi i spojrzała na nich spod zmrużonych niebezpiecznie powiek.

James Howlett

Alastor spojrzał na dziadka i zachichotał. Augustus podszedł do szyby i westchnął:- Oczywiście że nie z własnej woli. A czego się spodziewałaś?-spytał:- Wiecie co... Zal mi Was...-zaczał:- Nie, naprawdę....-spojrzął na wszystkie trzy z uśmiechem:- Znalazłyście się w tym położeniu przez własną naiwność. No i okoliczności, które jako-tako przeważyły...-tu kątem oka zmroził swojego wnuka.:- Ach..... CHyba sa gotowi.....-zaczał, obracając się do kobiet tyłem.
DO pomieszczenia wszedł Alex. Za Nim Gabriel, Howard, Victor i Howard Jr. Wszyscy mieli jednakowe, fioletowo-czarne szaty z kapturami, z uzbrojeniami na ramionach i przetykanymi łuskami z przodu. Na łuskach namalowane było godło Wendigo: Bestialska twarz wyjąca do Księżyca.:- Czyż nie są wspaniali?-spytał:- Moi Kapitanowie... Gdy już będzie po wszystkim, wymaże Im pamięć o ich rodzinach. Tak jak Victorowi o tym, ze rzuciłęm na Niego klątwę...-podszedł do wymienionego Howletta:- Są w hipnozie, a więc ich świadomośc jako tako pozwala im na wykorzystanie ich pełnego potencjału. To nie inferiusy. Nie mają ograniczeń....-spod szaty Augustusa błysnęła wczepiona Perła.

Anastazja Malfoy

Anastazja po słowach Augustusa zasmiała się nieco wiedźmowato
- Tobie jest nas żal ?...Tobie ?..nie rozśmieszaj mnie...spójrz na siebie, żeby wszystkich sobie podporzątkować i zbudować armię musiałeś posłużyć się magicznym przedmiotem..aż tak jesteś słaby, że samodzielnie nie potrafiłbyś tego zrobić ?..- spojrzała na niego i podeszła do szklanej szyby. W tym momencie było już jej wszystko jedno - wielki wódz Wendigo..nie mający za grosz autorytetu u swych poddanych bo Twoja władza to iluzja...jesteś niczym...niczym więcej niż łażącym wyjącym do księżyca ścierwem..- dodała z uśmiechem na ustach po czym splunęła dokładnie w to miejsce w którym znajdowała się twarz Augustusa. Odwróciła się do niego plecami i wróciła na swoje miejsce

Vivianne otworzyła szeroko oczy ze zdumienia. Nigdy nie widziała Anastazji w takim stanie. Od razu przeniosła wzrok na Augustusa i Alastora chcąc przewidzieć ich reakcje.

Rosalie Lestrange

Rosalie roześmiała się słysząc słowa przyszywanej ciotki. Było to dokładnie to, o czym już dawno myślała, tylko nie wiedziała, jak to wyrazić. Na jej twarzy malowała się wyłącznie pogarda.

-Taaak, jesteś beznadziejnym przywódcą. Twoimi poddanymi nie kieruje nawet strach, tylko magia. Największa klęska w historii, wierz mi.

James Howlett

Augustus zignorował słowa dziewczyn. Alastor natomiast ruszył w kierunku szyby. Dziadek powstrzymał go ruchem reki:- Nie teraz... Będziesz mógł się pobawić za jakiś czas.... Na razie, chciałem Im zrobić małą prezentację.

Howlettowie i Gabriel wymaszerowali z pokoju. Ich twarze wyglądało na zdecydowane, ale oczy jarzyły się srebrnym blaskiem. Jeden po drugim wyszli z komnaty.

Augustus obrócił się znowu do dziewczyn:- Cudownie.... Cieszę się, ze macie bojowy nastrój. WYkorzystajcie to jakoś pozytywnie, zgoda?-wyszczerzył zęby. Alastor natomiast nie spuszczał wzroku z Anastazji.

