www.starozytnyhogwart.fora.pl

Draco Malfoy

Sunia zamiast odpowiadać szczęknięciem zaczęła lizać kolano Liliany. Miała prawdziwego bzika na punkcie balsamów. Kiedyś dopadła Narcyzę leżącą na łóżku, która czekała aż wchłonie się krem. Nie pozwalała dotknąć się nawet Lucjuszowi. Kiedy pies wskoczył na łóżko Pan Malfoy specjalnie pobiegł po aparat i zrobił zdjęcie.

Liliana Malfoy

-Ej, nie powinnaś tego.. jeść.. - próbowała odsunąć pysk psa od swojego kolana, tak jednak była zbyt uparta. - Dama, siad.. czy Ty słuchasz tylko swojego pana? - pogłaskała ją po głowie i szyi. Dama była urocza. Mimo dużego wzrostu, nie straciła niewinnego spojrzenia, które ujęło Dracona za serce. Kiedy jeszcze je miał.

Draco Malfoy

Dama usiadła i oparła łapy na ramieniu Liliany po czym liznęła ją po nosie.
W tym właśnie momencie do sypialni wrócił Draco. Miał na sobie białe lniane spodnie, a po za tym ani koszulki, ani butów. Miał nieco dłuższe włosy niż zazwyczaj, sięgały obojczyka, to też wytarł je ręcznikiem i zaczesał dłonią do tyłu i tak pozostawił je do wyschnięcia.
Dama szczeknęła radośnie widząc swojego właściciela, ale nie odstępowała Liliany na krok.
Mężczyzna spojrzał na psa kątem oka zbierając listy z pościeli.

Liliana Malfoy

Liliana roześmiała się z radością. Dama potrafiła poprawić jej humor. Nawet na tak krótki moment. Nymeria leżała koło biurka z i z ciekawością obserwowała swoją panią i psią przyjaciółkę. Liliana dotknęła nosem jej mokrego nosa. - Ale nie liż mnie więcej, Twój język jest lodowaty.. - potarmosiła ją za długą sierść. Kiedy zobaczyła Dracona uśmiech zszedł jej z twarzy. - Zejdź ze mnie Damo.. - spojrzała smutno w mądre oczka psiny.

Draco Malfoy

Mężczyzna po tym jak poukładał wszystkie pergaminy, rozsiadł się na łóżku wygodnie i spojrzał na psa. Ten tylko jakby na to czekał jednym susem znalazł się przy łóżku i wskoczył na nie po czym ułożył się zaraz przy swoim właścicielu. Dama wpatrywała się chwilę w Dracona, później spojrzała na Lilianę. W końcu podniosła się do siadu i szczeknięciem zademonstrowała swoje niezadowolenie z zaistniałej sytuacji. Draco przyjżał się zwierzęciu uważnie, a później przeniósł wzrok na żonę. Widział jej smutek i podpuchnięte od płaczu oczy. Kochał ją. Najmocniej na świecie i nie chciał takiego obrotu spraw, ale czuł, że to jej zachowanie go do tego zmusiło
- chodź do mnie..- zwrócił się do Liliany i wyciągnął do niej rękę

Liliana Malfoy

Liliana z żalem puściła miękką sierść Damy. To był pierwszy przejaw życzliwości, jaką dziś poczuła. Jak na zawołanie, obok niej znalazła się Nymeria, podsuwając swój pysk pod dłoń, spoczywającą na kolanie. Miała ochotę stąd wyjść. Straszne to było uczucie, że siedząc z mężem w jednym pokoju, miała wrażenie, jakby był dla niej kimś zupełnie obcym. Podnosiła się już, żeby to zrobić, kiedy Draco zawołał ją do siebie. Nieco niepewnie najpierw na siebie spojrzała, a potem czując mokry nos wbijający się jej w udo i wzrok swojego psa, zrobiła kilka kroków i przysiadła na brzegu łóżka.

Draco Malfoy

- bliżej..- odparł Draco wciąż trzymając wyciągniętą przez siebie rękę w górze - nie jestem wampirem, nie gryzę..

Liliana Malfoy

W końcu podała mu dłoń i przysunęła się do niego. Nie czuła się dobrze. Najpierw spuściła wzrok, a potem spojrzała Draconowi w oczy.

Draco Malfoy

Mężczyzna przez dłuższą chwilę wpatrywał się jej w oczy, w końcu uśmiechnął się przelotnie
- przestraszyłaś się...- bardziej stwierdził niż zapytał. Cały czas trzymał jej dłoń w swojej. Tym razem na jego twarzy nie było złośliwego wyrazu czy wściekłego spojrzenia. Niczego na niej nie było.

Liliana Malfoy

Liliana przygryzła wargę i spojrzała na niego niepewnie.

-Tak. Przestraszyłam się.. - powiedziała w końcu. Tyle słów cisnęło jej się na usta, ale zwyczajnie bała się podjąć jakikolwiek temat. Nie wiedziała, jak Draco zareagowałby na którekolwiek z nich.

Draco Malfoy

- dlaczego ? - spytał tak po prostu - jako moja żona nie powinnaś się mnie bać..myślałaś, że co zrobię ?..- przechylił lekko głowę przez cały czas wpatrując się jej w oczy

Liliana Malfoy

-Dlaczego? Ponieważ nigdy nie byłeś taki, nie dla mnie. Poza tym, czemu miałabym się nie bać? - pokazała mu ramię, na którym zaczynały sinieć odciski jego palców, gdy ją złapał.

Draco Malfoy

- Liliano..mieszkałaś w naszym domu długie lata, widziałaś jaki jestem i czego nie lubię..a teraz jesteś zdziwiona..jeszcze nie raz Cię zaskoczę jeśli tego dotrzymasz..- westchnął i wychylił się lekko by dostać się do nocnej szafki. Wyjął z niej malutkie pudełeczko. Odkręcił je, nałożył nieco maści na palec i powoli z wyczuciem, którego nie powstydziłby się Mistrz Eliksirów posmarował zasinione miejsce - za kilka minut nie będzie śladu..- dodał wręczając jej słoiczek - matka sama wymyśliła recepturę..i sama nie raz była zmuszona jej użyć..

Liliana Malfoy

-A wyglądam, jakbym była do tego przyzwyczajona, jakbym spodziewała się, że tak będzie? Taki był Twój ojciec, taki byłeś Ty w stosunku do Astorii, ale nigdy do mnie. Nawet, kiedy.. - urwała i pochyliła głowę. Nie chciała kontynuować wcześniej rozpoczętej kłótni. Jak zwykle nie miała problemu z rozszyfrowaniem jego humoru, tak dziś nie wiedziała kompletnie nic. Wzdrygnęła się lekko, gdy poczuła jego dotyk. Szybko jednak maść zaczęła działać, przynosząc ulgę.

Draco Malfoy

- byłeś nie byłeś..- powtórzył po niej - wciąż jestem tą samą osobą, chociaż patrzę na pewne sprawy inaczej i mam czasami inne podejście...już Ci to kiedyś tłumaczyłem..mój ojciec był dla mnie wzorem przez wiele lat, i tak pozostało..a moja matka jest kobietą, która wytrzymała z nim tyle lat, jest jedyną kobietą, która byłaby do tego zdolna..też chciałbym być była tą jedyną..