www.starozytnyhogwart.fora.pl

Vivianne Howlett

Zanim zdążyła odpowiedzieć cokolwiek poczuła jego miękkie wargi na swoich ustach. Wciąż nie mogła się nadziwić jaki delikatny potrafi być mimo swojego wizerunku i ogólnej trwogi i szacunku jakie budzi. Sama nie wiedziała czy zrobiła to specjalnie czy nie, ale kiedy ją całował czuła się wspaniale. Wspięła się na palce i delikatnie go objęła, a kiedy przerwał pocałunek posłała mu tęskne spojrzenie
- a można jeszcze raz ? - spytała kiedy się w nią wpatrywał

James Howlett

Laxus spojrzał na dziewczynę. Od obojga rodziców wyniosła najważniejszą rzecz. Indywidualność i mimo charakteru wciąż nastolatki, to potrafiłą myśleć o sprawach zupełnie jak dorośli. Stanowiła kombinację Bellatriks i Jamesa, ale w dobrym wydaniu. I miala tą niewinność, która była nienaruszona. Odgarnął jej włosy i przyciągnał do siebie, całując namiętnie.

Vivianne Howlett

Umiejętności Vivianne w tej sferze dopiero raczkowały, ale starała się oddawać pocałunki jak najlepiej. Kiedy ją obejmował czuła się pewnie i bezpiecznie. Nic do innego nie miało teraz racji bytu. Kiedy całował ją mocniej czuła jak braknie jej tchu.

W pewnym momencie dało się słyszeć czyjeś chrząknięcie

Vivianne niechętnie oderwała się od Laxusa, a gdy zobaczyła do kogo ten głos należał zaczerwieniła się po same koniuszki uszu.

Valeian, Lora i Suniv stali na polance tuż przed altaną i praktycznie w osłupieniu obserwowali parę
- widzę, że już nie masz problemu o którym mówiłaś..- westchnęła Lora rozbawiona jej reakcją

- mogłabym udać, że niczego nie widziałam...ale nie podoba mi się to..- wtrąciła Suniv krzyżując ramiona

- skoro możesz udać, że nie widziałaś to po prostu to zrób..- rzucił Valerian i jeszcze raz spojrzał na Vivianne i Laxusa - uroczo...- skwitował - niedługo zapewne będą chcieli zrobić bitwę na śnieżki...Vlad jest już w jadalni, więc jeśli nie będzie tylko Waszej dwójki sprawa może się nieco skomplikować....czyli mówiąc prościej..

- matka nie będzie zadowolona..- dokończyła za niego Suniv zrezygnowana. Vivianne zawsze była jej małą siostrzyczką, a kobieta z racji swojego wieku martwiła się o nią bardziej jak o córkę - czy wy już....

- siostra no !!!!...- Vivianne odwróciła się zakłopotana

- czy wy już...- parsknął Valerian rozbawiony słowami siostry - teraz przynajmniej widzisz, że oni jeszcze nie..- dodał rozbawiony chwytając siostrę za ramię - zostaw ich w spokoju..to nie jest Twoja sprawa..zaraz do nas dołącza...Lora...- przywołał wampirzycę, która wciąż się w nich wpatrywała

Po chwili po całej trójce nie było śladu

- tragedia..- westchnęła Vivianne zrezygnowana

James Howlett

Laxus uśmiechnął się tylko rozbrajająco widząc całą trójkę. Gdy ruszyli przed siebie, odwrócił w swoją stronę Vivianne:- Niczego nie powiedzą, jeśli tego się boisz. I za chwilę powinniśmy wracać. - widząc zakłopotanie dziewczyny pogładził ją po policzku.:- Hej...

