www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Nie zarzucaj mi braku odwagi.-Spojrzała na niego z powagą w oczach.-Jeśli taki był stan rzeczy, to nie dziwię się, że zginęła. Jednak nadal nie uważam, że śmierć mojego ojca była słuszna. Nie zagrażał nikomu, jeździł sobie po świecie i żyliśmy tak, jakby go nie było.

Valerian Lestrange

- wiesz Rosalie..chciałbym bardzo zobaczyć Twoją minę jak dowiesz się całej prawdy..może schowasz wtedy swoją butę do kieszeni..a Twoją odwagę chętnie zobaczę na następnym spotkaniu śmierciożerców..zadbam o Twoją obecność specjalnie byś mogła się wykazać..- obiecał wrzucając niedopałek do popielniczki

Rosalie Lestrange

-To mi powiedz prawdę, a będziesz mógł zobaczyć moją minę.-prychnęła, zakładając ręce na piersi.-Dobrze, przekonamy się. Nie musisz być wredny.-Wstała z łóżka i zaczęła przechadzać się po pokoju.

Valerian Lestrange

- będę dokładnie taki jaki chcę bo jestem u siebie..- odparł nie ruszając się z miejsca - na Twoim miejscu nie zadzierałbym nosa bo Czarny Pan może wykorzystać to przeciwko Tobie..więc dogadaj się jak najszybciej z matką, by nie miał się czego uczepić..- rzucił i ruszył w stronę garderoby

Rosalie Lestrange

-A jest coś, czego może nie wykorzystać przeciwko mnie?-Odwróciła się w jego stronę.-Dziwisz się, że bronie ojca, a jak mam się zachowywać, skoro zawsze ukazywany mi był z tej dobrej strony. Skoro mama okłamywała nas, wysyłając nam prezenty jako on. Nigdy nie usłyszałam złego słowa na jego temat, więc nie dziw mi się, że jestem nieco...zdezorientowana.

Valerian Lestrange

Valerian machnął ręką. Nienawidził tego rozbudowanego rozumowania kobiet. Nie należał również do osób cierpliwych dlatego zdecydował się opuścić pomieszczenie. Wrócił po kilku minutach w stroju do jazdy konnej, na którą składały się czarne bryczesy, oficerki w tym samym kolorze, krwistoczerwona koszula i czarna marynarka, przypominająca pewnego rodzaju frak. Włosy związał sobie czarną wstążką, a w ręce trzymał bat. Zasiadł w fotelu i spojrzał wyczekująco na dziewczynę

Rosalie Lestrange

Rosalie wykręciła młynka oczyma. Pogrzebała w rzeczach przyniesionych jej przez Valeriana i wyciągnęła jasne bryczesy, białą koszulę i czerwoną marynarkę. Przebrała się bardzo szybko. Włosy związała w francuza, żeby nie przeszkadzały jej w jeździe. Wyjątkowo nie kazała długo na siebie czekać.

Valerian Lestrange

- wyglądasz uroczo..- westchnął przekrzywiając głowę - tylko bądź grzeczna..- poprosił znowu i wskazał jej batem na drzwi - w drogę..

Rosalie Lestrange

-Dziękuje bardzo.-Posłała mu uroczy uśmiech. Wzięła jeszcze bat i toczek.-Nie zrobię nic nieodpowiedzialnego.-Obiecała i wyszła z komnaty.

Rosalie Lestrange

_____________
Po długiej wspinaczce Rosalie w końcu weszła na wieżę, gdzie znajdowała się komnata wampira. Jak wcześniej, przekluczyła zamek i zaczęła zrzucać z siebie rzeczy. Od razu poszła do łazienki, by tym razem wziąć odprężający prysznic. Długo stała pod strumieniem gorącej wody. Kiedy w końcu spod niego wyszła, wytarła się w puchaty ręcznik i ubrała w koszulkę do spania, kupioną jej przez Valeriana.
W komnacie było duszno, dlatego podeszła do okna i odsłoniła kotary, a potem otworzyła okno. Narzuciła na siebie leżącą na fotelu marynarkę i wyszła na balkon. W kieszeni znalazła papierośnicę. Oparła się o balustradę i zapaliła papierosa. Spokojnie wydmuchując dym patrzyła na małe postacie w dole, które raz po raz znikały w lesie. jej głowa pełna była różnych, nie zawsze pozytywnych myśli. Bała się o Howarda, tak bardzo, że czasem nie mogła powstrzymać łez, płynących po jej policzku.
Już dawno zapadł zupełny zmrok, a ona nadal siedziała na balkonie. Teraz jednak przeniosła się na jedną z kamiennych ław, na której wygodnie się ułożyła. Postanowiła poczekać na Valeriana.

Valerian Lestrange

Mężczyzna wrócił po kilkunastu minutach, od wejścia Rosalie. Swoje kroki skierował od razu do łazienki.

Rosalie Lestrange

-Valerian? To Ty?-Rosalie usłyszała tylko ciche kroki przez pokój. Podniosła się z ławy i weszła do środka, kiedy usłyszała dźwięk lanej wody, uspokoiła się. Usiadła na łóżku i wpatrzyła tępo przed siebie.

Valerian Lestrange

Mężczyzna wyszedł z łazienki w podobnym stroju co ostatnio. Zarzucił na siebie szlafrok by nie wprawiać Rose w zakłopotanie. Dziś nie miał ochoty ma żarty. Rozsiadł się w fotelu i spojrzał na dziewczynę
- co się dzieje?

Rosalie Lestrange

-Nic się nie dzieję. Zastanawiam się nad wyborem sukienki na pogrzeb.-Uśmiechnęła się blado, w końcu odwracając głowę w jego stronę.

Valerian Lestrange

- to będzie jakiś pogrzeb ?- spytał o dziwo rozbawiony