www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Jak tam chcesz.-Ponownie wzruszył ramionami. Doszedł do wniosku, że zrobił swoje i może przestać się przejmować. Na korytarzu natknął się na..

Rosalie Lestrange

____________________________________
Było wcześnie rano. Cała rodzina już dawno zjadła śniadanie i wyjątkowo cała rodzina była w komplecie. Liliana wpółleżała na kanapie. Czuła się dzisiaj wyjątkowo źle i nawet herbata zaserwowana jej przez Narcyzę zbyt wiele nie pomogła. Chłopcy, którzy również zostali zabrani z Hogwartu siedzieli na dywanie z rozłożoną księgą zaklęć i zawzięcie trenowali ruchy nadgarstkiem. Sophie i Tom siedzieli na tarasie. Liliana widziała, jak dziewczyna do niego lgnie, a dopiero teraz udało jej się zauważyć, że Tomowi również nie jest obojętna. Zdawał się tłumaczyć jej coś cierpliwie, gładząc ją po ramieniu. Wszystko wydawało się takie idealne; zwykła, kochająca się rodzina. Napięcie wiszące w powietrzu zaczynało się jednak stawać nie do zniesienia. Na dźwięk otwieranych drzwi, Liliana momentalnie obróciła się w tamtą stronę.
-Rose..martwiłam się o Ciebie.-Powiedziała cicho, ze smutnym wyrazem twarzy.
-Niepotrzebnie. Nic mi nie jest.-Odpowiedziała, wzruszając przy tym ramionami. Chociaż siliła się na obojętne brzmienie głosu, to jednak nie potrafiła tak doskonale ukrywać swoich emocji. Dawno już wybaczyła Lilianie. Każdy w końcu ma prawo do szczęścia, prawda?
-Rosalie, musimy porozmawiać.-Poprosiła ją, nawet nie próbując podnosić głosu. Czuła się winna tego, co zrobiła, w dość niemiły sposób.
-Później mamo, później.-Uśmiechnęła się blado.-Tym czasem, gratuluję Wam.-Spojrzała najpierw na Lilianę, a potem na Dracona.

Draco Malfoy

Draco uśmiechnął się tylko lekko
- chłopcy już robią zakłady..w tej chwili jest was po połowie..Sophie oczywiście uważa, że będzie kolejna dziewczynka, a chłopcy jak zwykle mają zdanie odmienne..- dodał rozbawiony siadając obok Liliany - będzie trzeba podziękować Valerianowi za opiekę nad Rose..

- lepiej sprawdźcie jej szyję..- mruknęła Narcyza rozeźlona

- kochanie..nie wierzysz w dobre serce swojego siostrzeńca? - spytał Lucjusz obejmując żonę w pół

- wierzę..ale wiem do czego jest zdolny i nie podoba mi się, że znalazłam Rose w..

- mamo..daj jej spokój..- westchnęła przeciągle Anastazja. W tej chwili już kobieta miała na sobie granatową, dość obcisłą sukienkę kończącą się przed kolanem, która doskonale podkreślała jej baletową figurę. Szpilki w tym samym kolorze idealnie dopełniały całości podobnie jak makijaż, który podkreślił jej eteryczną urodę. Srebrno-platynowe włosy odziedziczyła po ojcu. W tej chwili fale opadały jej luźno na jedno ramie i sięgały pasa - witaj Rosalie..cieszymy się, że mamy Cię z powrotem..

- wiesz siostro..jesteś dorosła dopiero do niedawna, a ja i tak mam wrażenie jakbyś była stworzona do tej formy..- odparł Draco, który w tej chwili był dumny, że ma taką siostrę

- już się tak nie podlizuj..- odparła rozbawiona siadając w fotelu

- a mi wciąż się to nie podoba..to, że to zrobiła, to, że nic nam nie powiedziała i to, że Tom jej w tym pomógł..

- mamo..co to dzisiaj za wojowniczy nastrój? - spytał Draco rozbawiony jeszcze bardziej..

- nie martw się kochanie..możemy postarać się o kolejne..- pałeczkę przejął Lucjusz. Narcyza skwitowała to obrażonym spojrzeniem po chwili jednak sama się roześmiała. Usiadła tylko na oparciu fotela córki i przytuliła ją mocno

- jeszcze całus w czółko..- uprosiła wyrywającą się już córkę

- mamo...urodzi się dziecko to będziesz je rozpieszczała i się z nim dziubdziała..