Vivianne Howlett

- no bo...oni zawsze potrafią wyprowadzić mnie z równowagi..- westchnęła Vivianne - ja na przykład nie potrafię wypytywać ludzi o ich ...no to bardziej osobiste życie...a inni jednym zdaniem potrafią zachwiać moją pewność siebie....- wyjaśniła spoglądając na niego - ale przecież z drugiej strony...oni też jakoś musieli zacząć prawda ?...chociaż jak tak patrzę chociażby na moją matkę to ona chyba z tym wszystkim się urodziła, a Suniv i Valerian to odziedziczyli...no nie patrz tak...wyobrażasz sobie moją matkę niewinną...?..w ogóle..Ty wiesz....na pewno znasz prawdę...bo Rebastian mówił mi o niej te wszystkie złe rzeczy...no wiesz...- jakoś to, że jej matka spała z wieloma mężczyznami nie mogło przejść to przez gardło - mówił, że wcale nie kocha ojca..., że ojciec Alistera, Gabriel, nawet wuj Lucjusz, no i ten....Czarny Pan....Rebastian powiedział...że ona nawet z nim....powiedz, że to nie prawda...- wyszeptała patrząc mu w oczu. Nie wiedziała czemu akurat to przyszło jej na myśl, ale musiała to wiedzieć.

James Howlett

Laxus przyglądał jej się przez jakiś czas po czym wsetchnął:- Vivianne.....chodź...
Usiadł z nią przez moment a potem objął ramieniem:- To, co mówił Rebastian to prawda. Nie zamierzam Cię kłamać. Owszem, miałą przygody. Nawrt sporo.....-zaczął:- I Twój tata wiedział o tym. Dowiadywał się, nie byli juz razem, była żoną brata Rebastiana, a James dowiadywał się o wszystkim. I gdy z nim walczyłem, widziałem to. Co ta prawda z nim zrobiła, Vivianne. Ale Twoja mama.... nigdy nie przestała kochać ojca. Była Śmierciożercą. W związku z Rudolphem. A mimo to, James pozostawał ukryty. Nikt nie wiedział o jego istnieniu. Zataiła go przed każdym z nich. Tak samo jak Lucjusz z Twoim dziadkiem. Byli przyjaciółmi, a Lucjusz gdy miał rozkaz pojawić sie u Howlettów i zabić ich, nie wykonał tego. Podłożył ogień i ciała z eliksirem wielosokowym. Kazał Howardowi uciekać.....

Nabrał powietrza:- Twój ojciec nigdy nie przestał kochać Bellatriks. I Ona też... otworzyła to uczucie z powrotem, niewazne, ile uciekała. I na tym polega ich miłość.Każdy popełniał błędy. Ale teraz są ze sobą i już się nie rozejdą...... Widziałaś, gdy Twój ojciec był bestią i odezwał się podczas pogrzebu, pierwszym odruchem Bellatriks bylo biec za nim. Biec do niego. Ratować go. WIęc nie oceniaj swojej mamy pochopnie. Nawet w noc przed bitwą z moim ojcem.... spierali się, i w tym wszystkim obydwoje kochają Ciebie dodatkowo. Chcieli też CIę chronić. Nie miej mamie za złe, Vivianne.... oni się naprawde kochają. I dlatego James znosi przeszłość.

Vivianne Howlett

- a Rudolpha...też kochała ?...a Voldemorta ?...można kochać kilka osób na raz ?...- spojrzała na niego już kompletnie zdołowana - a z Rebastianem też spała ?....nie mogę w to uwierzyć...a jak Eve...Narcyza...jak oni wszyscy w ogóle mogą spojrzeć sobie w twarz ?..- spytała nie mogąc zrozumieć postępowania nie tylko swojej matki, ale też reszty rodziny - czy myślisz..że gdybym ją spytała o to wszystko...opowiedziała by mi ?...czy by się zdenerwowała ?...

James Howlett

-Na różny sposób kochała, przynajmniej Rudolpha i Voldemorta. Ale przez pewien czas. Rodzina wytrzymuje takie rzeczy bo sa razem niezależnie. Nie wracają do tego. I nie poruszaj tego lepiej, Vivianne. Twojego ojca i mame to zapewne boli. Bardziej Jamesa, szczerze mówiąc.

