www.starozytnyhogwart.fora.pl

Howard Howlett Jr.

Howared odetchnął. Obyło się bez większych spięć, chociaż Rose od razu wycelowała w Blair. Nie podobało Mu się to, ale nie chciał mieć z Nią nic wspólnego. objął Blair ramieniem i uśmiechnął się:- No i właśnie..... na czym stanęło?-spytał z rozbawieniem.

Laxus odwrócił się z uśmiechem i zniknał w gęstwinie drzew. Chciał pospacerowac po kawąłku lasu.

Rosalie Lestrange

_______________________

Rosalie nie wiedziała, jak długo i dokąd biegła. Mimo wampiryzmu, oślepiona własnymi łzami, kilkakrotnie straciła równowagę, toteż jej suknia była mokra i oblepiona śniegiem. W końcu ujrzała znajomy kształt altanki, w tym momencie obsypanej śniegiem ze wszystkich stron. Usiadła na kamiennej ławie i ukrywając twarz w ramionach opartych na balustradzie rozpłakała się jeszcze bardziej. Nigdy jeszcze nie czuła się tak samotna i zagubiona jak w tej chwili. Bo owszem, znała Valeriana i wiedziała, że jego uczuć nie da się zdefiniować, ale kiedy mówił, że mu na niej zależy, wierzyła, że tak jest na prawdę i że ich ślub nie był tylko czysto formalnym związkiem. W pewnym momencie, dość niepewnie położyła dłoń na swoim płaskim nadal brzuchu. Miała cholerne przeczucie, że nie jest tylko sama. I tak bardzo chciała móc podzielić się tym przeczuciem z Valerianem. Nie spodziewała się radości, ale chociaż.. akceptacji i wyrozumiałości do jej pragnień. Westchnęła głośno, przełykając dławiące ją łzy, rozmazując zupełnie staranny makijaż.

Bellatriks Lestrange

Lora stała w oddali i przypatrywała się jej z uwagą. Już chciała do niej podejść, ale zatrzymała ją ręka Bellatriks
- pozwolisz nam na chwilę prywatności ?..chcę porozmawiać z synową..- zwróciła się do wampirzycy

- oczywiście..- kobieta skinęła głową. Bardzo szanowała matkę Valeriana to też, bez żadnego wahania zostawiła Rosalie w jej rękach.

Bellatriks westchnęła i ruszyła w stronę altany powolnym krokiem.
- Rosalie...

Rosalie Lestrange

Rosalie aż podskoczyła, słysząc głos Bellatriks. Pogrążona we własnych myślach ani jej nie usłyszała ani nie wyczuła. Dość nerwowym ruchem starła z policzków rozmazany tusz do rzęs i spojrzała na nią tak żałośnie i smutno, że już chyba bardziej się nie dało. - Przepraszam, zaraz doprowadzę się do porządku.. - zaczęła rozglądać się za swoją torebką, w której miała chusteczkę, jednak musiała zgubić ją po drodze.

Bellatriks Lestrange

Bellatriks wpatrywała się chwilę w krwawe ślady po jej łzach i pustkę w oczach
- nie powinnaś się tak mocno przejmować tymi kłótniami Rose..- odparła siadając na ławie obok niej po czym wręczyła jej swój szal - otrzyj twarz...o co poszło tym razem ?

Rosalie Lestrange

-Nigdy nie powiedział mi tylu przykrych rzeczy, że żałuje ślubu ze mną, że jestem głupsza niż myślał, że oświadczył mi się tylko dlatego, bo musi mieć potomstwo i gdyby Lora mogła mu je dać, to wybrałby ją.. - zaczęła wymieniać, jednak przy ostatniej pozycji głos znów się jej załamał i rozpłakała się na nowo. Rąbkiem szala próbowała pohamować płynące jej po policzkach łzy. - A to wszystko dlatego, że posadziłam mu Isabelle na kolanach. Nie specjalnie.. nie pomyślałam nad tym, co robię.

Bellatriks Lestrange

- dobrze wiesz jaki Valerian potrafi być złośliwy...i mściwy, zdenerwowałaś go, więc postanowił się odgryźć....jeśli chcesz porozmawiam z nim...w żadnym wypadku nie powinnaś się godzić na takie traktowanie, nawet jeśli jesteś bardzo młoda..- odparła poprawiając jej włosy - Rose..chciałam Cię o coś zapytać...coś jeszcze się stało ?..sprawiasz wrażenie bardziej rozchwianej niż zwykle..

