www.starozytnyhogwart.fora.pl

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- i teraz nie mam żadnych wątpliwości że jesteś wnukiem Syriusza..- używała najbardziej matczynego tonu z trzech sióstr - wasza głupota i brawura nie zna granic..- poprawiła mu kołdrę - nie martw się..szybko Ci minie czas spędzony tutaj..będziesz miał dużo gości..- uśmiechnęła się i wróciła za biurko

Tsu Black

-Wygląd i charakter to cały Syriusz, jakby to powiedział ojciec który z resztą nie specjalnie udziela się w moim życiu. -westchnął. Czuł się dziwnie, lecz bynajmniej nie fizycznie. Psychicznie.
-Może i będę miał wielu gości lecz nie odwiedzi mnie najważniejsza osoba. -spojrzał w okno i po jego policzku spłynęła łza. Szybko ją otarł i przybrał bojowy wyraz twarzy.
-Czy jest możliwość aby osoba która... -nie umiał tego powiedzieć. -Która odeszła, mogła wrócić do tego świata? -zadał to pytanie jakby był małym bezbronnym i opuszczonym dzieckiem.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- jest..ale to już dziedziny Czarnej Magii..więc Ci nie pomogę..- odpowiedziała nieco chłodno - lepiej zostawiać sprawy takie jakie są..a nie ingerować..po co bawić się w boga Tsu?

Tsu Black

Westchnął niespokojny. Dostał odpowiedź nie do końca satysfakcjonującą lecz nie przejmował się tym. Będzie kopać głębiej i głębiej. Chociaż teraz niewiele mógł zrobić.
-Nie mam zamiaru bawić się w Boga. Lecz mam wrażenie że ciąży na mnie klątwa. -powiedział rozmyślając. -"Kroczy za Tobą śmierć. Jedynie Cię dotyka a zabiera osoby w Twym otoczeniu." -zacytował jakby książkę.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- Tsu..myślę że osoba w twoim wieku nie powinna sobie zaprzątać tym głowy..z tego co pamiętam to ja jestem pokoleniem wojennym..gdzie ten wigor w was młodych ludziach gdzie wasza radość z życia.

Tsu Black

Zaśmiał się nieco ironicznie. -Siedzi przed Tobą żywy wigor, którego miłości albo nie żyją, albo ledwo uszły z życiem a sam wiele razy ocierał się o śmierć w skutek brawury. -odpowiedział. -Żyłem pełnią życia, może powinienem w końcu wziąć odpowiedzialność za to co robię.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- odpowiedzialność a tetrycyzm to dwie zupełnie różne sprawy..myślisz że ja nie straciłam bliskich mi osób..męża..córkę zabiła mi własna siostra..zięcia również..został mi tylko wnuk..nie można wracać do przeszłości Tsu..skup się na tych osobach które Tobie zostały..- wyszeptała - zostawię Cię na chwilę - za godzinę dyżur ma tutaj Scarlett więc może lepiej Cie zrozumie

Tsu Black

-Sam już nie wiem. -opadł na poduszkę i patrzył się tępo w sufit. -Prędzej czy później przyjdzie ktoś z moich bliskich którzy rozjaśnią ten cały burdel w mojej głowie. -dodał. -Stawiam na Suniv. -powiedział spokojnym nieco wesołym głosem i przewrócił się na bok.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

Faktycznie po godzinie weszła Scarlett z teczką pod pachą i kubkiem gorącej czekolady.
Mimo obcasów cicho przemknęła obok łóżka Tsu. i zapaliła minimalną ilość światła. W sali panował teraz przyjemny półmrok.

Kobieta napaliła też w kominku. Usiadła za biurkiem odkładając teczkę i zagłębiła się w lekturze proroka.

Tsu Black

Pomimo tego iż chłopak miał odpoczywać i wyszedł dopiero co z poważnej opresji miał nadal wytężone zmysły w tym słuch.
-Zamierasz czytać czy porozmawiasz z pacjentem? -zapytał nieco kąśliwie żartem. Ponownie usiadł i oparł się plecami o wezgłowie łóżka. Przyglądał się krewnej, potem przeniósł wzrok na biurko i ponownie na nią.
-Jestem jednym z ważniejszych pacjentów?

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- mhmm..pod specjalnym nadzorem..wiesz..biorąc pod uwagę twoje geny możemy spodziewać się wszystkiego - odpowiedziała tym samym tonem - spróbuj zasnąć Tsu..przyda Ci się to..

Tsu Black

-Pod specjalnym nadzorem. Jakbym był rannym mordercą w mugolskim szpitalu i tuż po wyjściu miał trafić do więzienia. -powiedział sucho. -Nie chce mi się spać. A poza tym mam straszny mętlik w głowie. Możesz mi powiedzieć kiedy ostatni raz mnie widziałaś zanim tu trafiłem?

Scarlett Howlett

- nie pamiętam Tsu..dawno to było..hmm..bliźniaki mają jakiś rok..no zniknąłeś na prawie dwa lata..- westchnęła upijając czekolady - Nessi nie będzie zachwycona..

Tsu Black

-Dwa lata. -powtórzył cicho, a gdy usłyszał imię swojej ukochanej spojrzał na Scarlett nieco szaleńczo. -Ona nie żyje. Nie żyje, rozumiesz to? -zaśmiał się jakby zwariował a potem energicznie opadł na poduszkę. I nie wydał już żadnego dźwięku znów zaczął tępo patrzeć się w sufit.

Scarlett Howlett

- co Ty mówisz?!..- wybałuszyła na niego oczy - to nie możliwe..w prawdzie nie rozmawiałam z nią od tygodni ale..

- ale jednak..- wyszeptała Suniv stojąc w drzwiach.

Na jej twarzy dało się zobaczyć niestarte ślady po krwawych łzach.
- zostawisz nas Scarlett? - wyszeptała wchodząc powoli do pokoju

Kobieta nic nie mówiąc wybiegła z sali