www.starozytnyhogwart.fora.pl

Liliana Malfoy

-Przyszliśmy polatać na miotle?!-Krzyknęła za nim nieco zdezorientowana. Wieki nie latała! Zniknęła w w mroku, panującym w składziku, by po chwili wyjść z miotłą. Nieco niepewnie na nią wsiadała. A nuż zapomniała jak się lata? Jednak w momencie, kiedy jej nogi oderwały się od ziemi, straciła wszelkie pohamowania i pomknęła za Draconem.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

Dracon przeleciał nad posiadłością wyciągając różdżkę przed siebie, machnął ją wypowiadając jakąś inkantację i otworzył wąskie przejście w osłonie by mogli opuścić teren dworu. Gdy tylko to uczynił poszybował wyżej.

Latanie zawsze go uspokajało, potrzebował go teraz jak ryba wody do picia

Liliana Malfoy

Poszybowała zaraz za nim. Uwielbiała to uczucie, kiedy w płucach zaczynało brakować powietrza, krew pulsowała w mózgu wraz ze wzrostem wysokości. Pieprzyć misternie ułożone loki i tak wiatr popsuł już część fryzury. Z całych sił starała się dogonić Malfoy'a, jednak ten wziął chyba szybszą miotłę i po chwili Lil została kawałek z tyłu.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

Latali tak w okół zamku przez kilkanaście minut ścigając się i drocząc ze sobą.
W pewnym momencie Draco pokazał Liliane palcem w dół i ruszył w kirunku domu by wylądować

Liliana Malfoy

Zrobiła jakąś małą i niezbyt zgrabną pętelkę i poleciała w kierunku ziemi.
-To było orzeźwiające.-Stwierdziła, kiedy zsiedli z mioteł.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- ja mam zawsze dobre pomysły moja droga..- rzucił i odłożył miotłę delikatnie na miejsce - muszę skoczyć do ministerstwa...pozew o rozwód nie jest zazwyczaj przyjmowany..ale myślę że jak moja matka się do nich uśmiechnie to załatwimy to bez problemu..właściwie i tak jej nie kochałem..tylko..teraz dzieci szkoda..- usiadł na trawie - zimno Ci ? - spytał spoglądając na nią

Liliana Malfoy

-Niech Ci będzie.-Zamknęła drzwi od składziku.
-Ktoś zawsze musi na tym ucierpieć. Bardzo mi ich szkoda. Wiesz, że jakbyś potrzebował pomocy, to zawsze możesz się do mnie zgłosić?-Spojrzała mu uważnie w oczy. Usiadła koło niego. Dzień robił się coraz smutniejszy.-Da się przeżyć.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- to miło z twojej strony ale moje dzieci są raczej..trudne..- westchnął - myślę że miesiąc u dziadków dobrze im zrobi..ja wyjadę i pozałatwiam wszystkie swoje sprawy..jak twoja córka?

Liliana Malfoy

-Jak to Rose. Czasem anioł, czasem diabeł wcielony. Była bardzo przywiązana do Edwarda. I ciężko znosi jego zniknięcia.-Westchnęła.-Prócz tego to kochane dziecko.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

- przynajmniej dzieci nam wyszły..- westchnął - chodź to środka..zaraz będzie burza..- spojrzał na zachmurzone niebo, ofiarował jej swoje ramię i razem ruszyli do domu

Liliana Malfoy

-Możemy sobie pogratulować.-Uśmiechnęła się smutno, po czym chwyciła go pod ramię i wolnym krokiem ruszyli do domu.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

______________________

Narcyza siedziała w jenej z altan. Mimo że pogoda była zachwycająca Pani Malfoy zdecydowała się na spacer..

Liliana Malfoy

Liliana wyszła z domu w pośpiechu nakładając płaszcz. Pojedyncze płatki śniegu osiadły na jej włosach i ramionach. Nie musiała długo szukać Narcyzy. Po cichu weszła do altany, otrzepując buty ze śniegu.
-Ciociu, wuja mi powiedział, że martwisz się o Draco.-Usiadła koło niej.

Lucjusz i Narcyza Malfoy

Narcyza była zaskoczona jej bezpośrednością i trafnością stwierdzenia. Otuliła się mocniej płaszczem
- wiesz..jest moim synem..trudo bym się o niego nie martwiła - uśmiechnęła się do niej lekko - nie ma raczej szczęścia do kobiet..czasami sobie myślę że to jest jego kara za to jaki był wcześniej..

Liliana Malfoy

-To zrozumiałe, że się o niego martwisz. Jednak nie zapominaj, że jest już dorosły i może podejmować własne decyzje. Nie zawsze są one trafne. My, kobiety zawsze będziemy się martwić o swoje dzieci, czasem całkiem bez powodu.-Uścisnęła jej dłoń.-Jakby na to nie patrzeć, masz rację. Obydwoje nie mamy szczęścia w miłości.