Mimo tego co miało się w krótce wydarzyć, i z czym wszyscy się pogodzili, może nie do końca, ale w pewnym stopniu na pewno - w posiadłości panowała radosna atmosfera.

Liliana Malfoy

Rosalie usiadła na wolnym fotelu i przez dłuższą chwilę przyglądała się matce.-Stawiam na dziewczynkę. Muszę być solidarna z Sophie. A właśnie, gdzie ona jest?-Liliana w odpowiedzi pokazała jej taras. Rosalie tylko uśmiechnęła się lekko i stwierdziła, że później porozmawia z przyjaciółką.

-Na pewno zobaczymy się z nim niedługo, więc mu podziękuje.-Zapewniła Liliana. Mimo tego, iż nie wierzyła, że Valerian mógłby ją ugryźć, uważnie przypatrywała się szyi córki.

-Chyba raczej złożyć wyrazy współczucia. Dwa dni z tą wariatką? Cud, że nie zwariował.-Nathaniel na moment oderwał się od nauki i posłał Rose wredny uśmiech.

-Zamknij się smarkaczu, nikt z Tobą nie rozmawia.-Warknęła jego siostra. Nathaniel już szykował się do odpowiedzi, jednak uprzedziła go Liliana.

-Obydwoje spokój, bo pożałujecie. NIC nie mów, Rosalie.-Spojrzała na córkę, która już próbowała coś wtrącić.

-Anastazja... a ja się zastanawiałam na spotkaniu, kim jesteś.-Rosalie dopiero teraz zorientowała się, że jest to siostra Dracona.-Wyglądasz o wiele...lepiej.

Draco Malfoy

- wiem..- odparła kobieta przeglądając proroka. Draco widząc minę Rose zdusił śmiech i objął Lilianę ramieniem.

Lucjusz i Narcyza zdecydowali się na spacer. Bardzo odpowiadało im ich własne towarzystwo, po za tym musieli kilka rzeczy ustalić.

- co powiecie na wycieczkę nad jezioro ? - spytała Sophie wchodząc do salonu

Liliana Malfoy

Rosalie roześmiała się po chwili dźwięcznie. Dokładnie taką sobie ją wyobrażała. Liliana natomiast wtuliła się w jego pierś. Z uśmiechem patrzyła na zgromadzonych. jej cała rodzina, teraźniejsza i ta przyszła w komplecie i mimo tego całego śmierciożerstwa czuła się bardzo szczęśliwa.
-Ja bardzo chętnie.-Rosalie podniosła się natychmiast z fotela. Liliana spojrzała pytająco na Dracona.
-Chodźmy.-Zarządziła. Dzień był idealny na takie spacery.

Draco Malfoy

- no to co..za pół godzinki spotykamy się w ogrodzie..- oznajmił Draco i pomógł wstać Lilianie

Sophie klasnęła w dłonie i uśmiechnęła się do Rose - może zaprosimy Valeriana hmm..? - spytała uśmiechając się niewinnie

Chłopcy jak tylko usłyszeli jezioro od razu pobiegli na górę

Liliana Malfoy

Liliana, kiedy usłyszała słowa Sophie, roześmiała się, przyczyną był nie sam przekaz, ale uroczy rumieniec, jakim oblała się Rosalie.
-Myślę, że jest zajęty.-Odchrząknęła lekko.-Chodź już.-Pociągnęła ją za rękę. Musiała jej tyle opowiedzieć, a pół godziny to dosyć mało.
Na dole zostali tylko bliźniacy, którzy z papierosami w ustach, sprzeczali się o coś na tarasie.
Pierwsza na dół zeszła Liliana. Przebrała się w nieco mniej elegancką, czarną sukienkę do kolan w ręcznie haftowane kwiaty. Na nogach miała buty na płaskiej podeszwie. Usiadła na kamiennej ławce i ze spokojem czekała na resztę, nic sobie nie robiąc z coraz głośniejszej kłótni bliźniaków. W końcu miała się nie denerwować.

Bellatriks Lestrange

___________________________

Następnego dnia w salonie siedziała Bellatriks razem z Narcyzą. Lucjusz o tej porze był w ministwerstwie, Draco ciągle zajmował się Lilianą, Anastazja siedziała u siebie, a młodzież gdzieś wywiało.

Kobieta popijała białego, półsłodkiego wina w oczekiwaniu na Jamesa. Narcyza natomiast przeglądała katalog z sukniami ślubnymi. Przyżekła sobie, że jeśli jego syn i Liliana sami nie zorganizują ślubu i wesela to ona zrobi to za nich. Dla niej była to czysta przyjemność.

