www.starozytnyhogwart.fora.pl

Liliana Malfoy

Tom jeszcze mocniej przytulił Sophie, jakby chciał ją ochronić przed słowami krytyki, które prawdopodobnie popłyną z ust Narcyzy.

-Ja...wie pani..ja jej nie zostawię.. - odpowiedział dosyć nieskładnie i zupełnie nie na temat. Jednak nerwowy nastrój udzielił się także jemu.

Draco Malfoy

- no to wiem..- odparła bez cienia uśmiechu - jak wy to sobie wyobrażacie ? - spytała siadając na jednym z leżaków

- ja...powiedziałam Tomowi,że nie chcę urodzić..- wyszeptała Sophie kiedy udało się jej uspokoić

- jak to nie ? coś Ty znowu wymyśliła?! - Narcyza aż podniosła się z powrotem, a Sophie cofnęła odruchowo

- no tak będzie lepiej..- wydukała dziewczyna

- Cyziu..spokojnie..- wtrąciła Bellatriks, która od pewnego czasu przyglądała się temu wszystkiemu. Podeszła do siostry i objęła ją ramieniem - razem na pewno sobie poradzimy..

- Bello, ale to nie o to chodzi, w ten sposób oni nigdy nie zrozumieją swoich błędów..

- jakich znowu błędów..? - Lestrange spojrzała na siostrę prawie, że rozbawiona - kochają się..to źle..?

- dobrze, ale z tym..mogli jeszcze poczekać..

- z czym?..z seksem? kochana no pozwól, że ja przypomnę Tobie, że jak urodziłaś Dracona byłaś o rok starsza od Sophie, zapomniał wół jak cielęciem był..no proszę Cię..- westchnęła i poczęstowała siostrę papierosem - masz..dobrze Ci zrobi..- odpaliła go za siostrę i prawie wepchnęła go jej do ust

Liliana Malfoy

Tom westchnął cicho, nie do końca wiedząc, co ma odpowiedzieć. Nie wyobrażał sobie tego. Przynajmniej nie do końca.

-Wspomnij o tym jeszcze raz.. - na wzmiankę o usunięciu ciąży, oczy chłopaka zapłonęły gniewem. Zaraz jednak się uspokoił, widząc jak jej oczy znów zachodzą łzami.

-Nie wiedziałem, że pani pali..-Wyrwało mu się z ust, kiedy zobaczył Narcyzę z papierosem. W międzyczasie posadził Sophie na leżaku, bo znów zaczęła robić się blada.

Draco Malfoy

- bo nie palę..- odparła Narcyza

- pali.., ale tylko jak jest zdenerwowana, posłuchajcie mnie teraz. Sophie nie jest w najlepszym stanie, dlatego proponuję się położyć i jutro wrócicie sobie do tej rozmowy, każdy się z tym prześpi..tak na pewno do czegoś dojdziecie niż dzisiaj wrzaskami..

- siostro skąd u Ciebie taki spokój ? - spytała Narcyza niemal się śmiejąc

- kobieta zmienną jest..- westchnęła Bellatriks, puściła oczko do Toma i wróciła do swojej komnaty

- myślę, że Bellatriks ma racje..Tom odprowadź Sophie do pokoju, ja zaraz do niej wejdę i dam coś na uspokojenie..acha..i nie mów mojemu mężowi..- pokazała papierosa

Liliana Malfoy

-Jasne, nic nie powiem - odpowiedział, z nikłym uśmiechem. Potem skłonił głowę w stronę Bellatriks i podszedł do dziewczyny.
-Chodź - Tom pomógł jej się podnieść i objął ramieniem. Potem powoli ruszyli w stronę jej sypialni, modląc się, by nie spotkać tam Dracona.

Bella Howlett

Victor zawiesił się na poręczy ciałem, spoglądając w niebo. Byl pijany, ale od dawna nie pił, i jakoś mu to nie przeszkadzało. Butelkę Ogniste przywolal rozdzka z kuchni i popijali jakiś czas. Wszystko do Niego wracało, każde wspomnienie, każda strata i poświęcenie, ktoregodokonal, by dotrzeć do tego momentu. Nie zauważył nawet, kiedy ręce zaczely mu się trzasc. Pamiętał się, gdy usłyszał czyjeś charakterystyczne kroki.

