www.starozytnyhogwart.fora.pl

James Howlett

Augustus odparł:- Ja? Tak, mam swoją posiadłośc, w górę strumienia....-wskazał ręką:- Budowałem się tu dawno emu....-machnal reką:- A okolica to miejsce na same przygody, jeśli....-ostrzegawczo postawił przed Nią palec:- wiesz, gdzie szukać....-rozłozył ręce z uśmiechem.

James tymczasem przysiadł na kamieniu. Augustus zdawał się niegroźny, James, nie mając wilczych mocy nie czuł Jego obecności tak dobitnie. Więc musiał polegać na tym, co słyszał.

Vivianne Howlett

- chciałabym hasać po lesie jak mama..- westchnęła - też chciałabym umieć przemieniać się w panterę jak ona..albo jak wilki, albo biegać jak moje rodzeństwo..niestety jestem dzieckiem skopanym genetycznie..- odparła ironicznie a później sama zaśmiała się ze swoich słów - a jest tu pan sam ? - dopytywała wciąż.

James Howlett

-Nie do końca sam...-odparł tajemniczo Augustus:- To taki..... wypad służbowy bardziej.....-wyjasnił.

James nasluchiwał w międzyczasie i przymknał oczy. Usiadł na kamieniu wygodniej i starał się uspokoić nerwy.

augustus spojrzał na Vivianne i przyjrzał sie jej oczom i rekom:- Nie jestes skopana genetycznie.... u Ciebie objawia sie to inaczej. Możesz być kim chcesz, jako animag... ale sprawnośc, wytrzymałośc na ból, szybkośc, siłę..... masz nadnaturalne.

Vivianne Howlett

- dupa tam..- machnęła ręką ale widząc wzrok ojca spojrzała na Augustusa przepraszająco - przepraszam ..- dodała rozbawiona - mama jeszcze gorzej przeklina.- dodała na usprawiedliwienie patrząc znów na Jamesa - a to może wpadnie pan na kawę ? - zaproponowała po chwili ciszy

James Howlett

Augustus roześmiał sie:- Chętnie, ale nie w tej chwili.....-powiedział:- Mam jescze sprawę do załatwienia. Ale jesli znowu zabłądzisz w lesie, nie bój się mnie zawołać...-pogłaskal dziewczynkę po glowie i mrugnął do Jamesa:- Masz wspaniałego tatę.... chociaz..odrobinę przewrazliwionego.

James zmrużyl oczy patrzac na Wendigo, który ucałował dziewczynkę w dłon i po chwili zniknał w gęstwinie.
-Kochanie...-spojrzał na Vivianne:- Często tak chodzisz na spacerki?

Vivianne Howlett

- zazwyczaj z mamą albo z bratem..- wzruszyła ramionami - szarmancki ten pan..- stwierdziła po chwili - raz nawet wujek Rudolph zabrał mnie nad rzekę..nudzi mi się w domu tato..- przyznała w końcu zeskakując ze skałki. Po chwili dało się słyszeć burczenie w jej brzuchu. Dziewczynka spojrzała na ojca swoimi dużymi oczyma błagalnie - ciasteczko z wisienką ...? - spytała z nadzieją

James Howlett

James spojrzał na Nią lekko osłupialy:- Tutaj? Z wisienką?-spytał:- Musimy iśc do domu, bo nie wyczaruję go z powietrza...-usmiechnal sie i przytulil córkę:- Ze mną tez sie wybierzesz na spacer, co?-mrugnał porozumiewawczo.

Vivianne Howlett

- no jak tylko znajdziesz dla mnie czas...bo wiesz ciągle Cię nie ma..- westchnęła rozżalona - a mama to prawie się zamknęła w swojej komnacie..miałam nadzieję, że te wakacje będą wyglądać inaczej..

James Howlett

James spojrzał na Vivianne i ucałowal Ją w czoło:- Poszukajmy więc mamy, co Ty na to?-spytał ze śmiechem:- Mamusia da Ci dwa ciastka z wieisnkami...-zachichotał:- A mnie pewnie posle w diabły, jak zwykle...-dodal ciszej.

Vivianne Howlett

- a może wygonimy ją z łóżka ? - spytała z ognikami w oczach wciąż idąc za ojcem - pewnie zacznie krzyczeć, ale wtedy Ty wkroczysz do akcji i zamkniesz jej usta pocałunkiem..- wymyśliła i zaklaskała - jakie to romantyczne..

James Howlett

James roześmiał się:- Sprytne, ale obawiam sie, ze po chwili skończe lecąc razem z drzwiami przez balkon...-ruszył w strone posiadloości:- Ale..... zobaczymy... obudxmy Ją więc!

Vivianne Howlett

Vivianne bardzo cieszyła się, że w końcu mogła spędzić trochę czasu z ojcem. Resztę drogi spędzili na przygadywaniu sobie i obmyślaniu sposobów na wyciągnięcie Belli z łóżka.

James Howlett

James szedł trzymając bukiet kwiatów dla Bellatriks. Po ostatniej kłótni, mimo wszystko jednak czuł sie winny. Cały czas też zastanawiał sie, czego tak naprawde Augustus chce od Vivianne. Dziewczynka jest ciekawska, a to może wykorzystac na swoja korzyść. Jesli sie zaangazuje.... wbrew Jego słowom, to sprawa, o która On zostanie obwiniony. Rozesmiał się, przypominajac sobie słowa Bellatriks:- Głupia kobieta...... sprawy klanowe........ przynajmniej wymysla wymówke, bo jest zdezorientowana i za cholere nie wie, co robić. Umysł nastolatki....-pokrecił głową.

Vivianne Howlett

Nagle zza drzew wyszła Vivianne, a właściwie wybiegła. Kiedy zobaczyła ojca z powrotem wpadła w krzaki. Kiedy upewniła się, że ojciec jej nie zauważył ukucnęła za jedną ze skałek i obserwowała go. Strasznie chciała porozmawiać z tym Augustusem a nie wiedzieć czemu rodzice się na to nie zgadzali

James Howlett

James rozejrzał się. Po chwili ruszył w swoja stronę. Gdy zniknał, zza krzaków z naprzeciwka wyszedł Augustus. Oczy miał fioletowe i wyraźnie obserwował Jamesa. Po chwili szepnał:- Możesz wyjśc, Vivianne. wiem, ze tu jesteś.