Rosalie Lestrange

-Poszłam go przeprosić. Tak się po prostu nie robi - syknęła, czując, jak smutek znów zostaje zastąpiony przez złość. Wstała z ławy i przeszła kilka razy przez altanę, by znów usiąść w tym samym miejscu. - Nie wiem, czy to dobry pomysł, on jest czasem.. taki porywczy - spojrzała na nią z troską. Widziała, jak dzisiaj potraktował Lorę. Przez długi czas milczała, zastanawiając się, czy powinna wyrazić jej swoje podejrzenia. W końcu jednak.. Bellatriks naprawdę ufała. Była jaka była, ale nigdy nie zdradziła jej zaufania. - Od kilku dni.. nie wiem, bo w żaden sposób nie sprawdzałam.. ale, tak czuję i wydaje mi się, że.. że jestem w ciąży.. - nie patrzyła na nią. Dopiero na koniec zdania podniosła na Bellatriks ufne spojrzenie swoich karmazynowych oczu.

Bellatriks Lestrange

- no to cudownie..- Bellatriks aż podniosła się z ławy - w ogóle nie przejmuj się tym kretynem...to akurat odziedziczył po ojcu..- odparła podchodząc do niej i ułożyła jej ręce na ramionach - jeśli to będzie syn...czeka Cię świetlana przyszłość moje dziecko..a teraz chodź ze mną...trzeba się upewnić...- poleciła chwytając ją za ramię - nie masz na co czekać..na prawdę nie ma sensu byś denerwowała się tym co mówi Valerian..ja też mówię, wiele rzeczy i gdyby ludzie brali to na poważnie..np Lucjusz..z pewnością już bym nie żyła..- westchnęła beztrosko - po za tym nie zapominaj, że to wciąż mój syn..mam prawo go zdzielić po głowie..

Rosalie Lestrange

Dziewczyna wybuchnęła śmiechem, słysząc jakim epitetem określiła swojego pierworodnego Bellatriks. Zaraz jednak wrócił jej podły nastrój. - A jeśli nie, to "ten kretyn" będzie na mnie wściekły jeszcze bardziej.. - westchnęła, podnosząc się z miejsca. - Nie mów mu na razie, proszę. Niech.. wiedzą tylko Ci, którzy muszą.

Bellatriks Lestrange

- daj spokój...od kiedy godłem Slytherinu jest kurczak ?...musi wiedzieć..bo jest ojcem..no chyba, że to nie jest jego dziecko to nieco komplikuje sprawę..- odparła przystając - jego ? - spytała jakby to było najnormalniejsze pytanie np o ulubiony kolor

Rosalie Lestrange

-Jego - Rosalie spojrzała znacząco w niebo, ale na jej twarzy znów pojawiło się rozbawienie. Nastroje zmieniały jej się jak rękawiczki. - To może chociaż nie dzisiaj? Nie jest w zbyt pro rodzinnym nastroju.

Bellatriks Lestrange

- ja też nigdy nie jestem w pro rodzinnym nastroju..gniew mojego syna zostaw mnie..najpierw wrócimy do domu..i zobaczymy czy Twoje podejrzenia są słuszne..- objęła ją ramieniem i poprowadziła w stronę domu - wiesz..całkiem miła ta Lora...- dodała mimochodem i uśmiechnęła się finezyjnie

Rosalie Lestrange

Rosalie zadrżała lekko i przytuliła się do niej mocno. - Dziękuję Ci, pewnie umierałabym jeszcze z żalu i smutku, ale.. jest dobrze - uśmiechnęła się lekko, a potem roześmiała cicho. - Taak.. też ją lubię. Zwariowałabym w de Lore, gdyby nie ona.

Bellatriks Lestrange

- tak...dotarły do mnie pewne plotki..o zażyłości w waszej relacji...- kontynuowała Bellatriks - ale o tym później...na razie mamy inną misję..- przypomniała i obie przyśpieszyły kroku by znaleźć się w domu jak najszybciej