www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Pewnie tak, ale cieszyć się i tak mogę - wzruszył ramionami i napił się wina. - postaram się, żeby było inaczej.

Rosalie, kolejny już raz dzisiaj, potrzebowała chwili, by odpowiedzieć. Spojrzała błagalnie na Toma, ale ten posłał jej najwredniejszy uśmiech, jaki tylko potrafił.

-Nie obrażą, idź idź, Rose - zabrał jej kieliszek i spojrzał na nią znacząco. Rose podniosła się z fotela i podała mu swoją dłoń.

Bellatriks Lestrange

Valerian spojrzał przepraszająco na matkę po czym poprowadził Rose prosto na górę. Nie miał na myśli nic zdrożnego, ale doszedł do wniosku, że jeśli dziewczyna nie dojdzie do ładu, to zrobi w końcu jakieś przedstawienie z kórego Lucjusz nie będzie zachwycony.

Bellatriks spojrzała natomiast na Toma nieodgadnionym wzrokiem
- na mnie też juz chyba pora...- westchnęła wstając

Rosalie Lestrange

-Miło było porozmawiać, nawet jeśli krótko. - Tom złapał ją za dłoń i kurtuazyjnie musnął ją ustami, wywołując chwilową dezorientację na twarzy Bellatriks.

Bellatriks Lestrange

Po chwili jednak kobieta przybrała na usta swój firmowy uśmieszek

- widzę Tom, że na co raz więcej sobie pozwalasz..zamiast na kurtuazji..skup się na treningach..- odparła mijając go i mierzwiąc mu włosy jednocześnie

James Howlett

W tym czasie z jadalni wyszli Valerian i James o czyms zywo dyskutujac:- dosyc kontrowersyjne, nie sądzisz?
-A tam, uwazam, ze to nie ejst taki zły pomysł....-odparł Howlett, zwalniajac kroku, by usmiechnał sie do Bellatriks:- Wymykamy sie do barku tuz po kolacji?-spytał czarująco.

Valerian natomiast pokręcił głową:- Widze, ze Swiąteczne obyczaje w tym domu sie nie zmieniaja....-kątem oka zerknał na TOma:- I dzieci staraja się dorosnac szybciej, niz im ustawa nakazuje.... Ale cóz....

Valerian Lestrange

- zapomniał wół jak cięlęciem był..- odparła Bellatriks stając na przeciw Valeriana - czego zazdrościsz chłopakowi ? Tych 18 lat ? przykre..ale cóż..- westchnęła zupełnie jak on po czym udała się w sobie tylko znanym kierunku po drodze posyłając uśmiech Rudolphowi, który właśnie się napatoczył.

James Howlett

James poklepał Valeriana:- Dziadziejesz na starość.....-uśmiechnał sie i wyszedł na taras po cos, co trzymał ukryte niedaleko.

Valerian mruknał pod nosem:- Kobieta Twojego zycia odbija sie od jednego faceta do drugiego jak piłeczka bilardowa, a Ty sie smiejesz?? Ojj James.... Nie wiem, czy ten nagły napływ zaufania do niej nie zniszczy Ci zycia.... O ile da się bardziej.....-pomasował sobie skroń i usiadł w fotelu, by wyciagnac piersiówke i wypic jakis eliksir.

Victor Howlett

---------------------------------------------------
Victor po rozdaniu prezentów zauwazył, ze starszyzna doskonale bawi się w jadalni. więc cichcem wymknął się do salonu, by usiąśc w fotelu. Po chwili zauwazył jedna z tańszych whisky w barku, gdzie nakretka była nieco poluzowana, więc podszedł i nalał sobie szklanke. Zakręcił nakrętkę i ostrożnie wstawił butelke do barku. Wrócił na miejsce, analizujac scenę na tarasie. Valerian. To nie ejst film kostiumowy, Anna ewidentnie nie chciała z Nim rozmawiac. Więc tym wiekszym zaskoczeniem było dla podirytowanego wilka to, ze w drzwiach....

Anna Valerius Howlett

stanęła jego żona.
Wampirzyca przymknęła lekko drzwi oddzielające jadalnię od salonu i ruszyła w stronę Victora lekko kołusząc biodrami jak to miała w zwyczaju. Z nikłym uśmiechem usiadła w fotelu przed Victorem i założyła nogę na nogę ukazując dzięki rozcięciu na sukni, swoją alabastrową skórę, po czym przechyliła lekko głowę
- bu..- mruknęła widząc jak patrzy na nią spod byka i ukazała swoje kły w czarującym uśmiechu

Victor Howlett

Victor nie mógł nie skupic wzroku na jej ciele. W końcu zawsze Go fascynowało i kusiło. Wciąż ejdnak był zirytowany sytuacja, która niedawno miała miejsce:- Przyszłas sama?-rozejrzał sie po komnacie, zirytowany:- Z własnej chęci?

Anna Valerius Howlett

- zawsze przychodzę z własnej chęci..- odparła rozbawiona jego pytaniem nagle znajdujac się na oparciu jego fotela - pan Malfoy nie będzie zadowolony z faktu, że znowu ktoś podbiera mu alkohol..- wymruczała mu do ucha wyciągając szklankę z jego dłoni

Victor Howlett

Victor westchnał:- Cóz, to nie jest jedna z Jego najlepszych trunków, więc mysle, ze aż tak mu szkoda nie będzie...-odpaował:- Z włąsnej woli? Tak sie nazywa to, co widziałem na tarasie? Jestem pod wrazeniem....-rzucił coraz bardziej zdenerwowany:- Nie, martw sie, siedze w suchym pomieszczeniu, więc nie czuc mokrej sierści....-dodał po chwili obracajac głowe do niej.

Anna Valerius Howlett

- Twój wuj..sprawdzał się w roli reżysera...- dodała rozbawiona - chyba się na niego nie gniewasz?..- przejechała paznokciem po jego szyi po czym zacmokała przyglądając się tętnicy i czując jak krew mocniej pulsuje - nie denerwuj się tak bo jeszcze serduszko Ci wysiądzie..

Victor Howlett

-Wilki maja dobre serca...-odparł Victor- Rezysera? Wygladało to bardziej jak zainscenizowana scena rozmowy małżeńskiej.... Ale nie paliłaś się do tego specjalnie..... -zarzucił. jej smiech, zachowanie nie było kokieteria. Zaczynało Go coraz bardziej irytować. Czuł się niedoceniony. Gorzej, wysmiewany subtelnie. Poniżany. Naigrywala sie z Niego na Jego oczach.

Anna Valerius Howlett

- oj no nie możesz tak wszystkiego genaralizować..- westchnęła zsuwając się na jego kolana - życie posiada wiele odcieni szarości..- szepnęła mu do ucha po czym liznęła go po szyi, zupełnie tak jakby szykowała się do posiłku