Vivianne Howlett

- no ale przecież....mam prawo wiedzieć takie rzeczy chyba ?...- spojrzała na niego wojowniczo - skoro inni wiedzą więcej ode mnie...to chyba lepiej bym usłyszała to wszystko od niej..wiem, że tata ją kocha, dlatego nie będę jego o to pytać...ale jej obowiązkiem jest mi to wszystko wyjaśnić...skoro nie widziała nic złego w tym co robiła...to co złego jest w opowiadaniu o tym ?...Rudolpha jeszcze jestem w stanie zrozumieć...w końcu to jej mąż...ale reszta ?...przecież mówiliście, że Valerian był kiedyś jej nauczycielem..a Gabriel i Lucjusz ?...z wujem podobno była to jedno razowa przygoda jeszcze w Hogwartcie, lub krótko po...ale jak mogła spać z człowiekiem, który zrobił z niej bezmyślne zombie powtarzające Panie...Panie...Panie...to jakoś do mnie niedociera..no wyobraź sobie..on...ona..i co ...wąż pomiędzy nimi..- wypaliła, a kiedy zrozumiała sens swoich słów ukryła twarz w dłoniach próbując pozbyć się tego obrazu - czy moglibyśmy wrócić...do tego co nam przerwano ? - spytała w końcu spoglądając na niego - w jakiś sposób mnie to odstresuje...- przyznała i nie czekając na jego odpowiedź, władowała mu się na kolana i pocałowała mocno. Początkowo nieco nieudolnie, po chwili już szło jej jak z płatka.

James Howlett

Laxus westchnął a gdy poczuł, że dziewczyna go całuje, objął ją mocno i odwzajemnił pocałunek, tuląc ją do siebie.

Vivianne Howlett

- wiesz...aż nie chce mi się wierzyć, że potrafisz być zły i nie dobry..- szepnęła siedząc na nim okrakiem twarzą w twarz - wydajesz się taki...kochany...- odparła obejmując go za szyję i mocno przytuliła - taki grizzly...ale taki misiowaty bardziej...

James Howlett

Laxus westchął:- Każdy ma zła i dobrą stronę, Vivianne.... musimy wracac, wiesz?-popatrzył na nią:- Bo wparuje tu Twoja mama...

Vivianne Howlett

- nooo a nie mógłbyś mnie porwać...? - spytała wpatrując się mu w oczy - tak na niby...po za tym...chyba sobie z nią poradzisz co ?..

James Howlett

Laxus pocałował ją jeszcze raz a potem podrapał sie po głowie:- Wiesz..... to trochę skomplikowane. Mam jakby....związane ręce. Nie moge sobie radzić z nimi. Co najwyżej się bronić. Nie wolno mi krzywdzić żadnego z członków rodziny, Wieczysta Przysięga złożona tuż po tym jak przywrócili mnie do zycia.-dodał:- Więc nie za bardzo mogę. Ale na razie będziemy powoli oswajac ich z myśla, dobrze? I szczerze powiedziawszy....-wyznał:- Chyba się do nas wybiorą za moment.

Vivianne Howlett

Tak jak Laxsus powiedział tak się stało. Na horyzoncie pojawiła się Bellatriks. Laxsus miał szczęście, że Lucjusz zablokował przepływ magii na najbliższe 24h.
- do domu..- rzuciła tylko

Vivianne mogła jednak dać sobie ręke uciąć, że zobaczyła u matki cień uśmiechu.
- tak jest! - zasalutowała Vivianne. Zwlekła się z kolan Laxsusa, poprawiła sukienkę i podeszła do matki - a gdzie tata?...oooo...jak rodzinnie..- palnęła co było skutkiem ilości wypitego wina. Widząc minę ojca odruchowo schowała się za matką - tylko rozmawialiśmy...- wyjaśniła zaraz

- myślę, że porozmawiamy o tym później...James..- Lestrange odruchowo położyła dłoń na jego ramieniu

- mamo Ty weź coś zrób bo zaraz całą naszą trójkę rozsadzi...- westchnęła Vivianne i na wszelki wypadek stanęła przed Laxsusem

Bellatriks spojrzała rozbawiona na Jamesa, podeszła do niego i mocno się przytuliła
- skarbie...a może po śnieżkach zrobimy sobie powtórkę..z wakacji....- zaproponowała

Vivianne początkowo spoglądała na na matkę oniemiała. Ostatecznie jednak pociągnęła Laxsusa za sobą i oboje udali się w stronę domu

- kochanie..jak tak dalej pojdzie do zmiarzdrzysz mi miednice...- szepnęła Bellatriks kiedy zostali sami i spróbowała się uwolnić. - James..