www.starozytnyhogwart.fora.pl

Valerian Lestrange

- tym bardziej się cieszę, że tam poszedłem..- westchnął nalewając sobie krwi do kieliszka, jej natomiast nalał wina - Twoje rzeczy są tam..na podróż..- wskazał na lśniący czarny kufer - kazałem spakować takie, które będą pasowały na okazje, które są przed nami..a jak będziesz chciała się przebrać teraz to masz półeczkę w garderobie..- oznajmił i jednym duszkiem dopił wszystko po czym ruszył w stronę łazienki.

Rosalie Lestrange

Nic już nie odpowiedziała nieco zawstydzona swoją uczuciową reakcją. Powoli sączyła swoje wino, podążając wzrokiem za ręką Valeriana, kiedy pokazywał jej kufer.
-Dziękuje.-Odpowiedziała, zauważając przy tym, że ostatnio bardzo często używa tego słowa. Podniosła się z miejsca i poszła do garderoby. Wybrała liliową sukienkę do kolan z lekkiego materiału. Mimo dobrej pogody w Anglii tu i tak było o wiele goręcej. Ubrała się szybciej i swoim już zwyczajem otwarła drzwi na taras i stanęła w nich.

Valerian Lestrange

Valerian natomiast postanowił zrobić sobie długą kąpiel, dlatego też leżał w wannie od 20 minut, popijał krew z kieliszka i czytał jedną z książek o sztukach mentalnych.

Rosalie Lestrange

Zniecierpliwiona czekaniem, zapukała do drzwi, a potem bezceremonialnie wsunęła głowę do środka. Całe szczęście, że Valerian nie oszczędzał na płynach do kąpieli i cała powierzchnia wody pokryta była pianą.
-Yyy..miałeś się...pospieszyć byś się mógł!-Powiedziała, dopiero po chwili odzyskując wątek.

Valerian Lestrange

Wampir uniósł na nią wzrok po czym uśmiechnął się prowokująco
- o ile pamiętam jestem u siebie i mogę kąpać się tak długo jak mi się podoba..- odparł rozbawiony odkładając książkę na specjalnej półce - więc o co chodzi?

Rosalie Lestrange

-No nie wiem, ale jestem Twoim gościem. A zainteresowanie nim leży w dobrym wychowaniu.-Uniosła lekko brew i wbiła w niego spojrzenie.

Valerian Lestrange

- mam wstać teraz? - spytał z naciskiem na "teraz" i uniósł komicznie brew.

Rosalie Lestrange

-Rób co uważasz, w końcu jesteś u siebie.-Uśmiechnęła się złośliwie.

Valerian Lestrange

- nie uważam byś na to zasłużyła więc..- machnął lekko ręką a dziewczynę po prostu wymiotło z łazienki.

Sam wampir wyszedł z niej po kilku kolejnych minutach w czarnych, satynowych, luźnych spodniach i zarzuconym na ramionach szlafroku
- jakaś Ty niecierpliwa..po co się tak wystroiłaś? dla mnie ? - spytał wpatrując się w sukienkę - dziękuje, ale już jadłem..- dodał tak samo złośliwie jak ona przed chwilą

Rosalie Lestrange

Rosalie z przekleństwem na ustach wylądowała kawałek dalej na miękkim wprawdzie dywanie.

Rosalie w tym czasie zdążyła przenieść się z powrotem na łóżko, gdzie położyła się z pierwszą lepszą książką. Kiedy wyszedł, zmierzyła go uważnym spojrzeniem.-A widzisz tu kogoś innego? Poza tym, to sukienka od Ciebie.-Wzruszyła ramionami i wróciła do czytania.-Nie dla psa kiełbasa.-Puściła do niego oczko zza książki.

Valerian Lestrange

- szczerze mówią porównanie mnie do psa jest łagodniejsze niż Ciebie do ...kiełbasy..- odparł jeszcze bardziej rozbawiony - może keczup..? - spytał zbliżając się do niej z kieliszkiem pełnym krwi

Rosalie Lestrange

-Myślałam, że nie lubicie się z psami.-Odparowała natychmiast.-Wolę musztardę.-Patrzyła na niego wyzywająco, jakby sam pojedynek na słowa jej nie wystarczał.

Valerian Lestrange

- mimo wszystko wolałbym być psem niż kiełbasą..- odparł siadając spokojnie na brzegu łóżka - jako, że psy zazwyczaj jedzą kiełbasę, najpierw nieco Cię doprawię..według moich upodobań..- dodał teatralnie i bez ostrzeżenia rozlał równomiernie krew na jej plecach - rozumiem, że kiełbasa, nie ma żadnych ostatnich życzeń i mogę w spokoju przystąpić do konsumpcji?

Rosalie Lestrange

-Tylko wychodzi na to, że na mnie ludzie mają apetyt, a Ty..brzydko pachniesz.-Odpowiedziała z równym spokojem. Kiedy polał ją krwią, z jej gardła wydobył się jęk pełen oburzenia.-To jest okropne, co robisz.-Stwierdziła z pełnym przekonaniem.-A czy ja, biedna kiełbaska, mam coś do gadania?

Valerian Lestrange

- jak dla mnie bardziej liczyłoby się to, że psy mają kły. a kiełbasa..no cóż..ich nie ma..- odparł i pochylił się raptownie nad nią, zatrzymał się dopiero gdy krzyknęła. Takie swoiste "torturowanie" jej sprawiało mu dużo przyjemności - co kiełbasa ma do dodania? - spytał ze śmiertelną powagą