James Howlett

Poruszenie zaczeło sie od ogrodu, gdzie pojawiła się grupka ludzi. Wszyscy wyglądali, jakby stali na straży kogoś lub czegoś ważnego. Rozstawili się niedaleko wejścia, jak żołnierze, spoglądajac na wejście. Jeden z nich próbował zerknąć przez okna do salonu i zaklęcie natychmiastowo strąciło go i odrzuciło na drogę wejściową. Po chwili w salonie pojawił się James. Kaptur wciąż miał narzucony na głowę, a jego lewa ręka miała wyraźnie zaznaczone żyły, jakby coś więcej, poza sama krwią, przepływało przez cały organizm. Mężczyzna zdjał kaptur, odsłaniając twarz, na której w tej chwili nie było mozna wyczytac nic, poza determinacją.:- Narcyzo. Bellatriks.-ucałował dłonie obu kobietom, schylajac się lekko, po czym wpyrostował się. Jego oczy były delikatnie przekrwione, jakby nie spał od paru dni.:- Widzę, że wciąż sielankowo, chociaż wydawałoby się, że bywały lepsze chwile...-mruknął.

Bellatriks Lestrange

- witaj James..- uprzedził obie kobiety Lucjusz - zabierz tych ludzi z mojego ogrodu, to nie jest namiot wojenny..- westchnął nalewając sobie whisky

Bellatriks przez cały czas zamyślona, jak tylko zobaczyła gromadzących się na tarasie ludzi spojrzała na Jamesa wyczekująco.

James Howlett

James zerknał kątem oka na grupe, która jak na rozkaz rozpierzchła się, stając poza granicą posiadłości. Howlett nastepnie obrócił sie do Lucjusza:- Witaj, Lucjuszu...-wycedził:- To są dosyć oddani ludzie, więc nie dziw się im, ze zachowują się w ten sposób....-odgarnął włosy z czoła.:- Wolałbym zastać Was w innych okolicznościach, niestety...-rozłozył ręce:- Mam nadzieję, ze wszyscy w rodzinie w dobrym zdrowiu....

Bellatriks Lestrange

- są czy nie są..w każdej chwili mogą stracić życia..to teren prywatny, a o ile pamiętam tylko Ty otrzymałeś zaproszenie..-westchnął ignorując jego ton. - a dziękuje dobrze..po raz kolejny zostanę dziadkiem..- dodał z beztroską - kochanie..do obiadu zostało jeszcze torchę czasu..przejdziemy się.. - chwycił dłoń Narcyzy. Krótko po tym oboje wyszli do ogrodu.

Bellatriks spojrzała na Jamesa oskarżająco i skrzyżowała przy tym ramiona robiąc jedną ze swoich typowych min.

James Howlett

James spojrzał na Bellatriks i zmrużył oczy:- Czemu tak się we mnie wpatrujesz?-spytał:- Nie zrobiłem Ci nic złego....-podwinał rękawy:- Wyjechałem, zniknałem, owszem. Powinienem był się zająć córka. Wami....-poprawił:- Więc co poza tym tak naprawe masz mi za złe? Gdzie jest Vivianne?-spytał, nie chcąc tracić równowagi i spokoju. Oczywiście, że serce mu zamarło, gdy zostali sami. Ale to sie nie liczyło. Walczył, cierpiał, kochał Ją... a tak naprawde to wszystko nic nie znaczyło. To była chwila, która już dawno minęła i nie mógł do niej wrócić.

Bellatriks Lestrange

Kobieta spodziewała się trochę innego powitania. A pytanie, której jej zadał było śmieszne. Czy w tym, że zostawił ją i dziecko bez żadnych wieści nie było dla niej wystarczającym powodem by po prostu go rozszarpać? Tym bardziej, że tak walczył o ten związek. Jamesowi nie odpowiedziała nic tylko otowrzyła jedne z drzwi po czym zawołała Vivianne. Po chwili do salonu faktycznie wbiegła dziewczynka.

Bellatriks oparła się o drzwi i wbiła w nich wzrok. Została jednak zaskoczona. Myślała, że Vivianne od razu rzuci się ojcu w ramiona, a ona tym czasem przystanęła i spojrzała na Jamesa z nieodgadnionym wyrazem twarzy, w jej oczach natomiast można było dostrzec zawód.