Anastazja Malfoy

- hmmm..Alastorze..czyżby Twój dziadziuś trzymał Cię na smyczy ? - spytała z ironicznym uśmiechem - zadziwiające jest to, że zawsze robisz tyle kroczków na ile Ci pozwoli..- westchnęła i znów oparła się o szybę. Zamknięcie w celi źle na nią działało. Zmieniała się o 180 stopni i nie obchodziło jej czy sobie szkodzi czy też nie. Ciągle było jej wszystko jedno - obiecywałeś mi pobyt obfitujący w wiele wrażeń..a tym czasem..czuję się taka samotna.. - mruknęła

Vivianne słysząc jej słowa bo raz pierwszy od pobytu tutaj się roześmiała.

Rosalie Lestrange

Rosalie zawtórowała jej śmiechem. Przyszedł taki moment, że było jej totalnie obojętne, co się z nią stanie

-Tak sobie myślę, że tę wojnę przegracie i to z kretesem. Jeśli tak kończą się wszystkie wasze przechwałki, jak te dotyczące naszych wrażeń tutaj, to to będzie najkrótsza bitwa jaką znam. - Przytknęła twarz do szyby. - Dostaniemy chociaż pierwsze miejsca w rzędzie?

James Howlett

Alastor poczekał, aż dziadek pójdzie i kroki ucichną, po czym brócił się do Rose:- Dostaniecie najlepsze miejsca...... zaraz obok mnie. I Ach.....-podszedł tak blisko, że gdyby nie szyba, stykaliby się nosami. Po chwili niespodziewanie machnął różdżką i szyba zmieniła się w ciecz, a silna dłoń złapała ROse za gardło:- Nauczycie się szacunku. Pokory... Lub strachu. Wasz wybór.- pchnął Ją tak, ze poleciałą na łóżko. Szyba znó wróciła do swojej postaci, a Alastor z uśmiechem spoglądał na Anastazję:- Twoja kolej...

Anastazja Malfoy

Anastazja uśmiechnęła się ironicznie po czym stanęła przed szybą
- tylko mi paznokci nie połam..- westchnęła przypatrując się dłoniom.

Rosalie Lestrange

Rosalie nie spuściła wzroku. Po jej ustach błąkał się ten sam uśmieszek, który tak często widziała na ustach Dracona, czy Sophie. Najwyraźniej przychodził on wraz z nazwiskiem. Kiedy złapał ją za gardło, nie widać było przerażenia w jej oczach. Nadal patrzyła z właściwą dla siebie pogardą. Tylko dłoń bezwiednie zacisnęła na jego dłoni, próbując rozchylić jego palce. Impet, z jakim ją rzucił ją na łóżko sprawił, że zatrzymała się dopiero na ścianie, boleśnie obcierając sobie rękę.

-To było groźne. Już prawie się bałam - stwierdziła z rozbawieniem. W środku miała ochotę krzyczeć i płakać, ale na zewnątrz była idealnie obojętna.

James Howlett

Alastor uśmiechnął się i nagle usłyszał alarm:- Hmmm..... Cudownie. Wygląda na to, że mamy gości. Wiecie co?-zastanowił się przez chwilę po czym szkło znów zmieniło się w ciecz i wszedł do komnaty ROsalie. Złapał dziewczynę za rękę i cisnął Nią przed siebie. Wyszli z celi, a zaklęciem związał jej dłonie:- Musimy przyspieszyć nasze miłe chwile....-po czym pociągnął dziewczynę do siebie próbując Ją pocałować. Gdy widział, zę się wyrywa, szybkim machnięciem dłoni uderzył Ją w twarz.:- Anastazjo.... Mam nadzieję, zę Ty jesteś rozsądniejsza....-powiedział, podnosząc Rose i wrzucając Ją z powrotem do celi.