www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Siedzimy w miejscu, a to ma się do mojego mózgu, a nie do mojego ciała - prychnęła, klepiąc go przy tym w ramię. Przy czym zaraz tego pożałowała, gdyż można to było porównać do uderzenia kamiennej ściany.

Valerian Lestrange

- wybacz, że obraziłem zdolności Twego umysłu..mam nadzieję, że uda mi się jakoś odpracować tą zniewagę..- westchnął jednym ruchem sadzając ją sobie na kolanach okrakiem - i niepotrzebnie się tak rzucasz..

Rosalie Lestrange

-No nie wiem, nie wiem. Bardzo mnie to zabolało - zrobiła teatralnie obrażoną minę i nie do końca było wiadomo, czy mówi o ręce, czy o słowach.

Valerian Lestrange

Valerian spojrzał prosto w jej przysłowiowo "zjarane" oczy po czym wybuchnął śmiechem. Zachowywała się teraz jak lalka. Kiedy tylko ją puszczał robiła się bezwładna i usilnie kładła się na tafli wody.
- oj chyba koniec moczenia..

Rosalie Lestrange

-Nieee... ja chcę tu zostać.. - złapała go za szyję i przytuliła mocno, opierając przy tym głowę na jego ramieniu. Po chwili się ożywiła, usiadła znowu i spojrzała uważnie na wampira. - Valeriaan? Czy Ty mnie...no wiesz...lubisz tak bardzo? - przygryzła wargę oczekując na odpowiedź.

Valerian Lestrange

Mężczyzna udał, że się zastanawia - wiesz..- zaczął po chwili - przemyślałem wszystkie za i przeciw i uważam, że nie ma nic na przeciwko by tak nie było..- odpowiedział ciągle rozbawiony jej zachowaniem - jeszcze jakieś pytania?

Rosalie Lestrange

Rosalie zamrugała kilka razy oczyma. - Nic z tego nie zrozumiałam, więc zakładam, że tak - zrobiła pewną siebie minę. Po chwili znów poczuła, jak jej ciało robi się wiotkie i gdyby nie Valerian, to wpadłaby pod wodę.

Valerian Lestrange

- oj dziewczyno dziewczyno..ostatni raz palisz to ustrojstwo..- westchnął przechylając się tak by mogła, w razie czego opaść na jego tors

Rosalie Lestrange

-Mówiłam, że masz mnie pilnować - wykręciła młynka oczyma i zamilkła na chwilę. Przymknęła lekko oczy, próbując dojść do siebie.

Valerian Lestrange

Valerian westchnął i ułożył Rose na brzegu. Sam założył spodnie, buty i ubrania Rose wziął do ręki. Na dziewczynę zarzucił swoją koszulę i jak małe dziecko wziął ją na ręce przytrzymując jednym ramieniem. Poczekał aż obejmie go w pasie nogami i ruszył w stronę domu obserwując, że dziewczyna zaczyna po prostu przysypiać
- aż tak Cię nudzię ? - spytał z teatralnym zawodem

Rosalie Lestrange

Ocknęła się na moment i spojrzała na niego w miarę przytomnie. Nawet nie wiedziała, kiedy wziął ją na ręce i ubrał w swoją koszulę.

-Nie. Jesteś bardzo ciekawy - zaprzeczyła szybko. - Przepraszam..

Valerian Lestrange

- ciekawy...spodziewałem się raczej czegoś w rodzaju zapierający dech w piersiach..- westchnął rozbawiony - za co mnie przepraszasz? - spytał idąc spokojnie

Rosalie Lestrange

-Zabrakło mi tego słowa.. - roześmiała się, cmokając go przy tym w usta. - No, że się tak zjarałam...

Valerian Lestrange

- daj spokój..dla mnie to urocze..- odparł szczerze rozbawiony - gdzie Cię zanieść ? - spytał dla pewności gdy dochodzili do posiadłości

Rosalie Lestrange

-Nie wiem. Sophie pewnie u mnie śpi. Znaczy w naszym pokoju.. - rozejrzała się nieco nieprzytomnym wzrokiem.