Liliana Malfoy

Była to Liliana. Kobieta poczuła się nieco lepiej i za namową brata postanowiła wyjść na chwilę na taras, aby zaczerpnąć powietrza. Na dworze zaczynało już robić się jasno.

-Bo wypadniesz. - Powiedziała cicho, sadowiąc się jednocześnie na jednym z krzeseł stojących na tarasie.

Bella Howlett

- Może powinienem...-odparł cicho. Zachwiał się i obrócił do niej. Pod światło ksiezycowe widać było dwie krople pod oczami, splywajace w dol.
Mężczyzna podszedł do jednego z fotelik usiadł obok Liliany. Pochylił siedo przodu i spytał z troską:- Jak się czujesz?

Liliana Malfoy

-Nie mów takich rzeczy. Nie można mnie denerwować. - Powiedziała zupełnie poważnie, nie spuszczając wzroku z jego postaci. - Chwilowo jest dobrze, jednak nie jest to mój najlepszy dzień.

Bella Howlett

-Zauważyłem...Daliśmy ciała, wszyscy. Poradzicie sobie znakomicie, jednakże nie zmienia to faktu, że mogliśmy o ymy pomyśleć....- zaczął, i pociągnął z butelki. Patrząc w bok spytał:- Lil, czy zalujesz jakichś decyzji wswoim życiu? Bo.... nie, mam trochę dziwny humor....-zamaskowal uśmiechem to, co czuł w środku. Rozsadza go, by wyjaśnić sprawy raz na zawsze

Liliana Malfoy

-A kto mógł się spodziewać, że zaatakują nas te potwory? Każdy chciał się jakoś rozerwać, w końcu jesteśmy na wakacjach, na takim zadupiu, że nic tutaj nie powinno nam grozić. A ludzie... często popełniają złe decyzje. - Ułożyła się nieco wygodniej na fotelu. - Myślałam kiedyś nad tym, ale jeśli wszystkie te decyzje, które podjęłam, miały mnie doprowadzić do tego miejsca i z tymi ludźmi, to nie żałuję niczego. Nawet małżeństwa z Edwardem.

Bella Howlett

6i- Szczesciara.... ale Ty zawsze dobrze trafialas... moje pierwsze dziewczyny zginęły, lub zniknęły.-odparł po chwili. Potemwestchnal- Jest coś, o czym powinienem Ci powiedzieć

Liliana Malfoy

-Czy zawsze dobrze trafiałam? Nie sądzę. Teraz jednak jestem szczęśliwa i zwyczajnie staram się nie patrzeć na to, co złe. - Z wdzięcznością przyjęła szklankę wody od służącej. - Więc słucham?

Bella Howlett

-Ją żałuję wielu rzeczy... i sporo wyjeżdżalem. Czasem, by przemyśleć pewne sprawy. A dopiero za późno, tuż przed pojawieniem się Anny, że tak naprawdę uciekalem od Ciebie. To głupie.... ale kochałem cię, wiesz?- wydusil. Myślałem, że jak będę daleko, to niczego nie zepsuje, gdy wróciłem, byłaś już z Edwardem. Tego akurat żałuję, że nie powiedzIałem ci wczesniej. Nie zrozum mnie źle, kocham annę i dzieci nad życie, zawsze kochałem... po prostu wtedy zachowałem swojej decyzji.

Liliana Malfoy

-No więc masz rodzinę, kochasz ją, a ona Ciebie, to powinieneś być szczęśliwy. Nie musisz przecież wracać do tego, co było tak dawno. - Spojrzała na niego smutno. - Tak myślałam. Wtedy. Zresztą spędzaliśmy ze sobą mnóstwo czasu. Potem Ty wyjechałeś, ja poznałam Edwarda i skończyło się tak, jak widać. Cieszę się, że mi o tym powiedziałeś. - Uśmiechnęła się pokrzepiająco, cały czas zerkając w stronę salonu, czy z góry nikt nie wrócił.